Wilma Groothuis Persoonlijke verhalen Vandaag, 13:02

Leestijd: 6 minuten

Esmee (33): ‘Ik kom elke dag te laat op school, zelfs nadat ik op het matje ben geroepen’

Veel ouders zullen het herkennen: ochtenden met kinderen zijn vaak chaos. Je kinderen klaarmaken, jezelf klaarmaken en ook nog voor een goed ontbijtje zorgen, het is niet niks. Een keer te laat komen gebeurt waarschijnlijk iedereen weleens. Maar daar leer je van, toch? Esmee helaas niet. Zij komt standaard elke dag te laat op school, terwijl ze zelfs al eens op het matje is geroepen.

Esmee: “Ik geef het eerlijk toe: ik ben een echte chaoot. En mijn man niet veel minder. We hebben samen twee kinderen, twee dochters van 6 en 4. En dat zij ’s ochtends ook lekker lopen te tutten, helpt natuurlijk niet mee. Maar uiteraard ligt het volledig aan mij, ik zou beter moeten weten na al die tijd. Toch lukt het me gewoon niet om de meiden op tijd op school te krijgen.

Chaotisch meisje

Ik ben altijd al chaotisch geweest. Als klein meisje deed ik alles al tegelijk: was ik net begonnen met de ene hobby, had ik weer een andere bedacht. Maar ik had er nooit last van, ik vond gewoon heel veel dingen leuk en verveelde me nooit. Mijn man is ook chaotisch, alleen noem ik het liever creatief. Hij heeft altijd heel veel plannen en de leukste ideeën voor uitstapjes.

Dat is juist wat ons in elkaar aantrok. We waren allebei levenslustig, hadden veel energie en waren creatief. Jaren ging dat goed samen, alleen merken we nu voor het eerst dat het ook zijn nadelen heeft. Met regelmaat en structuur zijn we allebei niet zo goed, we zijn meer van dingen op de flow doen. En als je dan kinderen krijgt, kan dat dus weleens lastig zijn.

Regelmaat en structuur

Toen de meiden nog klein waren en niet naar school gingen, was het allemaal geen probleem. Als we een leuk uitje hadden, namen we ze gewoon lekker mee. Of als één van ons een afspraak had terwijl de ander moest werken, dan gingen de meiden mee naar die afspraak. Maar sinds de oudste en nu dus ook de jongste op school zit en regelmaat en structuur belangrijk zijn, moeten we echt even schakelen.

En dat schakelen lukt dus nog niet zo goed. En het is niet zo dat ik het niet probeer. Elke ochtend neem ik me voor: deze keer gaat het wel lukken. En het is echt niet zo dat we te laat opstaan. Juist niet, we staan ruim van tevoren op. Daar houd ik van. Want hoe goed ik ook ga op een beetje reuring, ik wil eerst even rustig een kopje koffie drinken, voordat de meiden wakker worden.

Eerst koffie!

Dat doe ik dus, soms samen met mijn man, maar vaak alleen, omdat hij al vroeg naar zijn werk moet. Meestal sta ik er ’s ochtends dus alleen voor. Dat vind ik niet erg, want ik ben dus op tijd wakker. Na dat kopje koffie zijn de meiden vaak ook wakker, of ik maak ze wakker. Dan ga ik hen klaarmaken. En dat is vaak wel een uitdaging, zeg ik je eerlijk.

Demi, mijn oudste, heeft al echt een eigen mening. Ze wil altijd zelf haar kleren uitkiezen. Ook al heb ik de avond daarvoor al kleding klaargelegd, want ja, zo slim ben ik heus wel; alsnog wil ze andere kleren aan. En dat wordt dus altijd een strijd. Hoewel ik aan het begin altijd bij mijn keuze blijf, doet ze zo moeilijk, dat ik uiteindelijk toch maar toegeef. Want ik moet mijn jongste dochter dan ook nog klaarmaken.

Strijd in de ochtend

En mijn jongste, Stefanie, begint al een beetje op haar grote zus te lijken. Ze krijgt al echt haar eigen willetje. Dus daar heb ik ’s ochtends ook regelmatig al wat strijd mee. Maar ik vind het wel belangrijk dat de meiden er leuk uitzien als ze naar school gaan. Dus ik neem er dan ook wel de tijd voor: leuke kleding die we allebei goedkeuren, de meiden helemaal schoon en fris en de haartjes mooi in model.

En dan moeten we nog ontbijten. Ik vind een goed ontbijt wel belangrijk, ze moeten er toch weer een aantal uur op teren. Als we dan al aan de late kant zijn, dan smeer ik snel boterhammen, maar als we dan nog tijd hebben, bak ik ook weleens een eitje of maak ik een iets ‘luxer’ ontbijt. En dan ben je altijd toch wat langer bezig dan je van tevoren verwacht, waarop we daarna alsnog moeten haasten.

Verstrooide moeder

En dan heb ik mezelf nog niet eens goed klaargemaakt. Even snel mijn haar of make-up doen zit er dan vaak niet meer in, laat staan nog even douchen of mezelf opfrissen. Met als resultaat dat de meiden er keurig uitzien, maar ik als een verstrooide moeder de deur uitga. Altijd net vijf minuten te laat. En dan gaat het fietsen ook altijd net wat langzamer dan je zou willen, met mijn oudste naast mij.

En dan net op het moment dat ouders van het schoolplein aflopen, komen wij de fietsenstalling in. En het helpt niet dat ik nu dus ook naar twee lokalen moet om de meiden te brengen, waardoor er eentje altijd nog wat later is. En de juffen kijken er gewoon niet meer van op. Toch is het nooit leuk: het moment dat je de deur opendoet, de juf stopt met haar verhaal en alle ogen op jou gericht zijn.

Op het matje geroepen

En het ergste? Ik ben al eens op het matje geroepen door de juf van Demi. Dat was net voor de zomervakantie. Niet op een vervelende manier hoor, maar ze zei dat het misschien wel goed is om te proberen voortaan op tijd te komen, dat dat voor de meiden ook beter is. En ik snap het helemaal en geef haar ook groot gelijk. Maar die paar weken dat de meiden weer op school zitten, is het me gewoon nog niet gelukt.

Van de week begon de juf van Demi er weer over, toen ik haar ophaalde. Dat we toch echt moeten proberen om op tijd te komen. En ik wil het nu ook echt anders gaan doen. Ik sta onderhand bekend als de moeder die altijd te laat komt, dat wil ik ook niet. Ik ga mijn best doen om nu echt op tijd te komen. Weg met die strijd en het gehaast ’s ochtends. Want ook al houd ik van reuring: haasten is toch echt wat anders en dat is níét leuk!”

Dilemma: ‘Laat ik mijn zoon (11) te laat komen op school of blijf ik alles voor hem doen?’