Wilma Groothuis Persoonlijke verhalen Gisteren, 09:04

Leestijd: 6 minuten

Anouk Hoogendijk (40) over het moederschap: ‘Echte tropenjaren en geen slaap, maar intens veel liefde’

Slapeloze nachten horen bij het ouderschap, toch? Dat is wat je vaak hoort, maar wat als je al bijna vijf jaar kampt met slapeloosheid? Anouk Hoogendijk, voormalig profvoetbalster en moeder van twee zonen van 4 en 2 jaar, heeft daar een boek over geschreven en wij mochten haar voor de release daarover spreken.

Bio

• Wie: Anouk Hoogendijk (40)
• Instagram: @anoukhoogendijk
• Aantal volgers: 201K
• Kinderen: Sonny (4) en Jip (2)
• Beroep: Sportanalist

“Ik vond het altijd lastig om te delen over de slapeloze nachten van mijn twee kinderen. Ik dacht altijd: ik ben gezegend dat ik twee kinderen mocht krijgen en ze zijn ook nog gezond, ik mag niet klagen. Maar die enkele keren dat ik er wel wat over deelde, als ik bijvoorbeeld om 5 uur ’s nachts door de straten liep met mijn kind, dan waren dat de posts waar ik de meeste reacties op kreeg van mensen.

Herkenning

Mensen reageerden juist heel begripvol of vonden er herkenning in. Toen dacht ik: er zijn blijkbaar heel veel mensen die hiermee hebben gekampt. Misschien zit er toch een boek in? Het is een onderwerp waar niet veel over gesproken wordt, maar wat meer voorkomt dan je denkt. Elke ouder heeft wel te maken met slapeloze nachten. Bij de één is het erger dan bij de ander, maar elke ouder kent het gevoel.

Mijn vriend Pieter en ik dachten van tevoren hier helemaal niet over na. Wij beseften niet hoe slapeloosheid je leven kan veranderen. We hadden ons niet goed voorbereid en we voelden ons op een gegeven moment best eenzaam, omdat we het gevoel hadden dat wij als enige dit meemaakten. Maar dat bleek helemaal niet het geval te zijn, zoveel mensen hebben dit probleem.

Voorbereiden op slapeloosheid

Of ik me had kunnen voorbereiden op de slapeloosheid? Kijk, je kan het niet voorspellen natuurlijk. Bij sommige ouders slaapt een kind na zes weken door, dan is het zonde als je van tevoren daar zo mee bezig bent. Maar het is wel goed om te realiseren dat je slaap gaat veranderen. Nu leven wij op het slaapritme van onze kinderen. Dat is pittiger dan als je zelf niet kan slapen, je doet dit niet zelf.

Wij zijn al snel met een slaapcoach begonnen. Dat vinden sommige mensen best een grote stap, maar wij hebben het zeker als positief ervaren. Het is fijn dat er een specialist is die meedenkt en waar je mee kan sparren. We maakten kleine stapjes, maar het fijnste was misschien wel te beseffen dat het niet aan ons lag. Dat het zelfs met speciale hulp lastig was en we gewoon pech hebben.

Omarm de logeerkamer

Een andere tip die ik mee wil geven: omarm de logeerkamer! Probeer niet alles samen te doen, dat is gewoon niet nodig. Wij zorgen ervoor dat de logeerkamer op orde is, voor als we ons op willen splitsen. Dat vind ik toch ook wel lastig hoor. Ik heb snel dat ik er bij elk piepje uit wil gaan, dat ik het gevoel heb dat ik er moet zijn, terwijl Pieter dat ook heel goed kan.

Een ander voorbeeld van hoe je met slapeloosheid om kan gaan, maar je er ook enigszins op kan voorbereiden: zorg voor een vangnet om je heen. Als je een keer samen uit eten wilt gaan of een nachtje zonder kinderen nodig hebt, weet dan wie je kan vragen. Je bent dan wel ouders geworden, maar je bent ook nog partners, dat moet je niet vergeten.

