Brenda Schaaper Columns 10 jun 2023, 13:13

Leestijd: 5 minuten

Columnist Brenda: ‘Cédé heeft autisme en dat zit behoorlijk in de weg met school’

“Nog één toetsweek te gaan en dan weten we of ons kind echt zonder hulptroepen overgaat. Het zou wat zijn! Het is al een wonder dat Cédé het tot Havo 4 heeft gered. Mijn kind is namelijk nog nooit overgegaan zonder een bespreekgeval te zijn.

Cédé heeft autisme en dat zit behoorlijk in de weg met school. Vragen worden niet begrepen, stof wordt letterlijk genomen en de antwoorden soms te kort gegeven (“hoezo moet ik nog meer opschrijven?”). En dan heb je opeens zomaar een 3 te pakken. Dat is wat mijn kind gewend is. Dat de schoolcijfers anders uitpakken dan mijn kind van tevoren bedacht heeft, omdat ze dan denken het goede antwoord gegeven te hebben, maar dit antwoord toch net even anders is dan de docent van je verwacht. Ik vind dat heel frustrerend voor mijn kind. Vooral omdat Cédé zó hun best doet. Mijn kind let heel goed op in de klas en maakt braaf hun huiswerk. Volgens docenten de ideale leerling. En volgens hen begrijpt mijn kind echt wel de stof dus ook zij snappen de cijfers soms niet. Maar ja, dan moeten de vragen bij de toets niet opeens voor meerdere uitleggen vatbaar zijn.

Te veel onvoldoendes

Bij vakken als geschiedenis of economie was het altijd raak. Ook Duits en Frans waren ronduit dramatisch. Zodra de logica voor mijn kind weg is dan wordt het lastig. En dus was het vorig jaar heel erg spannend, want op papier zou mijn kind echt het schooljaar over moeten doen. Te veel onvoldoendes. Maar wat deed school? Die keek naar de cijfers van het vakkenpakket dat Cédé wilde kiezen, want op basis van deze cijfers waren ze gewoon overgegaan. Daarnaast hielden ze rekening met het autisme. Er moest gestemd worden, maar ja met een leerling die altijd oplet en ook aardig is, weet je het wel. Dan stemt elke docent voor. En dus ging Cédé door naar Havo 4.

Daar ben ik school tot op de dag van vandaag dankbaar voor, want we zien in dit jaar pas wat deze beslissing met een kind doet. Opeens staat Cédé er best redelijk voor. Het is soms net aan, maar er zijn ook vakken waar ze in uitblinken waardoor er voldoende compensatiepunten zijn. Dit had je niet gezien als je het kind niet over had laten gaan. Dan had ons kind zich weer moeten worstelen door al die vakken die lastig zijn en waar ze de rest van hun leven niks meer mee gaan doen. Misschien had Cédé wel weer blijven zitten en van school moeten wisselen. Het had zomaar gekund.

School die meedenkt

Maar omdat wij toevallig een school hebben die meedenkt, zien we nu een andere kant. Een kind dat zelfvertrouwen krijgt. Opeens in zichzelf gaat geloven en anders naar zichzelf gaat kijken en denkt “ik kan het dus wel”. Laatst kreeg mijn kind een invaller voor Scheikunde. Die legde het anders uit en opeens begreep mijn kind iets wel. Zo simpel kan het dus zijn. We hebben allemaal onze kwaliteiten, maar ook andere aanvliegroutes.

En daar ligt precies het punt dat ik wil maken. Dat het schoolsysteem misschien een beetje achterhaald is. Het begint al met het feit dat je in Nederland kan blijven zitten, maar in andere landen ga je gewoon over. Dat we nog steeds dingen moeten leren, waar je later niks mee wilt doen, maar die je wel kunnen nekken in je opleiding. Of dat kinderen alleen toetsen schriftelijk mogen doen of boeken moeten lezen die ze niet goed kunnen lezen door dyslexie bijvoorbeeld. Ik zal eerlijk zijn, mijn kind kan niet goed lezen (wel in het Engels maar niet in het Nederlands) en luistert vaak een boek via mijn abonnement op Storytell. Dat mag misschien wel niet, maar anders gaat het echt tergend langzaam. En het helpt ook niet dat die boekenlijst totaal niet meer aansluit op de beleveniswereld van deze generatie. Ook daar mag wel een verfrissingsslag komen wat mij betreft.

Vernieuwing

Sommige dingen zijn aan vernieuwing toe. Dat geldt voor deze boekenlijst, maar ook voor de stof die je leert op school. Leer kinderen ook praktische zaken als “wat moet ik weten als ik op mijzelf ga wonen, hoe ga ik met financiën om of hoe vind ik een baan. Hoe weet ik wat leuk vind, waar ben ik goed in en krijg ik energie van?” Of ga met elkaar in gesprek en op zoek naar de overeenkomsten (verschillen kan iedereen wel verzinnen). Dat is iets wat je leert bij een training van autisme en dat vond ik toch zo slim. Daarmee maak je de verbinding. Zo simpel en zo nodig in een maatschappij die zo verhard is en waar de verschillen meer dan duidelijk zijn. Ga filosoferen en weer standpunten bevragen zonder je eigen mening te geven. Als je dat kan dan heb je er de rest van je leven profijt van.

Eigenwaarde

Maar goed ik ben geen docent en heb er ook een verstand van. Dus weer even terug naar mijn kind. Die gaat waarschijnlijk dit jaar helemaal op eigen kracht over. En dat vind ik een enorme opsteker en super knap voor iemand met autisme. Dus ik duim voor mijn kind dat ze geen grote uitglijders meer krijgen of dat de hooikoorts te erg wordt (want die ellende is er ook nog, maar dat is een ander verhaal).

Ik zou het mijn kind en al die andere kinderen die zo hun best doen, maar door een ander neurologisch systeem soms met 5-0 achterstaan, enorm gunnen. Ik heb bewondering voor hun inzet en het doet zoveel met hun eigenwaarde.

Dus zet hem op! Nog één toets week te gaan!”