Ruth Smeets Mentale gezondheid Vandaag, 09:04

Leestijd: 5 minuten

Kinderboekenauteur Simone van den Berg (37): ‘Ik ontdekte mijn roeping pas toen ik in Maleisië niet meer mocht werken’

Dat schrijven haar roeping is, wist auteur Simone van den Berg (37) nog niet toen ze drie jaar geleden met haar gezin naar Maleisië verhuisde. Daar ontdekte ze haar liefde voor kinderboeken schrijven én de kracht van dagboeken, zowel voor kinderen als ouders.

“Voor het werk van mijn man verhuisden we in 2022 naar Kuala Lumpur. Onze dochter was drie, onze zoon zes maanden. Eerlijk gezegd zag ik het eerst niet zitten om zo ver weg te verhuizen, maar het was de grote droom van mijn man. Omdat ik vanwege mijn visum niet mocht werken, besloot ik mijn tijd te gebruiken om uit te zoeken wat mijn eigen passie was.

In Nederland had ik een carrière opgebouwd, maar raakte ik steeds verder verwijderd van wat ik écht wilde. Door druk en verwachtingen van buitenaf koos ik achteraf misschien de verkeerde studie. Ik wist dat mijn roeping iets met kinderen te maken had, dus studeerde ik naast mijn werk Pedagogiek. Daar stond ik dan: vier dagen per week tussen de mannen in pak op kantoor, terwijl ik op de vijfde dag poepluiers verschoonde tijdens mijn stage bij een kinderopvang. Ik vond het geweldig om met kinderen te werken, maar ik wist nog steeds niet wat ik precies wilde.

Groeien als moeder

In Maleisië probeerde ik mijn gedachten te ordenen door in een dagboek te schrijven. Dat doe ik al van jongs af aan. Zo kom ik dichter bij mijn kern. Als ik teruglees wat ik heb geschreven, hoor ik mijn eigen stem en kan ik bewuster keuzes maken. In het moederschap helpt dit me enorm. Ik schrijf over momenten in mijn dagelijkse opvoeding en zie zo mijn eigen gedrag terug op papier. Door te reflecteren weet ik hoe ik een volgende keer wél wil reageren. Zo blijf ik hopelijk groeien, als mens en als moeder.

Boeken als doorgeefluik

Naast dagboeken vond ik ook voorlezen altijd al geweldig, al helemaal als boeken rijmen. Ik kwam in aanraking met de prentenboeken van auteur Rachel Bright en dacht: dit is het! Het ouderschap is al zwaar genoeg, dus wil ik boeken schrijven met betekenisvolle boodschappen voor kinderen én hun ouders, als steuntje in de rug. Niet alleen over praktische dingen zoals een nieuw broertje of zusje, maar ook over diepere thema’s als pleasen, behulpzaamheid of het feit dat ieder verhaal twee kanten heeft. Boeken zijn zulke krachtige doorgeefluiken.

Door de vrijheid en tijd die ik hier heb, zit ik in een goede creatieve flow. Ik volgde zeven schrijfcursussen, kreeg coaching van bekende auteurs en verdiepte me in kinderboeken. In 2024 vond ik een literair agent die me wil vertegenwoordigen. Een bijzonder moment van erkenning. En afgelopen jaar tekende ik bij Forest Mountain Press. Mijn eerste boek is nu in de maak!

Het prentenboek gaat over ‘liegen’, met als hoofdpersoon een jongetje dat allerlei verhalen verzint. Een relevant onderwerp, want alle jonge kinderen jokken weleens. Er is een groot grijs gebied: is verzwijgen ook liegen? En mag verhalen verzinnen wel? Je fantasie gebruiken is natuurlijk geweldig en iets waarin ik kinderen graag wil motiveren. Ik hoop dat mijn boek ouders helpt het gesprek hierover aan te gaan.

De voordelen van dagboeken

Ook hoop ik mensen te inspireren zelf de pen te pakken. Het is wetenschappelijk bewezen dat schrijven je besluitvorming verbetert, helpt bij het opbouwen van zelfdiscipline, probleemoplossend denken en bij beter slapen en stressvermindering. Psychologen adviseren niet voor niets een ‘stressdagboek’ bij burn-outklachten. Door te dagboeken stimuleer je positieve gedachten én schrijf je dingen van je af.

Ook voor kinderen is een dagboek enorm waardevol. Na een workshop journaling vroeg mijn dochter wat ik had gedaan. Ze kon toen zelf nog niet schrijven, maar ik vroeg haar te tekenen waar ze van hield. Ze tekende spontaan een smiley, goud, Sinterklaas, een hartje en ons gezin. Toen besefte ik: een dagboek kan ook een boekje vol tekeningen zijn. Daarom kun je er al vroeg mee beginnen. Inmiddels doet mijn zoontje van drie ook mee.

Als mijn dochter nu terugbladert, ziet ze dat ze twee jaar geleden nog niet binnen de lijntjes kleurde, nog met bandjes zwom en geen letters schreef. Ze ziet zelf hoe ze is gegroeid en dat is zo goed voor haar zelfvertrouwen. Ook zie ik dat dagboeken hun emotionele verwerking, dankbaarheid en zelfinzicht vergoot en dat het creativiteit stimuleert en hun geheugen versterkt. Ze onthouden beter wat ze hebben opgeschreven of getekend, zeker als ze dit bij het bladeren terugzien.

De kracht van een dagboek

Meestal schrijven de kinderen en ik tegelijk in ons dagboek. Ideaal, want zo heb ik stiekem een moment voor mezelf. Ik zou het iedere ouder aanraden. Dagboeken is heerlijk rustgevend in onze drukke, digitale wereld. En het allermooiste is dat je uiteindelijk een boekje hebt vol waardevolle herinneringen, door je kind zelf gemaakt.

In de Engelstalige wereld is ‘journaling’ populair, maar in Nederland heeft het ‘dagboek’ niet dat hippe imago. Mensen denken dat het zweverig is of veel tijd kost, maar dat is onzin. Je hoeft niet dagelijks te schrijven en het hoeft maar vijf minuten te duren. CEO’s weten allang dat het opschrijven van doelen de kans vergroot dat je ze behaalt. Ook voor ouders is het een fantastische manier om je hart te luchten of om je dromen op te schrijven, zeker omdat je jezelf als ouder soms even vergeet.

Dagboekgeneratie

Mijn driejarige zoontje is inmiddels enorm fanatiek met dagboeken. Toen hij zijn eerste doelpunt scoorde bij voetbal, zei hij meteen: ‘Mama, dit moeten we écht in mijn dagboek schrijven!’ Dat vond ik zó mooi. Daarom wil ik tegen alle ouders zeggen: probeer het eens. De meeste kinderen weten niet wat een dagboek is, dus kijk wat bij ze past. Willen ze opschrijven wat ze leuk vonden aan de dag? Of wat ze nog willen leren? Dagboeken is net als thee: er zijn zoveel smaken, dus experimenteer met verschillende manieren.

Laten we dagboeken normaal maken voor onze kinderen, zodat ze niet alleen de rookvrije generatie worden, maar ook de dagboekgeneratie.”