Saskia (46) baalt ervan dat haar man zo lui is: ‘Na werk zit hij vooral op z’n kont’
:format(jpeg):background_color(fff)/https%3A%2F%2Fwww.jmouders.nl%2Fwp-content%2Fuploads%2F2025%2F09%2Fman.jpg)
Saskia (46) werkt zelf hard, maar ook thuis is ze altijd in de weer. Met haar baan, de kinderen, het huishouden en alles wat daarbij komt kijken. “En dan zie ik mijn man urenlang zitten voor de tv”, zegt ze.
“Na zijn werk ploft mijn man neer op de bank, zet de tv aan en komt er nauwelijks meer vanaf. Ik daarentegen ren de hele avond rond. Koken, kinderen helpen met school, was draaien en het huis opruimen. Het verschil tussen ons is zó groot, dat ik er steeds meer van baal.
Hij ziet het niet
Het is niet dat ik hem alles wil afpakken. Natuurlijk mag hij ontspannen na een drukke dag. Maar ik heb die behoefte ook, alleen ik gun mezelf die tijd bijna nooit omdat er nog zoveel moet gebeuren. En hij lijkt dat helemaal niet te zien.
Wat me nog het meest stoort, is dat hij er zelf geen probleem in lijkt te zien. Als ik er iets van zeg, lacht hij het weg. Dan zegt hij: ‘Ik werk toch ook? Laat me even uitrusten.’ Maar ondertussen rust hij de hele avond uit, terwijl ik nog tot laat bezig ben.
Kinderen merken het ook
De kinderen merken het ook. Ze komen automatisch naar mij toe met vragen, omdat ze weten dat papa toch niet van de bank komt. Soms voelt het alsof ik in mijn eentje de ouder ben die alles regelt. Dat doet pijn, want we zouden dit samen moeten doen.
Ik voel me vaak niet gezien. Alsof mijn inspanning minder waard is omdat het om het huishouden en de kinderen gaat. Maar zonder mij zou het hier binnen de kortste keren een puinhoop zijn. En ik weet zeker dat hij dat zelf ook niet fijn zou vinden.
Bespreekbaar maken
Ik probeer het bespreekbaar te maken, maar het lijkt nooit echt binnen te komen. Mijn man belooft weleens dat hij meer zal doen, maar na een paar dagen vervalt hij gewoon weer in zijn oude patroon. Op de bank met de tv aan en een telefoon in zijn hand. Ik voel me er steeds eenzamer in.
Het is niet dat ik geen rust gun. Integendeel. Maar ik zou willen dat hij zag hoeveel ik doe en dat hij ook een deel oppakt. Het hoeft niet perfect, maar gewoon een beetje initiatief tonen zou al zoveel schelen.
Zelf in beweging komen
Voor nu probeer ik kleine dingen los te laten, maar dat is lastig. Want ergens hoop ik dat hij eindelijk zelf in beweging komt. Ik wil geen zeurende vrouw zijn, maar soms voelt het alsof ik niet anders kan. Ik ben gewoon moe. Moe van altijd maar doorgaan terwijl hij vooral op z’n kont zit. En dat mag dan zijn manier van ontspannen zijn, maar voor mij voelt het vooral oneerlijk.”
* Om privacy-redenen is er een schuilnaam gebruikt. De echte naam is bekend bij de redactie.