Redactie Columns 2 apr 2025, 09:05

Leestijd: 2 minuten

Dagboek van een gescheiden moeder: ‘Mijn ex-schoonmoeder kan de breuk niet accepteren’

Hoe pak je dat aan, scheiden met een gezin? In Dagboek van een gescheiden moeder deelt Sara (36) wekelijks haar rauwe ervaringen, twijfels en kleine overwinningen. Dit terwijl ze haar weg vindt in co-ouderschap en alles wat daarbij komt kijken. Want een relatie beëindigen is één ding, maar samen ouders blijven? Dat is misschien wel de grootste uitdaging van allemaal. 

Vandaag: een lastige confrontatie met haar ex-schoonmoeder.

“Het is een zonnige zaterdagochtend als ik mijn zoon een middag bij zijn oma breng. Hij rent enthousiast vooruit en wurmt zichzelf in haar armen. Ze lacht, aait over zijn haar en drukt hem stevig tegen zich aan. Ik kijk naar die twee – hoe mijn zoon zich helemaal thuis voelt bij haar en hoe haar ogen stralen zodra ze hem ziet. En ik weet weer waarom ik dit contact zo belangrijk vind.

Maar zodra haar blik naar mij verschuift, verandert er iets. Haar gezicht verstijft en haar toon wordt kort. ‘Hij is wat later naar bed gegaan gisteren’, zeg ik. ‘Dus misschien is hij wat moe.’

‘Hm’, antwoordt ze slechts. Ze kijkt over me heen en lijkt met haar gedachten ergens anders. Alsof ik er niet meer toe doe.

Verdriet en teleurstelling

Sinds de scheiding is het zo. In het begin dacht ik dat het tijd nodig had, dat haar houding zou verzachten. Maar het bleef: die korte antwoorden, de afwezigheid van een warme blik en de manier waarop ze me niet echt aankijkt als we elkaar spreken.

‘Ik wil niet dat mijn kleinkinderen opgroeien in een gebroken gezin’, had ze ooit gezegd. Een zin die in mijn hoofd blijft kleven. Ik snap haar verdriet en teleurstelling, maar ik vraag me af of ze zich realiseert hoe pijnlijk haar houding is. Hoe moeilijk het al is om mijn kind de helft van de tijd te moeten missen en hoe graag ik de band met haar goed wil houden. Niet voor mezelf, maar voor hem.

Onvoorwaardelijk

Mijn zoon weet niet beter. Hij voelt haar liefde en de onvoorwaardelijke band tussen hen. En dat is precies waarom ik dit volhoud. Omdat zij een geweldige oma is. Omdat hij straalt als hij bij haar is en haar nodig heeft – net zoals hij ons allebei nodig heeft.

‘Tot straks, lieverd’, zeg ik. Ik buk me om mijn zoon een kus te geven. Hij veegt hem lachend weg, zoals hij altijd doet. ‘Tot straks, mama!’

Ik glimlach en draai me om. Terwijl ik naar de auto loop, voel ik haar blik in mijn rug. En ergens hoop ik dat ze op een dag zal zien wat ik zie: dat een gebroken gezin niet betekent dat er minder liefde is. En dat haar kleinzoon, hoe het ook loopt, altijd omringd zal zijn door mensen die zielsveel van hem houden.”

Lezen wat gescheiden moeder Sara nog meer heeft meegemaakt?

• Dagboek van een gescheiden moeder: ‘Het zien van dat perfecte gezin breekt mijn hart’
• Dagboek van een gescheiden moeder: ‘Juf, papa en mama gaan scheiden!’
• Dagboek van een gescheiden moeder: ‘Hoe leg je je kind uit dat liefde soms niet genoeg is?’