Vera Guldemeester Persoonlijke verhalen Gisteren, 09:02

Leestijd: 3 minuten

Gwen (32): ‘M’n vriend gaat me verlaten als ik niet iets aan mijn lage libido doe’

Gwen is moeder van twee jonge kinderen en heeft al een tijd last van een laag libido. Het liefst doet ze het gewoon helemaal niet meer. Haar vriend vindt dat onacceptabel. “Als er niets verandert, wil hij niet meer met mij verder.”

“Ik heb een enorm laag libido, maar het is niet altijd zo geweest. Vroeger hadden we een prima seksleven. Niet elke dag, maar vaak genoeg om ons verbonden te voelen. Maar sinds de komst van onze tweede is dat helemaal veranderd. Ik voel me niet sexy. Ik heb geen zin. En als we het dan toch doen, voelt het geforceerd. Mijn hoofd zit er niet bij en hij merkt dat.

Het sneed diep 

Laatst zei hij het hardop: ‘Als dit zo blijft, weet ik niet of ik bij je kan blijven.’ Het kwam niet als een verrassing, maar het sneed wel diep. Hij zei dat hij me mist. Niet alleen lichamelijk, maar ook in de intimiteit en speelsheid die we vroeger hadden. ‘Ik voel me afgewezen’, zei hij. En ergens begrijp ik dat ook wel.

Ik heb echt van alles geprobeerd. Sexy lingerie gekocht, podcasts geluisterd over verlangen en heb zelfs op TikTok gezocht naar ‘libido hacks’. Maar het voelde allemaal als een toneelstukje. Een rol die ik moest spelen om hem niet kwijt te raken. En dat begon me langzaam op te breken. Ik werd bang. Bang dat ik het kapot zou maken. Dat hij me écht zou verlaten. En dat allemaal omdat ik ‘niet genoeg zin’ had.

Ongemakkelijk moment

Na weer een ongemakkelijk moment in bed waarin ik me volledig afgesloten voelde, ben ik in tranen uitgebarsten. ‘Ik wil dit ook niet zo’, zei ik. ‘Maar ik weet niet hoe ik het moet veranderen.’ Hij was stil, maar ik zag aan alles dat hij eraan twijfelde of we hier samen nog uit zouden komen. Die onzekerheid was ondraaglijk.

Ik besloot dat ik hulp nodig had. Niet om ‘zin te maken’, maar om te begrijpen waar mijn verlangen was gebleven. Ik ging naar een seksuoloog, begon dagboeken bij te houden, en keek eindelijk eerlijk naar hoe ik me voelde. Wat ik ontdekte? Ik leefde al maanden, misschien wel jaren, in overlevingsstand. Tussen gebroken nachten, een peuter op m’n heup en een baby die nog steeds elk uur wakker wordt, was er simpelweg geen ruimte meer voor verlangen. Mijn lichaam stond uit. Alles draaide om ‘moeten’. Zelfs seks.

Nog even aankijken

We hebben afgesproken dat we het nog even aankijken. Dat ik aan mezelf werk, en hij kijkt of hij het geduld en het vertrouwen nog kan opbrengen. Het is geen veilige haven op dit moment. Mijn libido is niet in één klap terug. Maar ik ben wél begonnen met voelen. Dat is iets wat ik jaren niet heb gedaan.

Of we het samen redden? Ik weet het niet. Maar ik weet wel dat ik mezelf niet langer kan forceren. En dat, hoe pijnlijk ook, misschien betekent dat we uit elkaar groeien.”

* Om privacy-redenen is er een schuilnaam gebruikt. De echte naam is bekend bij de redactie.