Vera Guldemeester Persoonlijke verhalen Vandaag, 13:02

Leestijd: 3 minuten

Dewi (31): ‘Mijn ouders trekken de kinderen van mijn zus altijd voor’

Dewi (31) merkt al jaren dat haar ouders een duidelijke voorkeur hebben voor de kinderen van haar zus. Het doet pijn, vooral omdat ze weet dat haar eigen kinderen evenveel liefde verdienen. “Ze krijgen grotere bollen ijs, mogen altijd als eerste een spelletje beginnen en voor hun verjaardagen zijn de cadeaus duidelijk groter of luxer.”

“Mijn ouders zijn echt wel lief voor mijn kinderen, hoor. Maar je voelt gewoon dat ze de kinderen van mijn zus altijd voor trekken. Het is duidelijk merkbaar in kleine dingen. Mijn zus woont om de hoek bij mijn ouders, dus zij zien de kinderen dagelijks. Ik zie mijn ouders maar ongeveer twee keer per maand, als ik met mijn kinderen op bezoek ga. Dat verschil merk je meteen.

De lievelingetjes

Bij elk bezoek is het alsof de kinderen van mijn zus de lievelingetjes zijn. Ze krijgen grotere bollen ijs, mogen altijd als eerste een spelletje beginnen en voor hun verjaardagen zijn de cadeaus duidelijk groter of luxer. Alles voelt alsof het net iets specialer is voor ze, terwijl mijn kinderen precies dezelfde aandacht verdienen.

Het doet pijn om dat te zien. Mijn kinderen merken het soms ook. Ze vragen: ‘Waarom mag mijn neefje altijd eerst?’ of ‘Waarom krijgen zij dat?’ En ja, dat breekt mijn hart, omdat ik weet dat ze het niet begrijpen. Ze zijn nog jong en onschuldig en ik wil dat ze zich allemaal even geliefd voelen.

Frustratie

Het is niet dat mijn ouders slecht zijn. Ze zijn warm en liefdevol en ik weet dat ze van mijn kinderen houden. Maar de manier waarop ze hun aandacht verdelen, is gewoon ongelofelijk duidelijk. Alles wat ze doen, lijkt net dat beetje meer voor de kinderen die ze vaker zien.

Het zorgt ook voor frustratie bij mij. Soms denk ik: waarom kan ik niet gewoon hetzelfde gevoel krijgen als mijn zus? Waarom lijkt het alsof ik altijd moet inleveren? Het voelt alsof ik moet accepteren dat mijn kinderen niet helemaal hetzelfde geluk krijgen, ook al zijn ze net zo lief, grappig en slim als hun neefje en nichtje.

Niet kwetsen

Het is moeilijk om erover te praten met mijn ouders, want ik wil ze niet kwetsen. Ik weet dat ze het niet expres doen, maar het doet gewoon pijn. Soms probeer ik het te negeren of te relativeren, maar het blijft knagen. Die kleine verschillen in aandacht, in cadeaus, in hoe ze met ze omgaan, blijven hangen.

Voor nu probeer ik me te focussen op de mooie momenten. Als we samen zijn, probeer ik herinneringen te maken waarin mijn kinderen zich net zo speciaal voelen als hun neefje en nichtje. Maar eerlijk? Soms blijft het moeilijk.”

* Om privacy-redenen is er een schuilnaam gebruikt. De echte naam is bekend bij de redactie.

Meer lezen?

• Raafke (30): ‘Mijn schoonmoeder kust mijn kind op de mond’.
• Dilemma: ‘Mijn schoonmoeder houdt zich niet aan mijn opvoedregels. Kan ik dat van haar eisen?’
• Leonoor (36): ‘Mijn schoonmoeder en moeder strijden om de beste oma te zijn’ 
• Dilemma: ‘Mijn schoonmoeder geeft mijn kind veel minder cadeaus dan haar andere kleinkind, zeg ik er wat van?’