Vera Guldemeester Persoonlijke verhalen Vandaag, 09:02

Leestijd: 3 minuten

Laura (42): ‘Ik sta dingen van mijn puber toe waar ik eigenlijk niet achtersta, maar ik wil geen ruzie’

Laura’s dochter Noor (15) krijgt veel meer haar zin dan ze eigenlijk wil, maar ze kan gewoon geen ruzie meer aan. Sinds haar dochter in de puberteit zit, is het thuis één groot mijnenveld. “Als ik ook maar iets zeg wat haar niet aanstaat, krijg ik een grote mond of word ik dagenlang genegeerd. En eerlijk? Ik word doodmoe van al dat gedoe.”

“Ik ben opgevoed met duidelijke grenzen. Geen make-up, niet te laat naar bed en al helemaal niet logeren bij vriendinnen die jongens uitnodigen. Maar mijn dochter leeft in een andere wereld. Al haar vriendinnen hebben nepwimpers, nepnagels, een crop top aan en mogen tot middernacht op feestjes blijven. Als ik ook maar één keer ‘nee’ zeg, is het drama compleet.

Toch toegegeven 

Ik wil wel streng zijn, maar ik hou het niet lang vol. Laatst wilde ze naar een verjaardagsfeest van een vriendin. Ik vond het geen goed idee, want ik wist dat er geen ouders thuis zouden zijn. Toen ik dat zei, ging ze volledig door het lint. Ruzie, gillen, huilen en met deuren slaan: het hele pakket. Uiteindelijk heb ik toegegeven, gewoon omdat ik geen zin meer had in de spanning. Dat voelt stom, maar ik trek het gewoon niet meer.

Ook over uiterlijk en sociale media hebben we eindeloze discussies en zelfs ruzie. Ze wilde nepwimpers en acrylnagels. Ik vind dat totaal niet nodig voor een meisje van vijftien, maar toen ik nee zei, was het weer hommeles. Ze negeerde me dagenlang. Geen goedemorgen, geen gedag, niks. En dat vind ik zó naar. Dus ja, uiteindelijk ben ik gezwicht. Ik dacht: ach, als dat haar gelukkig maakt, laat haar dan maar.

Slappe moeder 

Toch wringt het. Ik voel me soms echt een slappe moeder. Ik wil haar beschermen, grenzen stellen, maar alles lijkt te botsen. Elke regel die ik probeer te hanteren, zorgt voor strijd. En ik heb er de energie niet meer voor. Werken, het huishouden, zorgen dat alles draait… en dan ook nog dat eeuwige pubergedrag erbovenop, het is gewoon te veel.

Ik vraag me geregeld af of ik het goed doe. Of ik haar verpest door zo vaak toe te geven. Maar aan de andere kant denk ik ook: liever een rustige avond dan weer zo’n explosie. Soms wil ik gewoon even geen ruzie. Gewoon stilte. Ik hoop dat dit een fase is. Dat het ooit weer makkelijker wordt. Dat ze later begrijpt dat ik niet streng was om haar te pesten, maar omdat ik om haar geef. Maar voorlopig houd ik mijn hart vast.”

Meer lezen?

1. Rogier vindt dat zijn zoon (14) meer moet sporten: ‘Het is een luie papzak‘
2. Luie kinderen blijven pushen voor school? ‘Het maken van huiswerk is niet jouw verantwoordelijkheid’
3. Luie pubers? Nee, jongeren hebben ander slaapritme: ‘Sociale jetlag’
4. 5x zo ga je om met een luie puber.

* Om privacy-redenen is er een schuilnaam gebruikt. De echte naam is bekend bij de redactie.