Mirthe Diemel
Mirthe Diemel Persoonlijke verhalen 24 jul 2025
Leestijd: 3 minuten

Mama blundert: ‘Ik dacht dat hij zich aanstelde met zijn buikpijn, dus ik stuurde hem gewoon naar school’

Alle moeders hebben wel eens zo’n moment waarop het éven misgaat op ouderschapsvlak. Gelukkig kunnen ze er in de meeste gevallen achteraf ook hartelijk om grinniken. In Mama Blundert deelt een moeder haar grootste blunder. Deze week: Wanda (39) dacht dat haar zoon overdreef toen hij zei dat hij buikpijn had, en stuurde hem gewoon naar school. En toen werd ze gebeld door de juf.

“Ja hoor, daar gaan we weer. Dat was het eerste dat ik dacht toen Sem ’s ochtends zei dat hij buikpijn had. Het was maandagochtend, hij zat op de rand van zijn bed en keek er een beetje zielig bij. Ik nam het niet al te serieus, want hij had dat wel vaker – vooral als hij iets op school niet zo leuk vond. Een toets, de gymles, noem het maar op. Dan had hij ‘ineens’ last van buikpijn.

Ogenschijnlijk gezond

Ik ben geen moeder die haar kind bij het eerste kuchje thuis laat blijven, dan blijf je bezig. Natuurlijk keek ik wel even goed naar hem: voelde hij warm, hoe zag hij er verder uit? Maar eigenlijk was dat allemaal goed. Hij had geen koorts, geen slaperig gezicht en at gewoon z’n boterham. ‘Kom op, jongen, even doorzetten, straks voel je je vast wat beter’, zei ik tegen hem. En zo bracht ik hem gewoon naar school.

Maar twee uur later ging mijn telefoon: de juf van Sem. Hij had overgegeven, midden in de kring. Over zichzelf én een klasgenootje. Ik verslikte me bijna in mijn koffie toen ik dat hoorde, wat érg. Ik haastte me naar school en daar zat hij, als een dood vogeltje op een bankje met een spuugbakje op schoot. En dan die blik in zijn ogen, alsof hij wilde zeggen: zie je wel, mam, ik zei toch dat ik buikpijn had?

Schuldgevoel

Nou, ik voelde me enórm schuldig, kan ik je vertellen. Hij had deze keer gewoon gelijk. Best wel een spiegel voor mezelf: ik dacht dat hij zich aanstelde, terwijl er dus echt iets aan de hand was. Nogal een blunder, kun je wel zeggen.

Eenmaal thuis op de bank, met een kop thee en een dekentje erbij, zei ik dat ik voortaan beter zou opletten. Hij knikte en vroeg vervolgens om een ijsje. OMG, dacht ik, méén je dat nou? Maar goed, het blijven kinderen, zullen we maar zeggen. Voelen ze zich eenmaal beter na een spuugpartij, dan zijn ze het ook zo weer vergeten. Niet dat ik eraan toegaf, hoor. Ha, dat ging me toch net iets te ver.”

* Om privacy-redenen is er een schuilnaam gebruikt. De echte naam is bekend bij de redactie.

Wil je meer afleveringen van Mama blundert lezen? Check deze artikelen!

Mama blundert: ‘Liep ik al de hele ochtend met die roze glitterbril op’

Foutje gezien? Mail ons. Wij zijn je dankbaar.

Ieder weekend het beste van J/M Ouders in je mailbox 👪

Start je weekend goed met onze mooiste verhalen.