Jasper (39): ‘Mijn dochter luistert alleen als ik boos word, wat nu?’ Vadercoach geeft advies
Iedere vader kent het gevoel van onmacht, het gevoel dat je geen grip krijgt op je kind, maar niet iedere vader praat erover. In deze rubriek deelt vadercoach Marloes Craenen elke week een casus uit haar eigen praktijk en geeft zij haar advies. Deze week het dilemma van Jasper (39): “Mijn dochter luistert alleen als ik boos word, wat nu?”
Boos worden
“Ik vraag het altijd eerst rustig. Echt waar. ‘Kom je aan tafel?’, ‘Doe je je schoenen aan?’, ‘Ga je tanden poetsen?’ of ‘Zet je de iPad uit?’ Meestal komt er geen reactie. Alsof ik tegen een muur praat. Dus probeer ik het nog een keer. En nog eens. Steeds net iets duidelijker of dwingender. Maar meestal verandert dat niks.
En dan gebeurt het: ik word boos. Ik sla met mijn hand hard op tafel of praat met stemverheffing. Dan schrikt ze. En pas dán komt ze in beweging. Alsof ze me pas serieus neemt als ik ontplof. Maar dat voelt zo verkeerd. Want ik wil geen vader zijn die moet schreeuwen om gehoord te worden. En toch lijkt het de enige manier.”
Het antwoord van vadercoach Marloes Craenen
“Kinderen die niet luisteren: het is een van de meest voorkomende momenten van frustratie bij ouders. Wat je dochter nu leert door deze boosheid, is precies wat jij niet wilt: boos worden werkt wél en rustig praten niet. En kinderen zijn meesters in het opslaan van dit soort onbewuste lessen. Maar voor jullie band is dit funest.
Wat belangrijk is om je te beseffen, is dat je dochter niet met opzet niet luistert. Tenminste, niet in de eerste plaatst. Waarschijnlijk is ze gewoon op een totaal andere plek dan waar jij op dat moment bent, namelijk in haar eigen magische wereld. Dat is sowieso een plek waar kinderen veel zijn. Vooral na een drukke dag op school, als er iemand boos op haar is geweest of wanneer vriendinnetjes onaardig waren. Ook als ze moe zijn of ze even geen extra eisen of verwachtingen kunnen horen, vluchten ze dieper in dromenland. Niks mis mee. Je dochter zit op een andere frequentie en dat is niet voor niks.
Niet serieus genomen worden
Belangrijker is de reden achter het zo intens boos worden te onderzoeken. Want iets wordt er in jou getriggerd wanneer je dochter niet luistert: het gevoel dat je niet serieus wordt genomen. Dat is een pijnlijk gevoel, ontstaan in je eigen jeugd. Die boosheid heeft dus niets met je dochter te maken, maar alles met je eigen opvoeding.
Als je je herkent in dit verhaal, is de kans groot dat ze je op twee manieren spiegelt.
1. Onbewust je ouders nadoen
Stel dat er in jouw jeugd momenten waren waarop jouw ouders je negeerden of niet serieus namen, dan is de kans groot dat jij dit als ouder onbewust ook doet: soms even niet reageren op de behoeften van je kind. Ook al nam je het jezelf juist voor om het anders te doen in de opvoeding van je eigen kinderen, het gebeurt net zo onbewust als het aanleren van een moedertaal.
Het gevolg is alleen dat de spiegelneuronen, dat zijn piepkleine neuronen in de hersenstam die zonder na te denken gedrag kopiëren, van kinderen zo zijn ingesteld dat ze exact hetzelfde doen als hun ouders. In dit geval: negeren. Totaal onbewust. Je dochter doet dit dus niet om jou te narren, ook al voelt het soms wel zo.
2. Je dochter merkt een onveilige emotie op
Je dochter heeft ergens door dat er een emotie getriggerd wordt in jou. Wat dat is, dat weet ze niet. Het voelt alleen onveilig. Alles wat niet duidelijk of voorspelbaar is, voelt ergens onveilig voor kinderen. Als ze dapper genoeg zijn en zich veilig genoeg voelen bij jou, dan gaan ze onderzoeken wat dat is. Zo niet, dan passen ze zich aan.
Goed nieuws dus, een kind dat niet luistert. Het betekent dat ze zich veilig genoeg voelen om jou als vader te helpen in je persoonlijke ontwikkeling. Dapper, niet?
Samengevat
- Zorg dat jij je kind altijd serieus neemt.
Luister naar je kind en reageer op haar als ze jouw aandacht nodig heeft. Een kind negeren is zelfs nog erger dan boos worden.
- Zoek haar op in haar wereld.
Ga er niet vanuit dat ze automatisch op jouw golflengte zit. Dat doet ze vrijwel nooit.
- Geef haar ruimte om te landen.
Na een dag vol verplichtingen en prikkels heeft ze soms gewoon tijd nodig om bij te komen.
- Wees duidelijk én liefdevol consequent.
Geef korte, heldere boodschappen en laat merken dat je blijft staan, ook zonder boosheid.
- Beloon luisteren op een rustige toon.
Zo leert ze dat verbinding en samenwerking ook werken, zonder dat jij hoeft te ontploffen.
Door jouw boosheid niet langer de enige ‘knop’ te laten zijn waarop ze reageert, help je je dochter te ervaren dat luisteren veilig kan voelen. En nog belangrijker: dat jullie relatie niet afhankelijk is van strijd, maar van verbinding.
Bram (43): ‘Ik mis mijn kind, maar heb geen idee hoe ik contact maak’. Vadercoach geeft advies