Lisa van den Akker School 7 okt 2020, 15:24

Leestijd: 3 minuten

Columnist Femke: “Uche uche uche” – en weer blijft er een kind thuis

Columnist Femke Wester is pubermeidencoach en ‘Ik Leer Leren’-trainer. Na omzwervingen via London en Barcelona woont ze nu in het Noorden van het land. Ze schrijft op eerlijke, humoristische en soms confronterende wijze over haar ervaringen uit haar praktijk en uit het dagelijks leven met haar drie zoons van 8, 10 en 12 jaar. Deze week gaat het over het veranderen van je mening. Meer lezen van Femke? Kijk vooral eens op haar website.

Column: “Uche, uche”

Gisterochtend hoorde ik het al door zijn slaapkamerdeur heen: “HATSJOE.” En nog eens en nog eens. Hij wist niet dat ik luisterde, dus het was niet nep. Shit. Ik dacht ‘Ik zeg niiiiiiiiiks misschien gaat het vanzelf over.’ Dat denk ik wel vaker en echt, soms werkt het! Zelf een keer bij de wasmachine die het niet deed. Kop in het zand en een dag later deed hij het wel. Prima!

Anyway, dit ging niet over. “Mam, ik mag écht niet naar school als ik nies…” Nee kind, ik weet het. Daar gaan we weer…

Als ik iets minder zelfcontrole had gehad, dan had ik me de haren uit mijn kop getrokken. Niet weeeeeer. Maar ik wil niet dat mijn kinderen het idee krijgen dat ik ze liever kwijt dan rijk ben dus dan hou ik me maar weer in. RUK.

Ik:                    “Nou, oke, ik bel school wel, blijf maar thuis.”
Broertje1:       “MAM ZIE JE DAN NIET DAT HET NEP IS MAG HIJ ALWEER THUISBLIJVEN IK WIL OOK IK MAG NOOOOOIT!” – en in tranen stapt hij dan toch maar op de fiets. Alleen.
Broertje2:       “Ik heb altijd een snotneus. En ik ga wel naar school.”
Ik:                    “Ja maar bij jou zijn het ‘bekende klachten (astma etc)”

Wat te doen met thuisblijfkinderen?

Dikke vette zucht. Ik raap mezelf weer bij elkaar want balen, daar heeft niemand wat aan. Grrrrr. Al baal ik dus wel. Goed. Vandaag. Wat doen we met thuisblijfkinderen? Wij doen dit:

1. Ze maken direct na het een ontbijt een strakke dagplanning. Daar mogen best leuke dingen op (schermtijd, tv, weetikveel) maar ik heb geen zin in om de haverklap ‘mama ik verveel me’ te horen dus zo.
2. Ze draaien precies even hard mee in het huishouden als wij. Klussen passen we aan op leeftijd en als ze niet weten hoe ze de wc schoon moeten maken dan leer ik het ze. Dat hebben ze al geleerd en ze kunnen inmiddels ook een aantal gerechten kopen en hun spullen hebben veel betere vast plekken want dat ruimt sneller op. Dat zeg ik al jaren maar nu komt het uit henzelf. Mooie bijkomstigheid.
3. Ik ben gewoon even geen goede moeder. Dat wil zeggen dat ik ze langer alleen laat dan normaal, dat ik gewoon doorwerk wanneer dat moet en dat ik me regelmatig helemaal afzonder van het gezin.
4. En als ik er ben, dan wel even extra feestelijk. Stalen rietje in de limonade, cappuccinoschium op de chocomel, écht luisteren naar hun eindeloze verhalen over Dungeons and Dragons of de schoolpleinperikelen. Dat soort dingen.
5. Tel je zegeningen! Wow wat een cliché. En het werkt nog steeds. Ik héb tenminste kinderen! Wat heerlijk dat ik ze nu overdag even af en toe een vette knuffel kan geven! Wat fijn dat ik een eigen werkkamer heb. Wat heerlijk dat ik nu gratis extra jeugdtijd van ze krijg…

En naast de zegeningen blijft de irritatie, het gemis, het jezelf in een te klein omhulsel proppen (zo voelen de coronamaatregelen voor mij). Het is gewoon STOM. En het ís. Ik moet steeds aan de film La Vita e Bella denken. We maken er gewoon een spel van, een feestje. Náást alle rottigheid. Want afwachten tot het weer over is vind ik zonde van mijn tijd. Die gaat namelijk al snel genoeg als je kinderen hebt.

Lees ook:

Columnist Femke: Goede voornemens voor een nieuw schooljaar.