Vera Guldemeester Persoonlijke verhalen Vandaag, 09:02

Leestijd: 3 minuten

Emma (34): ‘Ik had een miskraam en mijn vriend deed alsof het niks was’

Emma en haar vriend waren al een tijdje bezig met het krijgen van een kindje. Toen ze eindelijk zwanger was, was het geluk maar van korte duur: ze kreeg een miskraam. Wat haar het meest pijn deed, was hoe haar vriend ermee omging. “Hij deed alsof het niks was.”

“Toen ik ontdekte dat ik zwanger was, voelde ik me voor het eerst in jaren echt gelukkig. Het was alsof alles op zijn plek viel. Mijn vriend en ik spraken over de toekomst, over ons gezin en over hoe ons leven zou veranderen. Helaas duurde het geluk niet lang, want na een paar weken kreeg ik een miskraam. Het was verschrikkelijk.

Deel van mezelf

Wat mij nog het meeste pijn deed, was de reactie van mijn vriend. Hij leek het totaal niet te erkennen en deed alsof het niks voorstelde. Alsof het gewoon een stom incident was waar je overheen kon stappen. Maar voor mij voelde het als het verliezen van een deel van mezelf.

Opnieuw proberen

Ik was verdrietig, gekwetst en zo ontzettend eenzaam. Hij zei dingen als ‘het was toch nog heel pril’ en ‘we kunnen het opnieuw proberen’. Natuurlijk snap ik dat en ik hoopte dat hij me zou steunen, maar hij deed het zo afstandelijk. Het voelde alsof hij zijn gevoelens op slot had gedaan, alsof hij niet wist hoe hij met mijn verdriet om moest gaan. Hij wilde het misschien niet zo zwaar maken, maar daardoor voelde ik me alleen gelaten.

Niet blijven hangen

Ik heb geprobeerd met hem te praten, mijn gevoelens uit te leggen, maar hij schoof het steeds weg. ‘Je moet niet zo blijven hangen in wat er niet is’, zei hij dan. Voor mij voelde het alsof mijn verdriet werd weggewuifd. In de weken na de miskraam was ik zo kwetsbaar en ik had zo’n behoefte aan troost, aan warmte. Maar het leek alsof mijn vriend het onderwerp wilde vermijden, alsof het niet mocht bestaan. Dat brak me.

Praten met goede vriendin

Uiteindelijk ben ik met een goede vriendin gaan praten. Zij luisterde, hield me vast en gaf me het gevoel dat mijn verdriet oké was. Dat was heel belangrijk, want ik voelde me zo alleen. Mijn vriend en ik zijn sindsdien wel een paar keer samen in therapie geweest om te leren praten over dit soort dingen. Het was zwaar, maar het heeft ons wel dichter bij elkaar gebracht. We begrijpen nu beter hoe we elkaar kunnen steunen in moeilijke tijden. Tenminste, dat hoop ik. We gaan in de toekomst zien of het écht heeft geholpen. Want me zo voelen, dat wil ik nooit meer.”

* Om privacy-redenen is er een schuilnaam gebruikt. De echte naam is bekend bij de redactie.

Ilze (42) kreeg acht keer een miskraam en brak negende zwangerschap af: ‘Ik ging volledig aan mijn gevoel voorbij’