Danielle de Groene Persoonlijke verhalen 22 jun 2018, 13:06

Leestijd: 2 minuten

Stoute stiefmoeder

Ik heb er altijd heel erg opgelet dat ik mijn eigen kind niet voortrek. Ben ik niet te streng tegen de stiefjes? Roep ik geen dingen die ik niet tegen mijn eigen kind zou zeggen? Verdraag ik van alle drie evenveel? Dat kost best veel energie.

Laatst dacht ik het eens helemaal anders te gaan doen.

Wat gebeurt er als ik mijn eigen kind schaamteloos voortrek? De stoute gedachte maakte zich van mij meester en ik nam de proef op de som. Na het avondeten vroeg ik mijn dochter of ze een lekker bakje yoghurt met aardbeien wilde. Aan mijn stiefzoon vroeg ik niets. Heel tevreden keerde mijn dochter naar de tafel terug, met een lekker toetje. Mijn stiefzoon zat aan tafel, keek naar zijn zusje, maar zei niets.

Ik wachtte een tijdje af en kon het toen niet meer aanzien.
‘Wil jij geen aardbeien?’
‘Jawel hoor.’
‘Waarom zeg je dan niets?’

Het kwam erop neer dat hij heus wel van plan was om iets te gaan zeggen.
Hij moest er even over nadenken.
Ik weet zeker dat hij moord en brand had gegild als zijn moeder voor zijn zusje demonstratief een bak aardbeien had gemaakt en voor hem niets. Hij vond het in ieder geval wel raar dat ik niets aan hem had gevraagd.

De zin in lompe of ondeugende dingen bekruipt mij soms. Ik heb ook altijd zin om een keer een lel te geven tegen een bakje friet als iemand al etend voorbijkomt. Gewoon. En dan geef ik natuurlijk meteen wat geld, vóórdat diegene boos kan worden. De gedachte is dat ik dan blij doorloop en de ander in opperste verwarring achterlaat.

Het voelde dan ook heel goed om een keer de stoute stiefmoeder te zijn. Het liet me precies de grens zien van het stiefgezin. Wij zijn namelijk aardig voor elkaar, wij benaderen elkaar niet alsof we een potje kunnen breken – want dat kunnen we niet. We tieren en we schelden niet. Ik houd mijn pms-hormonen zoveel mogelijk bij hen uit de buurt en zij hun puberhormonen bij mij. Dat mislukt nog weleens, maar dan zorgen we ook snel weer dat we het goedmaken.
Zo gaat dat bij ons. We slaan elkaar geen friet uit de handen.

Ik heb me erbij neergelegd en weet niet of dat zo erg is. We zijn gewoon heel beschaafd naar elkaar.
Ik weet wel dat ik zo’n testje alleen kan doen, omdat we het goed hebben samen, omdat we al jaren lang samenzijn.

Ik raad het dan ook niemand aan om rare testjes te doen, wel om de rest van je leven je stinkende best te doen.