Vera Guldemeester Persoonlijke verhalen Gisteren, 11:03

Leestijd: 3 minuten

Rob (36): ‘Ik vind het vervelend dat ik mijn gezin niet in mijn eentje kan onderhouden’

Rob werkt keihard, maar toch lukt het hem niet om zijn gezin in zijn eentje te onderhouden. Hij baalt ervan. “We redden het gewoon niet van mijn salaris alleen.”

“Het was altijd mijn droom: een gezin waar ik als vader de boel draaiende hield. Mijn vrouw Simone zou dan thuis zijn met onze zoon Mees en zorgen voor het ritme, de warmte en de rust. Ik zag dat helemaal voor me. Niet uit een ouderwets idee van rollen, maar gewoon omdat ik haar dat gunde, maar de realiteit is helaas toch even anders. 

Alles is duur

Alles is zo ontzettend duur geworden. We redden het gewoon niet van mijn salaris alleen. En dus werkt Simone nu drie dagen per week in de kinderopvang, terwijl ze daarnaast ook nog het huishouden runt en er altijd voor Mees is. Ik weet dat het logisch is, dat veel gezinnen het zo doen, maar ik voel me er verdrietig over. Ik wil dat helemaal niet. Ik wil dat zij ruimte heeft en zich geen zorgen hoeft te maken over geld.

Teleurstelling

Ik werk keihard, elke week weer. Maar toch is het vaak nét niet genoeg. Dan zit ik op de bank, te rekenen in mijn hoofd of ik nog wel boodschappen kan doen. Of dat ik die ene rekening niet toch nog even moet laten liggen. En dan komt Mees met zijn grote bruine ogen naar me toe. Of we naar de speelgoedwinkel kunnen om een spelletje te kopen. En ik zeg het alweer: nee, dat kan nu even niet. Ik zie de teleurstelling dan weer in zijn ogen en dan schaam ik me eigenlijk kapot. 

Falen 

We zijn echt geen mensen die gek doen met geld. We hebben geen dure spullen, we gaan nauwelijks op vakantie en we kopen bijna alles in de aanbieding. Maar zelfs dan is het krap. Boodschappen voor drie personen, energiekosten die verdubbeld zijn, naschoolse opvang en benzine… het houdt niet op. En ik weet dat ik niet de enige ben, maar het voelt soms toch alsof ik faal. Ik voel me minder man, minder vader. Mijn eigen vader werkte ook fulltime en hield alles draaiende binnen het gezin. En ik? Ik red het niet zonder dat Simone bijspringt.

Een team 

Simone doet het overigens allemaal zonder mokken. Ze zegt: ‘We doen dit samen, we zijn een team’ En dat is ook zo. Maar ik zie hoe moe ze is als ze thuiskomt. Hoe ze daarna meteen doorgaat met koken, huis opruimen en Mees helpen met dingen voor school. En dan denk ik: ik wil dit niet voor haar. Ik wil dat zij ook even kan ademen. Dat ze eens op de bank kan zitten zonder schuldgevoel.

Gewoon wat ruimte 

Er zijn avonden dat ik echt in bed lig en me afvraag: gaat het ooit beter worden? Gaan we ooit ruimte voelen? Niet eens rijkdom of luxe. Gewoon ruimte. Dat je even iets leuks kunt doen zonder eerst drie keer te rekenen. Dat je je kind iets kunt geven zonder het eerst drie weken van tevoren te moeten plannen. Het maakt me verdrietig. Ik wil geen vader zijn die steeds ‘nee’ zegt. Geen man die ‘het lukt niet’ moet fluisteren als zijn vrouw vraagt of we dit jaar misschien wél een weekendje weg kunnen. Ik wil kunnen zeggen: natuurlijk. Gewoon, omdat het kan. Maar dat kan dus niet en dat vind ik moeilijk. Heel moeilijk.”

* Om privacy-redenen is er een schuilnaam gebruikt. De echte naam is bekend bij de redactie.

Meer lezen over geld en kinderen?

• Op deze momenten gaat de kinderbijslag omhoog
• Dit deel van je inkomen besteed je maandelijks aan je kind
• Kijk hier of je kind genoeg kleedgeld krijgt
• Gloria’s zoon investeert in bitcoins
• Dit is het advies voor zakgeld en kinderen