Lise Steegmans Persoonlijke verhalen 24 mei 2022, 17:10

Leestijd: 4 minuten

Wendy (32): ‘Mijn zoon was de grote stoorzender tijdens een perfecte barbecue’

Kinderen hebben hun eigen wil. En kinderen zijn geen machines. Je hebt nou eenmaal niet in de hand hoe je kind zich gedraagt op een feestje. Toch geneerde Wendy (32) zich laatst wel heel erg voor haar zoon Seb (11).

“Hij viel zowat in slaap, daar op de bank.”

Het perfecte tuinfeestje

“Mijn beste vriendin vierde de verjaardag van haar zoontje. Dat was op een zondagmiddag, even taart met koffie, je kent het wel. Maar omdat het verrassend mooi weer was, had niemand erop gerekend dat we konden barbecueën in de tuin. De stoelen werden naar buiten gesleept, er werd snel nog even vlees gehaald. En dat maakte de dag zo leuk; de sfeer zat er, spontaan en al, goed in. Na de koffie en taart kwamen de wijn en hamburgers op tafel. Alle kinderen speelden vrolijk op de schommels in de binnentuin, de kleine dreumesen kropen in het midden op de grond. Wij volwassenen zaten er in een cirkel omheen en keken vredig toe.

Iedereen had het dus naar zijn zin. Behalve mijn oudste zoon, Seb. Die zat binnen. Ik vond het bloedirritant. Wat was nou het geval: de avond ervoor had Seb stiekem zijn smartphone mee naar bed genomen. Normaal gesproken gaat Seb op doordeweekse dagen om 20:30 uur naar bed, in het weekend mag hij tot 21:00 uur opblijven. Zijn telefoon moet hij op de keukentafel laten liggen. Hij had dat stomme ding stiekem meegenomen naar zijn slaapkamer en ik heb er niet meer op gelet. Dus terwijl ik dacht dat Seb om negen uur ging slapen, is hij tot een uurtje of elf TikTok-filmpjes blijven kijken.

Toen ik Seb ‘s ochtends wakker ging maken, was me al meteen duidelijk dat hij een ochtendhumeur had. En toen zag ik ook nog de telefoon naast zijn kussen liggen. Ik balen, want nu wist ik meteen dat de kans groot was dat Seb de hele dag humeurig zou zijn. Seb is een lieve jongen, maar als hij niet genoeg slaapt… Dan is het voor iedereen een lange dag.

Slakkentempo

En zo geschiedde. Seb was niet vooruit te branden en had nergens zin in. Mijn man was op zakenreis en ik moest dus met de kids naar die verjaardag. Ik vind Seb nog te jong om alleen thuis te blijven en ik was ook niet van plan om mijn plannen te cancelen omdat Seb zo nodig zijn smartphone mee naar bed moest nemen. Bovendien: ‘s avonds een vent, ‘s ochtends een vent. Hij moest maar even op de blaren zitten.

Nou, ik heb het geweten hoor. Over het fietsritje van tien minuten hebben we twee keer zo lang gedaan. Met veel moeite sjokte Seb achter mij en Philip, zijn jongere broertje die bij mij achterop zat, aan. Zodra we arriveerden op het feestje begon de ellende. Seb bleef maar aan mijn mouw trekken. ‘Mam, ik ben zo moe.’ Hij heeft het wel honderd keer gezegd. Eigenlijk was hij de grote stoorzender van die leuke middag. Hij speelde niet met de andere kinderen en hij bleef smeken om naar huis te gaan. Gek werd ik ervan! Terwijl de dag zo leuk was… Kijk, dat Philip van vier zich af en toe misdraagt, dat past bij de leeftijd. Maar Seb is elf jaar.

Uiteindelijk bleek mijn beste vriendin de toegeeflijke. Zij gaf Seb een dekentje en heeft hem op de bank neergelegd. Daar is hij op zijn iPad een film gaan kijken. Terwijl iedereen het buiten naar zijn zin had, viel hij bijna in slaap. Hij heeft alles gemist: de lol van de volwassenen en de kinderen op de schommel, de nieuwe cadeaus waarmee de kinderen speelden in de tuin, de lekkere hamburgers. Het was een perfecte dag, voor iedereen behalve voor Seb. Gênant vond ik het. Het komt zo lui, lamlendig en laks over… Het was falen in het moederschap, en dan krijgt ook nog eens iedereen het mee.

De smartphone heb ik twee weken ingenomen en mijn les heb ik ook weer geleerd: altijd checken of dat stomme ding op tafel ligt.”

Barbara: ‘Mijn zoon (10) wil niet verhuizen naar ons droomhuis’