Vera Guldemeester Persoonlijke verhalen Gisteren, 13:01

Leestijd: 3 minuten

Luc (43): ‘Ik wil mijn puberzoons geven wat ik zelf nooit had’

Luc is vader van twee puberzoons (16 en 14). Hun kamer staat vol met sneakers, een Playstation, limited edition LEGO-sets en zelfs een platencollectie waar menig muziekliefhebber jaloers op zou zijn. “En dat is precies de bedoeling”, zegt Luc.

“Ik groeide op in een huis waar niets mocht. Mijn ouders hadden geld, dat wist ik, want er was altijd genoeg voor hun vakanties, hun nieuwe auto’s, hun spullen, maar voor mij en mijn zus was het altijd ‘nee’. Geen merkkleding, geen speelgoed buiten kerst of verjaardag, geen abonnement op de Donald Duck, zelfs niet toen ik daar elke week opnieuw om vroeg. Ze vonden het onzin. Verspilling. ‘Je leert er niks van’, zei mijn vader dan. Maar ik leerde juist hoe het voelt om er niet bij te horen.

Anders doen

Mijn oudste zoon wilde op zijn twaalfde per se die ene dure Playstation. Ik hoorde mijn vader bijna in mijn hoofd: ‘Dat is belachelijk, zonde van het geld.’ Maar ik slikte dat stemmetje in. Ik keek naar zijn gezicht, hoe hij er al weken over droomde, hoe hij presentaties maakte om me te overtuigen, en ik dacht: dit doe ik anders.

Geen discussie

Mijn kinderen krijgen niet alles, laat dat duidelijk zijn, maar als iets ze écht blij maakt? Dan probeer ik het mogelijk te maken. Niet om ze te verwennen, maar omdat ik weet hoe het voelt als niemand het voor je doet. Mijn jongste, nu veertien, spaart sneakers. Hij weet alles van kleuren, drops, merken en resaleprijzen. Soms begrijp ik er niets van, maar ik ga gewoon mee in zijn wereld. Laatst stond ik met hem om zes uur ’s ochtends voor een winkel, want er kwam een gelimiteerd paar Jordans uit. Ik stond daar tussen de mensen met thermoskannen, allemaal even enthousiast. En ik? Ik vond het geweldig. Mijn zoon straalde helemaal.

Missie geslaagd

Soms zeggen mensen dat ik ze te veel geef en dat ze er dan niks van leren. Maar weet je wat ze wél leren? Dat hun vader naar ze luistert. Dat hij moeite voor ze doet. Dat hun interesses ertoe doen. En ik hoop dat ze later niet terugkijken op hun jeugd zoals ik dat doe: met een gevoel van gemis. Laatst zei mijn oudste, uit het niets: ‘Pap, jij bent echt niet zoals andere vaders.’ Ik vroeg: ‘Is dat goed of slecht?’ Hij zei: ‘Goed. Jij snapt ons tenminste een beetje.’ En ik dacht: missie geslaagd.”

* Om privacy-redenen is er een schuilnaam gebruikt. De echte naam is bekend bij de redactie.

Verwende kinderen door gentle parenting? ‘Kijk goed naar de huidige jeugd’