Vera Guldemeester Persoonlijke verhalen Vandaag, 11:02

Leestijd: 2 minuten

Juf Rachel (42) vertelt: ‘Ouders worden steeds vervelender’ 

Al achttien jaar staat juf Rachel (42) voor de klas. Ze begon ooit vol enthousiasme in groep 3, inmiddels geeft ze al jaren les aan groep 8. De kinderen veranderen met de jaren, maar wat haar het meest opvalt, zijn de ouders. “Het ligt nooit aan hun kind, lijkt wel”, zegt juf Rachel tegen J/M Ouders.

“Toen ik begon met lesgeven, hadden ouders nog veel meer vertrouwen in de leraar. Ze wisten dat je het beste met hun kind voorhad. Natuurlijk waren er wel gesprekken als er iets speelde, maar dat ging meestal rustig. De laatste jaren merk ik dat dat vertrouwen minder is. Als een kind een conflict heeft of een toets slecht maakt, ligt het volgens veel ouders nooit aan hun eigen kind, maar aan de omstandigheden of aan mij.

Ruzie met een klasgenootje

Een jongen uit mijn klas had laatst ruzie met een klasgenootje. In plaats van dat de ouders eerst met hun kind praatten, kreeg ik diezelfde avond nog een boze mail. Ik had het niet goed opgelost, ik had zogenaamd partij gekozen. Terwijl ik alleen maar geprobeerd had beide kanten te horen en de situatie eerlijk te bekijken.

Wat ik ook merk, is dat ouders steeds sneller aan de bel trekken. Vroeger belden ouders pas na een paar dagen of zelfs weken, als het echt hoog zat. Nu krijg ik soms al vijf minuten na schooltijd een bericht. Alsof ik meteen moet verantwoorden waarom hun kind verdrietig thuis is gekomen. Er is geen ruimte meer om dingen even te laten bezinken of in de klas zelf op te lossen.

Meer bezig met ouders dan met de kinderen 

Soms voelt het alsof ik meer bezig ben met ouders dan met de kinderen zelf. Het is mijn werk om een veilige en fijne klas te creëren. Maar als ik continu moet uitleggen, verdedigen of rechtzetten, gaat dat ten koste van de kinderen. En dat vind ik jammer.

Wat ik misschien nog het moeilijkst vind, is de boosheid die ouders laten zien. Ik heb ouders tegenover me gehad die echt schreeuwden. Omdat hun kind een lager schooladvies kreeg dan ze wilden, of omdat ik een keer straf had gegeven. Het is heftig om dat over je heen te krijgen, zeker omdat ik alles vanuit zorg en liefde voor het kind doe.

Kinderen geven me energie

Toch blijf ik mijn werk met plezier doen. De kinderen zelf geven me energie. Ik zie ze groeien, leren en klaarmaken voor de middelbare school. Dat is prachtig om te mogen begeleiden. Maar de rol van ouders is de afgelopen jaren echt veranderd, en niet altijd in positieve zin.”