Mirthe Diemel Leeftijd 15 mei 2025, 15:03

Leestijd: 3 minuten

Mama blundert: ‘Mijn dochter vroeg ineens waar haar chocolaatjes waren – die ik had opgegeten’

Alle moeders hebben wel eens zo’n moment waarop het éven misgaat op ouderschapsvlak. Gelukkig kunnen ze er in de meeste gevallen achteraf ook hartelijk om grinniken. In Mama Blundert deelt een moeder haar grootste blunder. Deze week: Jamila (33) pikte een chocolaatje van haar dochter – en dát heeft ze geweten.

“Ach, ze had zoveel M&M’s – ze zou zich vast niet herinneren dat ik er eentje zou bietsen. Zo redeneerde ik toen mijn dochter een traktatie van een ander kindje kreeg. Een of ander mandje met onder meer een bellenblaas en een zakje met chocola. Vond ik overigens wel wat van: met het traktatiebeleid dat veel opvanginstanties voeren, vond ik de opvang van mijn kind véél te coulant. Want hoezo, chocola geven aan een driejarige? Die kan ook prima teren op een doosje rozijntjes, of een knijpfruitje of iets dergelijks.

Twee chocolaatjes per dag

Maar goed, Milou was natuurlijk dolgelukkig met haar ‘chocolaatjes’, zoals ze het zelf noemde. Maar ze moest er van mij zuinig mee omgaan. Elke dag mocht ze er twee – het was best een groot zakje, vond ik namelijk en suikers doen haar gemoed niet per se goed. Nou, daar gingen we, dan wilde ze op de eerste dag een rode en een blauwe, en dan morgen een gele en groene. Prima meid, geniet ervan.

Drang naar zoet

Tot ik op een avond een enorme drang naar iets zoets had. En natuurlijk níks in huis, zal je altijd zien. Ik had al een cracker met pindakaas genomen en een bakje yoghurt met wat fruit, maar het was allemaal niet zoet genoeg. En toen zag ik dat zakje van Milou liggen, met die chocolaatjes. Nee, natuurlijk zou ik niet alles opeten, dat kon ik niet maken. Maar één chocolaatje zou niks uitmaken, was mijn gedachte. Bovendien was het aantal in dat zakje oneven, dus ze zou toch niet uitkomen.

Niet verzadigd

Ik moet zeggen: het was lekker, maar ik was niet zo verzadigd als ik had gehoopt. Tja, als je een zoete craving hebt, helpt één chocolaatje natuurlijk ook weinig. Maar ik kon het ook niet over mijn hart verkrijgen alles op te eten, al zou ik het allemaal vervangen de volgende dag – het voelde toch als het stelen van haar traktatie.

Ander onderwerp

Dat ze de volgende avond al iets door zou hebben, had ik niet verwacht – er zaten nog minstens tien chocolaatjes in haar zakje. Maar het was het kleurenaantal dat niet meer klopte, want ‘er waren toch drie groene’, mama? Ik zei dat ze het vast verkeerd had gezien, maar ze blééf erbij. Uiteindelijk heb ik eromheen gepraat en het afgekapt door over een ander onderwerp te beginnen, en toen hield ze erover op.

Schuldgevoel

Maar jeetje zeg, die meid is niet van gisteren. En ik voelde me achteraf best schuldig om mijn blunder. Ja, zo zou ik het wel omschrijven, dat ik me had vergist in hoe gewiekst mijn dochter was. Het schuldgevoel kwam vooral omdat ik de waarheid niet sprak – een leugentje op bestwil weliswaar, maar het voelde niet helemaal kies. Maar het echte verhaal durfde ik ook niet te vertellen, uit angst dat ik haar verdrietig zou maken.

Volgende keer anders

Ik weet het, er zijn ergere dingen in de wereld, maar het hield me de afgelopen dagen wel bezig. Lang verhaal kort: als ik weer een craving heb, bestel ik wel ijs ofzo, of wacht ik tot de volgende dag. Want dit doe ik niet meer, haha.”

* Om privacy-redenen is er een schuilnaam gebruikt. De echte naam is bekend bij de redactie.

Wil je meer afleveringen van Mama blundert lezen? Check deze artikelen!

• Mama blundert: ‘Ten overstaan van mijn neefjes flapte ik eruit dat Sinterklaas niet bestond’
• Mama blundert: ‘Mijn kleuter had zich tegoed gedaan aan de bonbons gevuld met alcohol’
• Mama blundert: ‘Mijn kind zat vast op de wc terwijl ik stond te borrelen’
• Mama blundert: ‘Mijn zoon (6) had voor 500 euro aan app-aankopen gedaan’