Lisa van den Akker Opvoeden 15 apr 2020, 07:16

Leestijd: 3 minuten

Columnist Femke: ‘Drie manieren om je puber aan het werk te krijgen’

Columnist Femke Wester is pubermeidencoach en ‘Ik Leer Leren’-trainer. Na omzwervingen via London en Barcelona woont ze nu in het Noorden van het land. Ze schrijft op eerlijke, humoristische en soms confronterende wijze over haar ervaringen uit haar praktijk en uit het dagelijks leven met haar drie zoons van 8, 10 en 12 jaar. Deze week gaat het over het veranderen van je mening. Meer lezen van Femke? Kijk vooral eens op haar website.

Zooo vier weken in de corona-tijd. Het nieuwe is er wel af, en de meeste pubers hebben, hoewel met tegenzin en minimale inspanning, toch maar de nieuwe schoolroutine opgepakt.

Column: manieren om je puber aan het werk te krijgen

Waar de één zijn hele weektaak al af heeft op dinsdagochtend zodat hij de rest van de week niks meer hoeft, stelt de ander alles uit tot vrijdagmiddag om dan te besluiten dat het zaterdag ook nog wel kan. Maar dan is het weekend dus heeft hij vrij dus volgende week beter.

Hoe krijg je ze aan zijn schoolwerk?

Drie handige tips om jou en je kind verder te helpen!

1. Doe niks

Doe niks. Je kunt ze moeilijk naar hun bureau slepen en hun ogen met luciferstokjes open houden en hun telefoon door de plee spoelen. Je verspilt je energie, je verziekt de sfeer (ja, jij. De puber zelf heeft nergens last van). Ooit zal het wel weer over gaan; ik verwacht niet dat hij op zijn 35^ste nog bij je op de bank hangt. Maar serieus, als jij stopt met advies geven kan hij uit zichzelf iets gaan doen zonder dat hij dan doet ‘wat zijn moeder zegt’. Het is dan zijn eigen keus en als pubers iets willen is het wel autonomie.

2. Maak een lied

Maak een lied over een schoolverlater die bij de Mac moet gaan werken en de rest van zijn leven bij zijn moeder blijft wonen en geen vriendin kan krijgen en alleen een oude gedeukte lada kan betalen en en en En blijf dat de hele dag door zingen. Of zorg dat hij zich in elk geval bewust is van de gevolgen van zijn gedrag. Niks doen is blijven zitten is nog een jaar langer op school is bij kleuters in de klas komen etc. En dan zie 1.

3. Schrijf een brief

Schrijf een mooie brief waarin je zegt op welke eigenschappen van hem je trots bent, waarom je enorm veel van hem houdt, dat je snapt dat dit lastige tijden zijn, dat je er voor hem bent, hoe dan ook, en dat je het heerlijk zou vinden om een vette knuffel van hem te krijgen. Maar dat het niet hoeft. En dat hij zelfs niet hoeft te reageren op deze brief. En dat je graag zou zien dat hij toch af en toe een heel klein beetje aan school deed. Gewoon, om een beetje wakker te blijven. Ofzo. Denk er om dat er niet één ‘wijzend vingertje’ in staat… Verder, zie 1.

En de allergrootste tip die ik mee kan geven is: Stel je voor. Het is twintig jaar later en je staat in de keuken. Je hoort je kleinkind aan je zoon of dochter vragen: “Hoe ging dat dan toen, met die corona? Moest je dan de hele tijd thuisblijven? En hoe ging dat dan? Hoe was oma toen?”

Wat zeggen ze dan?

Doe af en toe een stapje achteruit en geef je kinderen alvast de woorden die je later terug wilt horen.

Meer of minder schoolwerk, daar redden ze zich wel mee. Zorg dat jij krijgt wat je nodig hebt om het mens te zijn die je wilt zijn. Want de allerbeste tip: Goed voorbeeld doet goed volgen. Zo niet nu, dan wel over twintig jaar.

Lees ook:

• Columnist Femke: ‘Weet je het verschil tussen een mening en een feit?’
• Columnist Femke: ‘Niemand wil veranderen in een soort beeldschermzombie, zelfs pubers niet‘