Vera Guldemeester Persoonlijke verhalen Gisteren, 13:02

Leestijd: 3 minuten

Brian (43): ‘Ik lieg over mijn werk zodat mijn pubers zich niet hoeven te schamen’

Brian voedt zijn kinderen alleen op sinds zijn ex naar het buitenland vertrok. De band met zijn twee pubers is sterk, maar over zijn werk praat hij niet. “Hoe leg je een veertienjarige uit dat je als mannelijke escort je geld verdient?”

“Ze denken dat ik in de bediening werk. In een bar, tot laat in de avond. Daarom ben ik overdag vaak moe. Het klinkt geloofwaardig genoeg en eerlijk gezegd: ik laat het daar graag bij. Mijn zoon van zestien vindt het juist ‘vet chill’ dat ik achter de bar zou staan. Hij stelt zich waarschijnlijk een hippe cocktailbar voor. Mijn dochter van veertien vindt het jammer dat ze er niet in mag en zegt dat ze later ook de horeca in wil. Gelukkig stellen ze weinig vragen. Ze vinden het vooral cool dat ik ’s nachts werk en overdag vaak nog even bijslaap.

Baan als escort

Maar de waarheid is: ik werk als mannelijke escort. Mijn klanten variëren van gescheiden vrouwen tot oudere dames die gezelschap zoeken. Soms fysiek, soms alleen voor een goed gesprek, en af en toe willen ze dat ik een rol speel. Het is niet bepaald mijn droom, maar ik ben er langzaam in gerold.

Naar een gala

Na de scheiding stond ik er ineens alleen voor. Ik had twee kinderen, was mijn baan kwijt en woonde in een huis dat veel te duur werd. De eerste keer kwam via een oproepje: iemand zocht een nette man als gezelschap op een gala. Betaald en nog goed ook. Ik dacht: waarom niet? Ik heb charisma, ik kan luisteren en ik zie er verzorgd uit. Eén keer werd twee keer en inmiddels leef ik ervan.

Dubbel gevoel

Het voelt dubbel. Ik schaam me er niet echt voor, ik doe niemand kwaad, behandel mijn klanten met respect en houd het professioneel. Maar tegenover mijn kinderen voelt het anders. Ze hoeven dit niet te weten, nog niet in ieder geval. Pubers kunnen keihard zijn: op school, online en zelfs thuis. Soms voelt het alsof ik een dubbelleven leid. Overdag ben ik gewoon vader: broodtrommels klaarmaken, naar voetbaltoernooien en ouderavonden. ’s Avonds speel ik een rol: charmant, geïnteresseerd en mysterieus. En daarna zit ik in mijn joggingbroek op de bank met een kop thee.

Kijken in ‘de bar’

En ja, het knaagt weleens. Vooral als mijn zoon vraagt of hij een keer mag komen kijken in ‘de bar’. Of als mijn dochter zegt dat ze trots is dat ik zo hard werk. Dan voel ik me een beetje nep. Maar tegelijk: ik wíl dat ze trots zijn. Misschien niet op dit werk, maar op het grotere plaatje. Want ik zorg voor ze. Betaal alles zelf en ze komen niets tekort. En ik ben er, altijd. Zelfs na een zware nacht zit ik om zeven uur aan tafel met ontbijt en een gevulde gymtas.

Soms denk ik: misschien vertel ik het ze als ze ouder zijn. Als ze beter begrijpen dat het leven niet zwart-wit is. Tot die tijd houd ik vast aan dit verhaal. Liever een vader die zogenaamd in een bar werkt, dan eentje waar ze zich voor zouden schamen.” 

* Om privacy-redenen is er een schuilnaam gebruikt. De echte naam is bekend bij de redactie.

Opgebiecht… ik ga zwart extra bijverdienen, want de kosten worden te hoog