Redactie Ouders 8 sep 2020, 06:30

Leestijd: 3 minuten

Kwaad worden op je kind doen we allemaal wel eens: deze ouders delen hun ervaringen

Hoe geduldig jij ook bent en hoe lief je kind ook is: kwaad worden doen we allemaal wel eens. Meestal loopt dat wel los, maar soms blijven we erin hangen. Dan zijn we zo boos, dat we iets doen waar we achteraf spijt van hebben. Of zelf van schrikken. Of ons nog dagen schuldig over voelen, terwijl je kind het allang weer vergeten is.

Deze ouders kunnen daarover meepraten en deelden hun ervaringen. Ze werden boos op hun kind, zo boos dat ze iets deden of dachten wat ze zich hadden voorgenomen nooit te doen. Maar soms nemen emoties de overhand…

Boos worden op je kind… we doen het allemaal wel eens

Schreeuwen en huilen

‘Ik was een keer zo kwaad op mijn dochter, dat ik niet meer wist wat ik moest doen of met mezelf en haar aan moest. Ik sloot mezelf daarom in mijn kamer op, om letterlijk en figuurlijk weer even bij te komen. Ik barstte in tranen uit. Mijn dochter stond aan de andere kant van de deur te huilen en te schreeuwen. Uiteindelijk werden we beide rustig en was het goed, zij was het even later alweer vergeten. Bij mij bleef het door mijn hoofd malen en ik probeer nu nooit meer zo boos te worden…’

Onder de koude douche

‘Het was iets wat ik eigenlijk nooit zou doen en nu hebben we (mijn vriend en ik) het toch gedaan, omdat we niet meer wisten wat we moesten doen… Onze dochter van vier moest naar bed, maar bleef er steeds uit komen. Niet zou erg zou je denken, maar we zaten op de camping en ze is niet zachtjes. Daarbij kwam ook nog dat onze half jaar oude baby óók in de caravan sliep. En die werd elke keer wakker van haar. Zo waren we de hele avond om en om bezig met huilende kinderen weer naar bed brengen. Toen onze dochter er voor de zoveelste keer met een smoes uitkwam, waren we er klaar mee. Mijn vriend heeft haar toen onder de koude douche gezet en toen ze zei dat ze het koud had, liet hij haar weten er nog maar een paar minuten onder te blijven staan. Daarna is ze gaan slapen en niet meer uit bed gekomen…’

Op bed gegooid en opgesloten

‘Mijn geduld was op, ik was op. Mijn zoontje van 3,5 bleef maar vervelend doen en toen knapte er iets. Ik pakte hem hardhandig op, kneep waarschijnlijk net even te hard in zijn mollige armpjes en gooide hem op zijn bed. Daarna deed ik de deur dicht en ging ertegenaan zitten zodat hij er niet uit kon. Ik had meteen spijt en liet alle tranen even gaan. Aan de andere kant van de deur hoorde ik een hoop gebonk: de kamer werd verbouwd… Toen we beide rustig waren hebben we flink geknuffeld en ik besloot dit nooit, maar dan ook nooit meer te doen. Voel me nog steeds schuldig om die ene keer.’

Ik wilde hem iets aandoen

‘Toen ik zwanger was van mijn tweede had ik een prenatale depressie en was ik bepaald niet vrolijk en gezellig. Ik had een kort lontje en kon weinig hebben. Mijn oudste van 1,5 was temperamentvol en vaak op boevenpad. Hij haalde een keer zo erg het bloed onder mijn nagels vandaan, dat ik ten einde raad was. Ik wilde hem iets aandoen. Ik schrok enorm van deze gedachte en besprak het met mijn moeder. Uiteindelijk kreeg ik medicatie tegen de depressie en ging het beter, maar elke keer als ik voelde dat ik te boos ging worden, zette ik, op aanraden van mijn moeder, mijn zoontje veilig in zijn ledikant met een boekje of speelgoedje en ging beneden tien minuutjes een kopje thee drinken om tot mezelf te komen.’

Dit artikel is geschreven door Laurien Bleeker.

Meer lezen?

• Boos worden op je kind: 5 manieren om niet die schreeuwende moeder te zijn

Oproep via Instagram