Impact op je leven

Ruim vier jaar slapeloze nachten hebben, heeft zijn impact op je leven. Gelukkig ben ik als moeder best geduldig, ik heb niet vaak een kort lontje naar mijn kinderen toe. Maar ik merk wel dat ik makkelijker word, mijn ruggengraat is gewoon weg. ‘Hier, neem maar een snoepje’, of: ‘Ga maar op de IPad’. Dat wat ik eigenlijk niet wil hebben, daar word ik steeds makkelijker in.

Ons leven is ook gewoon veranderd. Aan het begin dachten we nog: het is tijdelijk, we kunnen dit aan. Maar nu we richting de vijf jaar gaan, begint het er in te hakken. Mijn werk en ons sociale leven staat nu gewoon op nul. Ook sporten doe ik nog maar weinig, daar heb ik gewoon geen energie voor.

Eenzaam

Voor het eerst in een lange tijd heb ik besloten om ’s avonds bijna niks meer te doen. Geen etentjes, geen werkgerelateerde dingen, geen afspraken met vrienden. Ik leef nu naar mijn energie. Dat vind ik wel lastig, maar ik weet dat het verstandig is. Het is ook best een beetje eenzaam, je wereld wordt wel heel klein. Maar ik heb wel degenen bij me die ik het allerliefste bij me heb, dus daarom vind ik het ook oké.

De slapeloosheid heeft ook impact op onze relatie. De eerste twee jaar planden we nog bewust regelmatig een date night. We deden toen echt ons best voor elkaar, praattten bewust niet over de kinderen en waren gewoon echt even partners. Nu denken we: first things first, eerst slapen. Laatst gingen we voor het eerst sinds een jaar weer eens samen uit eten. Toen beseften we wel weer even hoe belangrijk en leuk dat is.

Overleven versus hoopvol

Het wisselt per nacht en per week hoe we erin staan en kunnen functioneren. Ik kan daardoor ook moeilijk dingen plannen. Vorige week hadden we meerdere nachten waar we er zo vaak uit moesten en dan om half 5 of 5 uur weer opstonden. Dan ben ik al blij als ik die dag doorkom, dan is het echt overleven. Afgelopen nacht hoefde ik er wonder boven wonder maar één keer uit en stonden we om half 6 op. Na een goede nacht krijgen we weer hoop, we gaan altijd van het positieve uit.

Het helpt ook dat de kinderen nu rond kwart over 8 naar bed gaan. Dat was eerder veel later, dan begonnen we om 7 uur en duurde het uren voor ze sliepen, dan had je helemaal geen avond meer. Pieter en ik spraken elkaar dan amper en we hadden ook geen moment meer voor onszelf. Dat begint nu beter te worden, gelukkig. En wij gaan ook als het kan gewoon om 9 uur naar bed, dat deden we voorheen ook veel later.

Derde kindje

We wilden twee kinderen dat leek ons perfect. Ik heb weleens gekscherend gezegd dat ik een derde wilde, omdat ik ze zo leuk vond. Maar Pieter moest nooit aan een derde denken en bij mij was dat ook niet echt serieus in mijn hoofd.

We weten niet wanneer de slapeloze nachten eindigen. En de kans is groot dat een derde kindje ook weer een slechte slaper is, dan begint het allemaal weer opnieuw. Daarnaast waren mijn twee bevallingen lichamelijk best wel zwaar, dat ik al blij ben dat onze jongens er gewoon gezond uitgekomen zijn. Hoewel ik ergens dus misschien wel een derde kindje had gewild, weet ik ook dat het goed is zo. Ondanks de lastige tijd, ben ik ontzettend gelukkig met mijn jongens.”

Het boek ‘Slaap mama slaap’ van Anouk Hoogendijk is vanaf 10 juni te koop. Neem hier alvast een kijkje

Lara (38): ‘Mijn man en ik slapen sinds een jaar op aparte kamers’