Mirthe Diemel Opvoeden Vandaag, 15:02

Leestijd: 5 minuten

Dilemma: ‘Hoe leer ik mijn zoontjes delen zonder strijd?’ Pedagoog geeft advies

Regelmatig krijgen we bij J/M Ouders vragen van lezers over opvoeden, ouderschap en problemen en dilemma’s waar ouders mee zitten. Daarom delen we elke week een dilemma van een lezer. Deze week legt Faya (29) haar dilemma voor: ‘Hoe leer ik mijn zoontjes delen zonder strijd?’

Faya: “Ik word er soms gek van: mijn twee zoontjes (4 en 2 jaar) kunnen gewoon níét delen. Wat de één heeft, wil de ander ook. Meteen. En andersom. Of het nou om een autootje gaat, een beker, of zelfs een sok – alles is reden voor strijd. En eerlijk? Ik betrap mezelf er steeds vaker op dat ik uit gemak maar twee van alles wil kopen. Want ja, dan is het tenminste even rustig. Maar ik weet ook: dat is natuurlijk niet de oplossing. Zo leren ze juist nooit om te delen, toch?

Hoe leer ik ze delen?

Mijn dilemma: ik wil geen huis vol dubbele spullen, maar ook geen huis vol ruzie. Het gekibbel zorgt ervoor dat ik sneller snauw, terwijl ik eigenlijk gewoon een beetje gezelligheid wil in huis. Hoe leer ik ze delen, zonder dat ik elk conflict moet sussen of alles dubbel moet aanschaffen? Soms lijkt het alsof ik in een eindeloze onderhandeling zit. Ik wil ze iets meegeven over samen spelen, elkaar iets gunnen – maar op dit moment lijkt dat verder weg dan ooit. Dus: hoe buig ik dit om zonder gek te worden?”

Tips van de pedagoog

“Samen spelen, samen delen is een zin die door veel ouders gebruikt wordt en ook wordt gezien als normaal. Iets wat we mogen verwachten van onze jonge kinderen. Maar eerlijk: delen omvat zóveel aspecten die de meeste jonge kinderen nog helemaal niet kunnen begrijpen op die leeftijd, omdat hun hersenontwikkeling simpelweg daar nog niet toe in staat is.

Zo vraagt het van je om je te kunnen inleven in een ander (wat wilt diegene en waarom) en dit is een proces dat minstens (!) tot 7 jaar in ontwikkeling is.

Doe-modus

Ik lees in je verhaal dat je het graag wilt oplossen en dit zie ik veel ouders doen, ze schieten in die ‘doe-modus’. Maar vaak bereik je daarmee juist het tegenovergestelde. Er ontstaat een dader en een slachtoffer en iedereen staat ’tegen over elkaar’ in plaats van samen en met elkaar. 

Maar goed, hoe dan wel? Want hoe de situatie nu is, is ook niet wenselijk.

Toch dubbel kopen

Allereerst zou ik dus het idee laten varen dat alles eerlijk gedeeld moet en kan worden. Soms kan het inderdaad heel waardevol zijn om bepaald speelgoed wél dubbel te kopen (niet alles, maar iets waar ze iedere dag ruzie over maken, bijvoorbeeld). 

Kinderen zijn van nature goed en willen vaak juist alles delen met anderen. Wanneer die ruzie verdwijnt omdat er genoeg is, zal je merken dat er ineens wel gedeeld of geruild gaat worden.

Benoemen wat je ziet

Voor de andere dingen die niet dubbel zijn en waar strijd over ontstaat, wil je het liefst uit het conflict blijven. Dus in plaats van onderhandelingen, kun je eerst eens benoemen wat je ziet: ‘Ik zie dat jullie allebei dezelfde beker willen. Er is er helaas maar één, hoe kunnen we dit oplossen?’

Oplossing in delen

Vooral je 4-jarige is echt in staat om met oplossingen te komen. Grote kans dat er een oplossing komt eerst die in het voordeel van zichzelf is (ik neem deze en mijn broertje krijgt een ander). Dat is juist een mooi leermoment. Probeer neutraal te blijven en stel dan een vraag als: ‘Dat zou een oplossing kunnen zijn. Hoe denk je dat je broertje dat zou vinden?’

Zo oefen je met het inleven in een ander. Dit is een proces en mag vaak herhaald worden. Natuurlijk kun je hierbij ook helpen en oplossingen aandragen. Maar je stapt uit het onderhandelen (verliezer en winnaar) en in het samen zijn (hoe vinden we een oplossing waar iedereen tevreden mee is?).

Niet altijd eerlijk

En een oplossing hoeft niet altijd ‘eerlijk’ te zijn. Zolang het maar voor beide partijen goed is. Het mooie van deze manier, is dat kinderen uiteindelijk steeds beter leren om zich te verplaatsen in een ander en het steeds vaker zelf gaan oplossen.

Dus stap uit die ‘doe-modus’ en probeer er vooral te ‘zijn’. Want vaak lossen kinderen dingen als vanzelf op. En anders ben jij in de buurt om te helpen waar nodig!”

* Om privacy-redenen is er een schuilnaam gebruikt. De echte naam is bekend bij de redactie.

Dilemma: ‘Moet ik minder streng worden?’ Pedagoog geeft advies

Verbonden expert

Esther Jongerius

Pedagoog en opvoedcoach

Esther is pedagoog en moeder van twee meiden. Ze werkt al meer dan tien jaar met ouders en kinderen. Eerst als pedagogisch coach binnen de kinderopvang, waar ze zich richtte op de allerkleinsten van 0-5 jaar en later binnen haar eigen bedrijf Liefdevol Ouderschap. »

• Dilemma: ‘Hoe leer ik mijn zoontjes delen zonder strijd?’ Pedagoog geeft advies
• Dilemma: ‘Mijn bijna-kleuter wil zichzelf niet aankleden, wat nu?’ Pedagoog geeft advies
• Dilemma: ‘Mijn jongste vindt haar oudere zus niet leuk, wat nu?’ Pedagoog geeft advies