Vera Guldemeester Persoonlijke verhalen 2 jun 2025, 09:03

Leestijd: 3 minuten

Renate (39): ‘Mijn schoonmoeder vertelde me dat ze een andere vrouw voor haar zoon had gewild’

Renate heeft nooit een klik gehad met haar schoonmoeder, maar ze respecteerde haar toch altijd. Tot laatst, toen heeft ze het wel erg bont gemaakt. “Jaren heb ik mijn mond gehouden, geprobeerd aardig te zijn, geprobeerd het te laten gaan. Maar dit was zo pijnlijk, zo duidelijk…” 

“Het heeft nooit echt geklikt tussen mij en mijn schoonmoeder. Vanaf het allereerste moment dat ik bij haar over de vloer kwam, voelde ik het al: dit gaat hem niet worden. Geen open armen, geen warm welkom. Ze was beleefd, ja. Maar er zat altijd iets onder. Een bijzondere blik of een nare toon. Alsof ik niet goed genoeg was voor haar zoon.

Haar aanwezigheid is ongemakkelijk 

We zijn nu veertien jaar verder. Getrouwd, twee kinderen, een heel leven samen. Maar aan de situatie met haar is weinig veranderd. Ze komt op verjaardagen, kerst en andere verplichte gezinsmomenten, maar ik zie haar het liefst zo kort mogelijk. Niet omdat ik geen respect heb voor haar, maar omdat haar aanwezigheid me gewoon ongemakkelijk maakt. Ze zuigt de lucht uit de kamer. Alles moet altijd op haar manier en tussen de regels door voel ik de afkeuring nog steeds.

Met de familie bij elkaar 

Ik heb er lang niks van gezegd. Wat kun je ook doen? Het is de moeder van je man. De oma van je kinderen. Je slikt het weg, je glimlacht beleefd, je haalt diep adem als ze binnenkomt. En je denkt: het hoort erbij. Tot die barbecue laatst. We waren met de hele familie bij elkaar, in de tuin van mijn schoonzus. Ik had een couscoussalade gemaakt, iets wat ik vaker maak en waar normaal gesproken iedereen dol op is. Maar nog voordat ik het op tafel zette, riep mijn schoonmoeder al: ‘Oh, daar heb je weer die zaden en groene troep van Renate. Kunnen we niet gewoon een échte salade krijgen?’

Andere vrouw 

Iedereen hoorde het. Het werd stil. Mijn man probeerde nog luchtig te doen, maar ik voelde mijn gezicht warm worden. En toen begon ze. ‘Ach’, zei ze. ‘Ik had gewoon een ander soort vrouw voor mijn zoon in gedachten. Een leukere vrouw. Iemand die een beetje lijkt op onze familie, snap je?’ Ze keek me recht aan.

Pijnlijk

Ik stond erbij en ik wist niet wat ik moest zeggen. Jaren heb ik mijn mond gehouden, geprobeerd aardig te zijn en geprobeerd het te laten gaan. Maar dit was zo pijnlijk, zo duidelijk… Ze bedoelde: jij bent niet goed genoeg. Je had nooit in onze familie moeten komen. Na afloop zat ik alleen in de keuken van mijn schoonzus, een glas wijn in mijn hand, en dacht ik: hoe komt dit ooit nog goed?

Niet meer pleasen

Ik heb het er later met mijn man over gehad. Voor het eerst echt uitgesproken wat ik voelde. Dat haar opmerkingen me raken. Dat ik me klein voel als zij in de buurt is. Hij schrok. Hij had het nooit zo duidelijk gezien. ‘Je hoeft dit niet te pikken’, zei hij. En daar heeft hij gelijk in. Ik hoef haar niet te pleasen. Ik ben zijn vrouw. De moeder van zijn kinderen. En ik blijf mezelf. Zelfs als dat betekent dat er op ieder familiefeestje commentaar komt op mijn couscoussalade.”

* Om privacy-redenen is er een schuilnaam gebruikt. De echte naam is bekend bij de redactie.

Meer lezen?

1. Raafke (30): ‘Mijn schoonmoeder kust mijn kind op de mond’.
2. Dilemma: ‘Mijn schoonmoeder houdt zich niet aan mijn opvoedregels. Kan ik dat van haar eisen?’
3. Leonoor (36): ‘Mijn schoonmoeder en moeder strijden om de beste oma te zijn’ 
4. Dilemma: ‘Mijn schoonmoeder geeft mijn kind veel minder cadeaus dan haar andere kleinkind, zeg ik er wat van?’