Sofie Vissers Persoonlijke verhalen Gisteren, 15:02

Leestijd: 5 minuten

Linda (38): ‘Toen mijn jeugdliefde weer opdook, kon ik hem niet weerstaan. Nu vecht ik voor mijn kinderen’

Linda had het goed voor elkaar: een lieve man, twee kinderen (6 en 8) en al jaren een baan als docente op een middelbare school. Maar toen haar jeugdliefde Vincent, met wie ze op haar dertiende een paar maanden verkering had, na twintig jaar weer contact zocht via social media, begon er iets te borrelen.

“Het begon onschuldig,” zegt Linda. “Een berichtje op Instagram en als snel begonnen we herinneringen op te halen. Ik voelde me weer gezien en begeerd, alsof iemand de jonge, knappe versie van mij van vroeger weer tot leven bracht. En dat was een versie die ik was kwijtgeraakt in de sleur van het dagelijks leven van een moeder in de tropenjaren.”

Niet uitgepraat

“Het contact werd steeds intenser,” vertelt Linda. “We begonnen dagelijks te appen. Hij begreep me, stelde vragen die mijn man al jaren niet meer stelde, zoals hoe ik me voelde en waar ik tegenaan liep in mijn relatie. Over dit laatste raakten we niet uitgepraat, hij kwam net uit een lange relatie die hij ’toxic’ noemde. Voor mijn werk zat ik veel achter mijn laptop dus ik kon goed verbergen dat ik eigenlijk aan het appen was.

We spraken af voor koffie, ‘gewoon vriendschappelijk’, hield ik mezelf voor. Ik deed dat tijdens mijn sportavond en nam mijn sporttas mee, zodat mijn man niks door had. Maar zodra ik Vincent zag, viel ik weer als een blok voor hem. Hij was nog net zo knap als vroeger, met mooi, krullend haar. Tijdens de date voelde ik me alsof ik even kon ontsnappen uit mijn leven vol verplichtingen, zoals schooltassen inpakken, boterhammen smeren en ruzietjes sussen. Bij hem voelde ik me weer licht en vrij. En ergens begon ik te geloven dat ik recht had op dat gevoel. Ik dacht: als ik nu niet kies voor mezelf, wanneer dan wel?”

Waas

Linda had nooit gedacht dat ze het echt zou doen. Maar zes maanden later verliet ze haar man. En haar kinderen. “Die beslissing voelt nog steeds als een soort waas. Ik dacht dat ik moest kiezen voor mezelf, voor geluk. Maar wat ik niet goed besefte, is dat mijn kinderen daar geen stem in hadden. Dat ze me niet zomaar konden volgen in die keuze.”

De relatie met haar jeugdliefde hield geen stand. Na anderhalf jaar gingen ze uit elkaar. “Hij bleek helemaal niet de man te zijn die ik idealiseerde. We hadden elkaar geromantiseerd, maar we pasten helemaal niet bij elkaar. De passie was heftig, maar ook destructief. Het was een intense relatie, met gepassioneerde seks, maar ook veel ruzies. Hij was erg opvliegend en ik was eigenlijk helemaal niet toe aan een nieuwe relatie.”

Buiten de opvoeding

Linda bleef achter met een schuldgevoel dat knaagt. De breuk met haar ex-man die niet te lijmen lijkt. “Hij was kapot van mijn vertrek. En echt boos. Terecht ook. Ik had hem alles ontnomen: stabiliteit, vertrouwen, zelfs zijn beeld van wie ik was. Hij woont nog steeds in ons oude huis en wil dat de kinderen zoveel mogelijk bij hem zijn.

“Hij probeert me nu buiten de opvoeding te houden.” Sindsdien is Linda verwikkeld in een juridische strijd om omgangsregeling met haar kinderen. “De co-ouderschap lijkt nu geregeld, maar het loopt nog stroef. De kinderen zijn soms boos op mij. Ik denk door de invloed van hun vader. Soms wil mijn oudste niet met me praten. Dat doet verschrikkelijk veel pijn. Tegelijkertijd zie ik hoe loyaal ze aan me zijn. Ze proberen me te troosten als ik verdrietig ben als ze weer gaan. Dat vind ik ook juist heel erg pijnlijk, want ik heb hen dit aangedaan.”

Therapie

Linda heeft hulp gezocht, onder andere in de vorm van therapie. “Ik moest eerst snappen waarom ik dit heb gedaan. Waarom ik alles op het spel heb gezet. Ik weet nu dat ik vluchtte. Voor mezelf, voor de verantwoordelijkheden, misschien zelfs voor het gevoel dat ik mezelf kwijt was geraakt als moeder en partner.”

Linda hoopt ooit het vertrouwen van haar kinderen terug te winnen. “Ik weet dat ik hun kindertijd niet kan terugdraaien. Maar ik wil er wel voor zorgen dat ze weten dat ik er nu wel ben. Dat ik vecht voor hen.”

Behoeftes

Ze wil met haar verhaal anderen waarschuwen. Niet om nooit risico’s te nemen, maar om eerlijk te zijn over de gevolgen. “Ik dacht dat ik leefde voor de liefde, maar ik was vooral op zoek naar mezelf. En in die zoektocht heb ik de mensen die het meest van me hielden, pijn gedaan. Mijn grootste les is dat je bij alles wat je doet en waar je fel op reageert, eerst moet kijken naar welke behoeftes er achter dit gedrag zitten. Ga daarmee aan de slag, in plaats van dat je vlucht.”