Wilma Groothuis Opvoedadviezen Gisteren, 09:04

Leestijd: 3 minuten

Peter (45): ‘Langs de voetballijn schreeuw ik tips naar mijn zoon, is dat handig?’

Iedere vader kent het gevoel van onmacht, het gevoel dat je geen grip krijgt op je kind, maar niet iedere vader praat erover. In deze rubriek deelt vadercoach Marloes Craenen elke week een casus uit haar eigen praktijk en geeft zij haar advies. Deze week het dilemma van Peter (45): “Langs de voetballijn schreeuw ik tips naar mijn zoon, is dat handig?”

“Elke zaterdag ga ik met mijn zoon van 7 jaar naar voetbal. Om hem te zien spelen, te zien groeien en natuurlijk om hem aan te moedigen. Soms zie ik dingen die hij nog niet ziet. Logisch, hij mag het spel nog leren. Dan roep ik tips naar hem vanaf de voetballijn. Goed bedoeld, natuurlijk. Maar mijn zoon kan dat niet waarderen. Hij zegt dat het hem afleidt.

Kwaad

Laatst kwam hij na een wedstrijd kwaad naar me toe en riep: ‘Door jou hebben we verloren!’. Nou wordt hij helemaal mooi, dacht ik. Je loopt zelf niet op te letten, laat alle kansen schieten, staat te dromen en te dralen en terwijl ik je nog een beetje probeer te helpen vanaf de kant, heb ik het gedaan!

Dat soort situaties frustreren me echt. De rest van de zaterdag voel ik me dan slecht. Ik wil hem toch juist helpen? Hem beter maken? Maar als dit zo doorgaat, dan ga ik voortaan wel mee naar het hockeyveld van onze dochter. Daar is het tenminste gezellig.”

Het antwoord van vadercoach Marloes Craenen

“Wat je zegt, herken ik van zoveel vaders. Je intentie is liefdevol: je wilt helpen, ondersteunen en verbeteren. Maar voor je zoon voelt het anders. Hij hoort geen tips, hij hoort kritiek. Ik heb een paar tips die je gaan helpen bij deze kwestie.

Kinderen moeten nog leren om zich te concentreren. Een spel als voetbal, waarbij samenwerken om te scoren het doel is, is hier perfect voor geschikt. In dat spel, dat opperste concentratie vergt, kunnen kinderen maximaal twee dingen onthouden. En als het goed is, heeft je kind die twee verbeterpunten al van zijn trainer meegekregen, vlak vóór de wedstrijd.

Als je daarbij optelt dat informatie bij kinderen trager wordt verwerkt dan bij volwassenen, weet je dat alles wat jij vanaf de voetballijn naar je zoon roept, hem niet alleen zal afleiden, maar ook zal verwarren en overprikkelen. Besef je goed: jij bent niet zijn coach. Je bent zijn vader. En die rol is goud waard. Want waar de coach corrigeert, ben jij degene die hem ziet en onvoorwaardelijk steunt.

Ongevraagd advies langs de voetballijn

Wat je zoon wél wil horen? ‘Je doet het super!’ of: ‘Lekker bezig, yes!’ Zelfs als het fout gaat. Juist dan. Want ongevraagd advies voelt voor een kind als afwijzing en dat maakt ze onzeker en zenuwachtig. Dus sta er gewoon. Wees aanwezig en vol aandacht. Klap, moedig aan, glimlach. En de rest? Slik je in. Want dat doet meer kwaad dan goed. Je kind zal zo ervaren: ‘Mijn vader is er voor mij. Ook als het misgaat.’

Wat betreft die uitval na de wedstrijd: kinderen geven pas de schuld aan een ander als ze hebben geleerd dat dat gedrag kan. Dus stel jezelf eens de vraag: hoe ga ik om met falen? Wat doe ik als het niet gaat zoals ik wil? En: is dat wat ik mijn kind wil leren?”

Alexander (42): ‘Mijn vrouw voedt op volgens gentle parenting, maar ik ben harder. Is dat schadelijk voor de kinderen?’

Verbonden expert

Marloes Craenen

Vadercoach

Marloes is vadercoach en moeder van een puberdochter. Ze is opgeleid tot holistisch gezinstherapeut en met haar eigen bedrijf zet ze vaders in hun vaderkracht door ze te transformeren tot superpapa’s. Dat zijn vaders die zich minder willen laten leiden door emoties, omdat zij in hun eigen opvoeding nooit geleerd hebben hoe met emoties om te gaan. »

• Peter (45): ‘Langs de voetballijn schreeuw ik tips naar mijn zoon, is dat handig?’
• Alexander (42): ‘Mijn vrouw voedt op volgens gentle parenting, maar ik ben harder. Is dat schadelijk voor de kinderen?’
• Frank (47): ‘Mijn zoon (13) maakt steeds wheelies waardoor zijn fiets kapotgaat. Wat nu?’