Wilma Groothuis Opvoedadviezen Vandaag, 09:04

Leestijd: 4 minuten

Alexander (42): ‘Mijn vrouw voedt op volgens gentle parenting, maar ik ben harder. Is dat schadelijk voor de kinderen?’

Iedere vader kent het gevoel van onmacht, het gevoel dat je geen grip krijgt op je kind, maar niet iedere vader praat erover. In deze rubriek deelt vadercoach Marloes Craenen elke week een casus uit haar eigen praktijk en geeft zij haar advies. Deze week het dilemma van Alexander (42): “Mijn vrouw voedt op volgens gentle parenting, maar ik ben harder. Is dat schadelijk voor de kinderen?”

“Mijn vrouw en ik hebben een ander idee over opvoeden. Ik ben duidelijk: een wc spoel je door, je praat niet met volle mond en als ik iets drie keer moet herhalen, word ik boos. Maar mijn vrouw vindt me te streng. Zij staat helemaal achter gentle parenting en volgens haar is mijn manier van opvoeden schadelijk. Is dat echt zo?

Ik word er gek van

Neem nou het douchemoment. Zij laat ze uren douchen, wikkelt ze in een dikke handdoek en droogt ze liefdevol af. Ik zet een timer en laat het ze zelf doen. Daar leren ze meer van. En als ik ze naar bed breng, is dat vijf minuten werk: één verhaaltje, klaar. Bij haar worden het er standaard drie. En als ze dan eindelijk beneden is, staan ze vijf minuten later alweer boven te roepen om een glaasje water of nog een knuffel. Ik word daar gek van. ’s Avonds wil ik rust. Tijd voor elkaar.

Volgens mij hebben kinderen gewoon grenzen nodig. Duidelijkheid. Consequent zijn. Mijn vrouw is veel te soft naar de kinderen. Met gentle parenting gaan ze het nooit leren. Maar volgens haar ben ik juist te hard. En dat zou schadelijk zijn. Is dat zo? Want in mijn ogen ben ik gewoon helder. Sterker nog: die frictie tussen ons, die is pas schadelijk voor de kinderen!”

Het antwoord van vadercoach Marloes Craenen

“Jullie zijn niet de enigen. Minstens 90 procent van de jonge gezinnen kent dit patroon: de een te zacht, de ander te hard. Dat wringt. In plaats van dat je naast elkaar staat, vergroot een meningsverschil juist de kloof. En ja, kinderen voelen dat. Ze worden onbedoeld speelbal van verschil. Dus goed dat je aan de bel trekt.

De botsing tussen jullie twee voelt inderdaad onveilig voor je kind. Ieder kind is de ene helft papa en de andere helft mama. Strijd tussen ouders geeft kinderen niet alleen een loyaliteitsconflict, het geeft je kind ook twijfel en zelfafwijzing. Die botsing tussen jullie komt ergens vandaan. Misschien uit jullie eigen jeugd. Durf samen te kijken naar de manier waarop jij vroeger bent opgevoed. Het een is niet beter dan het ander. Alleen samen vind je jullie manier.

Troosten vs. voorbereiden

Moeders willen troosten, nabij zijn. Kinderen vinden dat heerlijk, ze kunnen leunen. Moeders voelen zich ook graag nodig. Maar let op: als dat doorslaat, kan het verstikkend worden of juist verlammend werken. Vaders willen hun kinderen voorbereiden op de wereld. Ze willen hun kinderen dingen leren, groot maken. Maar check jezelf eens eerlijk: wat droeg jouw vader over aan jou? Welke normen, verwachtingen, perfectionisme? Hoe pakt dat uit voor je in het leven? En hoeveel daarvan draag jij nu onbewust over aan je kinderen?

Hierin heb jij gelijk: duidelijkheid is cruciaal. Voorspelbaarheid is veiligheid. En veiligheid is de basis voor ontwikkeling. En kinderen varen wel bij structuur: een vast ritme, duidelijke grenzen en consequent gedrag. Dus vertel je vrouw gerust dat elke taak die jij níet overneemt van onze kinderen een kans voor ze is om zelfvertrouwen op te bouwen. En hoe meer zelfvertrouwen ze hebben, hoe steviger ze staan. Dat betekent dat ze minder vatbaar voor pesten zijn of om in de rol van slachtoffer te kruipen. Laat onze kinderen dat wat ze zelf kunnen ook zelf doen.

De vierde R

Daar heb ik nog een kleine aanvulling op voor jou als vader: doe dit niet vanuit hardheid, maar vanuit vertrouwen. Je vrouw heeft namelijk ook gelijk, kinderen hebben óók behoefte aan zachtheid. Dat is waar de vierde R om de hoek komt kijken: Rust, Reinheid, Regelmaat én… Respect. Niet alleen in hoe je praat of omgaat met spullen. Respect begint bij zien wat jouw unieke kind nodig heeft.

Mijn tip voor jou is om uit te zoomen. Neem bewust rust, ver voor het bedritueel en vraag jezelf met voldoende afstand: hoe gaat het écht met mijn kind? Wat speelt er onder de oppervlakte? Geef je kind vervolgens twintig minuten oprechte, onverdeelde aandacht. Laat hem of haar leiden. Geen ongevraagd advies, niet op jouw manier en zeker niet ‘dit moet zo’. Jij volgt. Je zult verbaasd zijn over hoeveel verbinding dat brengt.”

Frank (47): ‘Mijn zoon (13) maakt steeds wheelies waardoor zijn fiets kapotgaat. Wat nu?’

Verbonden expert

Marloes Craenen

Vadercoach

Marloes is vadercoach en moeder van een puberdochter. Ze is opgeleid tot holistisch gezinstherapeut en met haar eigen bedrijf zet ze vaders in hun vaderkracht door ze te transformeren tot superpapa’s. Dat zijn vaders die zich minder willen laten leiden door emoties, omdat zij in hun eigen opvoeding nooit geleerd hebben hoe met emoties om te gaan. »

• Alexander (42): ‘Mijn vrouw voedt op volgens gentle parenting, maar ik ben harder. Is dat schadelijk voor de kinderen?’
• Frank (47): ‘Mijn zoon (13) maakt steeds wheelies waardoor zijn fiets kapotgaat. Wat nu?’
• Stefan (44): ‘Sinds mijn zoon (14) gamet, maken we alleen maar ruzie, wat moet ik doen?’