Vera Guldemeester Persoonlijke verhalen Vandaag, 13:02

Leestijd: 3 minuten

Samantha (43): ‘Ik push mijn puberdochter hard, omdat ik zelf nooit kansen kreeg’

Samantha komt uit een gezin waar studeren geen optie was. Ze wil daarom dat haar puberdochter die kans wél krijgt. “Ik wil dat Jayley alles krijgt wat ik nooit heb gehad”, vertelt ze.

“Ik kom uit een gezin waarin school nooit echt belangrijk was. Mijn ouders hebben nooit een opleiding afgemaakt en mijn zussen ook niet. Voor ons was het heel normaal om direct na school te gaan werken. Studeren was geen optie en ik volgde dat pad automatisch.

Nooit gestudeerd 

Zelf heb ik nooit gestudeerd. Het voelde logisch, bijna vanzelfsprekend. Werken, geld verdienen en zorgen dat je je eigen leven draaiende houdt. Ik had nooit het idee dat ik kansen miste, tot ik ouder werd en besefte hoeveel mogelijkheden ik had laten liggen. Het besef dat ik dingen had kunnen bereiken als ik was doorgegaan met leren, kwam later. En dat gevoel blijft.

Nu kijk ik naar Jayley, mijn puberdochter van zestien, en ik wil dat zij alles krijgt wat ik nooit heb gehad. Dat ze kan kiezen, kansen kan pakken en een toekomst kan opbouwen waar ze trots op is. Daarom push ik haar zo hard. Ik wil altijd dat ze de beste van de klas is, dat ze haar mogelijkheden benut en dat ze straks met een diploma op zak naar de universiteit kan.

Te streng 

Jayley vindt het soms heftig. Ze zegt dat ik te streng ben, dat ze het gevoel krijgt dat ze nooit genoeg doet. Maar dat maakt voor mij niet uit. Dit gaat om haar toekomst, om wat ze kan bereiken. Als ze straks succesvol is, als ze een studie kan afronden en later kan doen wat ze wil, dan weet ik dat mijn druk zin heeft gehad.

Als ik terugdenk aan mijn jeugd, zie ik zoveel deuren die voor mij gesloten waren omdat ik geen opleiding volgde. Dat wil ik Jayley besparen. Mijn puberdochter mag fouten maken, ze mag ontdekken wat ze leuk vindt, maar één ding is zeker: ze gaat naar de universiteit. Of ze dat nu leuk vindt of niet. Dat is niet alleen een wens, het is een eis voor haar toekomst.

Verantwoordelijkheid voelen 

Het helpt dat ze slim is, nieuwsgierig en leergierig. Maar soms merk ik dat ze moe wordt van mijn constante aansporing. Dan zegt ze dingen als: ‘Mam, ik kan niet altijd de beste zijn.’ Ik begrijp dat, maar ik kan haar niet laten zakken. Mijn puberdochter kan nu keuzes maken die haar hele leven veranderen en ik voel een verantwoordelijkheid om haar daar doorheen te leiden.

Ik push haar omdat ik van haar hou en omdat ik wil dat ze alles krijgt wat ik nooit kreeg. Mijn druk, mijn verwachtingen, dat zijn niet mijn lasten, maar haar kansen. En als ze straks haar studie aan het afronden is en kijkt hoe ver ze gekomen is, hoop ik dat ze begrijpt dat alles wat ik deed uit liefde kwam en uit het verlangen dat zij een toekomst heeft die ik nooit had.”

* Om privacy-redenen is er een schuilnaam gebruikt. De echte naam is bekend bij de redactie.

Meer lezen?

1. Rogier vindt dat zijn zoon (14) meer moet sporten: ‘Het is een luie papzak‘
2. Luie kinderen blijven pushen voor school? ‘Het maken van huiswerk is niet jouw verantwoordelijkheid’
3. Luie pubers? Nee, jongeren hebben ander slaapritme: ‘Sociale jetlag’
4. 5x zo ga je om met een luie puber.