Vera Guldemeester Persoonlijke verhalen Vandaag, 09:02

Leestijd: 3 minuten

Jeroen (42): ‘Ik ben jaloers op hoeveel aandacht mijn vrouw de kinderen geeft’

Jeroen en zijn vrouw hadden altijd een goede relatie. Ze deelden alles, van grote plannen tot kleine dagelijkse momenten. Maar sinds de komst van hun twee jonge kinderen is alles veranderd. “Ik voel me steeds meer een toeschouwer”, zegt hij. 

“Toen we nog met z’n tweeën waren, voelde alles vanzelfsprekend goed. We hadden tijd voor elkaar, we deelden alles en we genoten echt van onze relatie. Maar nu met twee kinderen van drie en een jaar, is het compleet anders.

Geweldige moeder

Eva is fantastisch met de kinderen, daar kan ik niet over klagen. Ze is er volledig voor ze: ze speelt, knuffelt, leest voor en regelt alles wat er maar nodig is. En dat is natuurlijk geweldig voor de kinderen, maar voor mij voelt het soms alsof ik er niet meer toe doe.

Het klinkt misschien gek, maar ik merk dat ik jaloers word. Niet op andere mannen of vrouwen, maar op de kinderen. Ze krijgen al haar aandacht, al haar energie en al haar tijd. En ik? Ik voel me steeds meer een toeschouwer. Soms sta ik erbij en kijk ik hoe ze speelt met de kinderen en voel ik dat steekje van jaloezie.

Mis verbondenheid

Het is niet dat ik haar iets kwalijk neem. Ik weet dat het normaal is dat jonge kinderen alle aandacht vragen. Maar ik mis dat gevoel van verbondenheid dat we hadden, dat we elkaar altijd zagen en ons gehoord voelden. Het is moeilijk om ineens op de tweede plek te staan.

Soms probeer ik het te benoemen, maar ik voel me dan ook een beetje schuldig. Alsof ik klaag over iets dat juist goed is voor ons gezin. Maar het is echt lastig. Ik verlang naar een moment waarop we alleen zijn, waarin we praten, lachen en genieten, zonder dat er continue een kind tussen ons in staat.

Nauwelijks tijd voor zichzelf 

Het helpt niet dat Eva zelf nauwelijks tijd voor zichzelf neemt. Ze is moe, gestrest en alle tijd die ze heeft gaat verder naar de kinderen. Dat begrijp ik, maar het maakt het voor mij extra moeilijk om onze relatie levend te houden. 

Ik probeer manieren te vinden om weer dichter bij haar te komen. Kleine dingen: een hand op haar rug, een grapje, een moment samen als de kinderen slapen. Maar eerlijk? Het voelt soms als druppels in de oceaan. Ik hou van haar en van ons gezin, maar ik wil ons weer zien zoals vroeger. Meer aandacht voor elkaar, kleine momentjes van intimiteit en verbondenheid, dat is wat ik mis.”

* Om privacy-redenen is er een schuilnaam gebruikt. De echte naam is bekend bij de redactie.