Sofie Vissers Schoolkind Gisteren, 13:02

Leestijd: 4 minuten

Column meester Bart (42): ‘Zelfs in de vakantie zijn er nog ouders die mij appen’

Meester Bart (42) is basisschoolmeester van groep 4. Hij staat al vijftien jaar voor de klas, waarvan zes jaar op deze basisschool. Dat betekent: tien jaar toetsen, tien jaar knutselwerkjes en tien jaar ouders. Bart heeft met de meeste ouders een goede verstandhouding, maar zoals overal zitten er weleens rotte appels tussen. Bart deelt met ons zijn grootste opvallendheden in de klas met ouders. “Met een knipoog natuurlijk, want ik wil ouders vooral laten inzien wat wij tegenkomen. En misschien steken ze er nog wat van op!” Deze week gaat het over ouders die appen in de vrije tijd van Meester Bart.

“Bart, heb je toevallig het roze spijkerjasje van Noor aan de kapstok zien hangen op de laatste schooldag?” Die app kreeg ik deze week, midden in de zomervakantie. Normaal kijk ik niet eens op mijn werktelefoon tijdens mijn vakantie, maar ik zag hem liggen en kon het niet laten er een blik op te werpen. En ik zag dat het een moeder was die me wel vaker in de vakantie bericht. Dus ik was niet verrast.

Ik begrijp dat ouders betrokken en bezorgd zijn. Dat ze dingen snel willen regelen en even iets kwijt moeten. Maar wat voor hen een klein, onschuldig appje is, is voor mij een deur die op een kier blijft staan naar mijn werk. En als die deur eenmaal openstaat, gaat mijn hoofd aan. Heb ik het jasje misschien tóch nog ergens gezien? Werd het meegenomen door een ander kind? Lag het in het lokaal?

Helpdesk

Soms voelt het alsof ouders denken dat ik conciërge, therapeut, planner, kindercoach, agenda en BSO-coördinator in één ben. Een soort helpdesk met een appfunctie. En dan krijg ik dus ook op maandagavond om 21:30 uur een berichtje: “Zou je morgen kunnen zorgen dat Milan z’n beker water leegdrinkt? Dat is vandaag niet gelukt.” Lief bedoeld, maar bespreek dit soort dingen alsjeblieft even ’s ochtends bij het brengen metr me.

Wat veel ouders niet beseffen: het zijn juist die kleine berichten die zich opstapelen. Die maken dat je hoofd nooit helemaal uitstaat. Je denkt er toch over na. Je voelt je toch geroepen om te reageren, of je nu in de supermarkt staat of op de camping. En dus antwoordde ik dit keer toch maar: dat ik het jasje niet had gevonden, en dat ze na de vakantie bij de gevonden voorwerpen kunnen kijken. En ik voegde eraan toe dat ik mijn werktelefoon doorgaans uit heb tijdens de vakantie. Gelukkig begreep ze dat.
Maar het zegt iets over hoe vanzelfsprekend het lijkt geworden: de continue bereikbaarheid van een leerkracht. En dat moet echt anders.

28 kinderen

Als leerkracht ben ik verantwoordelijk voor het welzijn en de ontwikkeling van 28 kinderen. Daar zet ik me met hart en ziel voor in. Maar ook ik heb een grens. Mijn weekend is mijn weekend en mijn vakantie is mijn vakantie. En mijn werktelefoon is dan niet bedoeld voor verloren jassen, bekertjes water of last-minute verzoekjes. Ook dit schooljaar worden ouders opnieuw gebrieft over het contact met leerkrachten. De afspraken zijn simpel: Ziek- of laatmeldingen? Naar de conciërge. Vragen of zorgen? Graag aan het begin van de schooldag of via de ouderapp. Maar alleen als het echt nodig is en tijdens schooltijd. Want hoe goed de bedoelingen ook zijn, de werkdruk in het onderwijs komt niet alleen door volle klassen en leerdoelen. Het zijn ook dit soort dingen: de onzichtbare verwachting dat we altijd maar ‘aan’ staan.

Geweldig

Maar het belangrijkste om te delen vind ik: de meeste ouders zijn geweldig. Ze zijn betrokken, warm en meedenkend. Ze bedanken me voor de inzet voor hun kind. Ze vragen hoe het met me gaat. En dat maakt dit werk zo ontzettend waardevol. Want als school en thuis samenwerken, dan kan er echt iets moois ontstaan. Voor de kinderen, maar ook voor ons als leerkrachten. Tot slot: mijn vriendelijke verzoek aan ouders:

• Beperk contact via de ouderapp.
• Wacht met appen tot schooltijd.

Ik kijk ernaar uit om de kinderen dit jaar weer te begeleiden in groep 4. Maar als het jasje kwijt is? Dan ligt het vast bij de gevonden voorwerpen en daar kijken we graag weer naar als we weer op school zijn. Dan ben ik immers aan het werk.”

* Om privacy-redenen is er een schuilnaam gebruikt. De echte naam is bekend bij de redactie.

Meester Bart (42) over omgaan met ouders in de klas: ‘Die bergen chocola einde schooljaar mogen ze achterwege laten’