Vera Guldemeester Persoonlijke verhalen Vandaag, 09:01

Leestijd: 3 minuten

Sanne (36): ‘Mijn schoonouders behandelen mijn man nog steeds als een klein kind’

Sanne (36) is al vijftien jaar samen met haar man Mark. Samen hebben ze twee kinderen, een druk gezinsleven en een goed huwelijk. Alleen één ding blijft haar mateloos irriteren: zodra Mark bij zijn ouders over de vloer komt, verandert hij in een klein jongetje.

“Thuis is hij een volwassen vent, maar zodra we bij mijn schoonouders binnenstappen, is het net alsof ik naar een toneelstuk kijk. Zijn moeder duikt meteen de keuken in om z’n favoriete broodje te smeren, en zijn vader haalt steevast een pak van die koekjes waar hij als kind dol op was. En Mark? Die laat het zich allemaal heerlijk aanleunen. Zit daar met een big smile op de bank, alsof hij weer tien is.

Pindakaas of hagelslag

Zijn moeder bedoelt het allemaal lief, dat weet ik echt wel. Maar ze behandelt hem alsof hij niks zelf kan. Laatst nog, we waren daar aan het lunchen en ze vroeg of hij pindakaas of hagelslag wilde, en toen zei hij doodleuk: ‘Doe maar pindakaas, mam.’ En toen stond ze dus serieus op om z’n boterham te smeren. Terwijl ik ernaast zat met onze twee kinderen. Ik dacht: kom op zeg, je bent 38!

Ik vind het ergens ook gewoon gênant. Als we bij mijn schoonouders eten, willen ze altijd precies weten wat hij lekker vindt. En als hij zegt dat hij moe is, pakt mijn schoonmoeder een dekentje voor hem. Een dekentje! Soms zou ik willen dat mijn schoonouders hem gewoon behandelden zoals hij is: een volwassen man, vader van twee, met een eigen bedrijf nota bene. Maar nee, bij zijn ouders blijft hij altijd hun kleine jongen.

Pamperen

Het rare is dat Mark zelf totaal geen probleem ziet. Hij vindt het juist gezellig, zegt hij. ‘Laat me nou, Sanne, ik zie ze niet zo vaak.’ En ja, dat snap ik ook wel. Mijn schoonouders bedoelen het lief, maar ik kan er niet tegen. Ik vind het gewoon irritant dat hij zich daar zo laat pamperen.

Ook mijn schoonvader doet vrolijk mee. Die koopt dan weer van die dure koekjes speciaal voor Mark, en dan zegt hij erbij: ‘Die eet jij altijd zo lekker op, jongen!’ En dan knipoogt hij erbij. Ik trek dan echt m’n wenkbrauwen op. Jongen? Hij heeft zélf jongens van acht en tien.

Weer even kind zijn 

Ik heb al een paar keer geprobeerd om het rustig aan te kaarten. Dan zeg ik: ‘Moet ik jouw boterham ook even smeren?’ of ‘Zal ik ook een dekentje voor je halen?’ Maar dan kijkt hij me aan alsof ík degene ben die gek doet. Hij zegt dan: ‘Laat ze gewoon, ze vinden het leuk.’ En daar heeft hij misschien gelijk in. Maar ondertussen zit ik me op te vreten.

Ik weet ook wel dat ik hier waarschijnlijk toch niets aan kan veranderen. Zijn ouders vinden het gewoon fijn om voor hem te zorgen, en Mark vindt het fijn om even hun kind te zijn. Misschien moet ik het gewoon loslaten. Maar eerlijk? Elke keer als ik zie dat ze hem z’n broodje smeren, moet ik mezelf eraan herinneren om niet hardop te zuchten. Want vanbinnen gil ik dan: je bent bijna veertig, man!”

* Om privacy-redenen is er een schuilnaam gebruikt. De echte naam is bekend bij de redactie.

Meer lezen?

• Raafke (30): ‘Mijn schoonmoeder kust mijn kind op de mond’.
• Dilemma: ‘Mijn schoonmoeder houdt zich niet aan mijn opvoedregels. Kan ik dat van haar eisen?’
• Leonoor (36): ‘Mijn schoonmoeder en moeder strijden om de beste oma te zijn’ 
• Dilemma: ‘Mijn schoonmoeder geeft mijn kind veel minder cadeaus dan haar andere kleinkind, zeg ik er wat van?’