Wilma Groothuis Opvoedadviezen Gisteren, 15:04

Leestijd: 3 minuten

‘Ik voel me zo onzeker als moeder, wat moet ik doen?’ Psycholoog geeft advies

Als je moeder wordt, gaat er een nieuwe wereld voor je open. Een hele mooie en bijzondere wereld, maar ook een uitdagende wereld. Kimberley Slingerland is GZ-psycholoog en helpt vrouwen die psychische klachten ervaren tijdens de zwangerschap en het moederschap. Elke week deelt zij een dilemma van een moeder uit haar praktijk. Deze week: ‘Ik voel me zo onzeker als moeder, wat moet ik doen?’

“‘Als mijn dochter niet wil eten, voel ik meteen dat ik faal als moeder.’ ‘Ik vraag me voortdurend af: doe ik het wel goed? Wat als ik iets over het hoofd zie?’ ‘Soms voel ik me zo onzeker dat ik mezelf er bijna in verlies.’ Dit zijn woorden van een moeder die zich bij mij meldde omdat ze zich vaak onzeker voelt en erg veel piekert.

Nadenken en piekeren

Ze maakt zich voortdurend zorgen over hoe ze het doet als moeder en betrekt kleine signalen van haar dochter meteen op zichzelf. Bijvoorbeeld: wanneer haar dochter niet wil eten, voelt ze zich direct afgewezen. Het zet haar aan tot twijfelen en zelfkritiek: ben ik wel een goede moeder? Deze moeder voelde zich vaak onzeker, en daardoor ging ze eigenlijk alleen maar meer nadenken en piekeren.

Het piekeren gaf haar tijdelijk een gevoel van controle, een manier om grip te krijgen op haar onrustige gedachten. Maar onder die oppervlakte bleef het gevoel van tekortschieten knagen. Het werd steeds moeilijker om écht te genieten van haar tijd met haar dochter. Haar aandacht was voortdurend gericht op haar kind en ze voelde zich lichamelijk en mentaal uitgeput.

Piekeren werkt averechts

Tijdens de therapie ontdekten we samen dat het piekeren voor haar een manier was geworden om met haar onzekerheid om te gaan. Maar juist door dat piekeren bleef haar onrust bestaan en werd de onzekerheid zelfs groter. Door stil te staan bij haar gedachten en gevoelens, werd duidelijk dat het piekeren haar niet hielp om rust te vinden, het werkte juist averechts.

Ze vertelde over haar jeugd: ze had een moeder die zelf worstelde met depressieve klachten en een vader die erg teruggetrokken was. Als kind voelde ze vaak dat ze tekortschoot. Nu als moeder voelde ze zich soms weer datzelfde onzekere meisje. Dat inzicht was voor haar heel waardevol. Ze begon zich te realiseren dat ze niets verkeerd deed en dat het oké was om het niet altijd precies te weten wat haar dochter nodig had. Daarnaast hebben we ook ruimte gemaakt voor de gevoelens die zij als klein meisje heeft gevoeld. Er kwam hierdoor meer lucht, de onderdrukte gevoelens heeft zij doorvoeld. 

Erken je onzekerheid

Ze leerde om haar onzekerheid niet weg te duwen, maar juist te erkennen. Stil te staan bij wat ze voelde, het hardop te benoemen en vervolgens een simpele ademhalingsoefening te doen om weer rust te vinden. Stap voor stap kreeg ze meer vertrouwen in zichzelf en in haar rol als moeder. Ze zag beter wat zij nodig had om balans te houden en dat zorgde voor veel meer ontspanning en ruimte om van het moederschap te genieten.

Alle energie ging uit naar haar dochter, ze was zichzelf helemaal kwijtgeraakt. Het was voor haar heel helpend om samen in kaart te brengen waar zij echt blij van wordt. En dat bleek al te zitten in kleine dingen: vaker op de dag een momentje voor zichzelf nemen bijvoorbeeld. Ook had ze met haar man besproken dat hij op sommige avonden het bedritueel van hun dochter zou overnemen. Zo creëerde zij weer ruimte voor zichzelf en dat gaf haar letterlijk meer ruimte om ook aan zichzelf te kunnen denken.”

Kimberley is GZ-psycholoog, eigenaar van psychologenpraktijk Elle Psychologie en moeder van twee jonge kinderen. Als GZ-psycholoog helpt zij moeders om niet helpende patronen los te laten, zodat zij zich in de basis vaker ontspannen en zelfverzekerd voelen, zodat het moederschap lichter en leuker wordt.

Iris (29) had moeite om zichzelf na de bevalling weer terug te vinden: ‘Ik ging als een zombie door het leven’