Wilma Groothuis
Wilma Groothuis Opvoedadviezen Vandaag
Leestijd: 4 minuten

‘Hoe voorkom ik een woedeuitbarsting tegenover mijn kinderen?’ Vadercoach geeft advies

Iedere vader kent het gevoel van onmacht, het gevoel dat je geen grip krijgt op je kind, maar niet iedere vader praat erover. In deze rubriek deelt vadercoach Marloes Craenen elke week een casus uit haar eigen praktijk en geeft zij haar advies. Deze week het dilemma van Rick (41): “Hoe voorkom ik een woedeuitbarsting tegenover mijn kinderen?”

Rick: “Ik had mezelf zó voorgenomen het anders te doen dan mijn eigen vader. Niet schreeuwen, niet dreigen, geen macht gebruiken. Maar steeds vaker betrap ik mezelf op gedrag waar ik van walg. Als mijn kinderen niet luisteren of alles loopt anders dan ik wil, barst ik los. Ik hoor mezelf brullen en zie hun geschrokken koppies. Daarna komt de schaamte.

De woedeuitbarsting

Vanochtend was het raak. Mijn zoon weigerde zijn jas aan te trekken en mijn dochter treuzelde. Ik stond de hele week al strak van de stress. En ineens knapte er iets. Ik schreeuwde zo hard dat zelfs de hond er vandoor ging. Twee geschrokken koppies keken me bang aan. Ik heb mijn vrouw geroepen en mezelf opgesloten in de badkamer, bang dat ik anders iemand pijn zou doen.

Ik weet dat dit niet oké is. En toch gebeurt zo’n woedeuitbarsting steeds opnieuw. Ik praat er met niemand over. Maar van binnen vreet het aan me. Hoe stop ik dit patroon, nog vóór het escaleert? En hoe zorg ik dat mijn kinderen zich weer veilig voelen bij mij?”

Het antwoord van vadercoach Marloes Craenen

“Beste Rick, wat goed dat je dit deelt. Je bent zéker niet de enige. Ongeveer 60 procent van de ouders voelt zich weleens machteloos of te boos. En 1 op de 3 reageert door middel van een woedeuitbarsting weleens te heftig op zijn kind, met schuldgevoel als gevolg. Maar waar het echt over gaat, is dat er iets ouds in jou geraakt wordt.

Frustratie ontstaat niet omdat je kind zijn jas niet aantrekt of niet luistert. Het ontstaat omdat jouw brein error geeft. Dat je kind zijn jas niet aan wil, triggert bij jou bijvoorbeeld het gevoel van onmacht, geen controle te hebben, niet gehoord of zelfs genegeerd te worden. Dat geeft je brein en heel je zenuwstelsel stress. Je hartslag schiet omhoog, je adem versnelt en je kaken spannen zich aan. En dan komt die brul, veel eerder en veel harder dan je zou willen.

Stappen om te vertragen

De sleutel? Niet nóg harder je best doen, maar juist vertragen. Ik geef je vijf stappen die ervoor zorgen dat jij weer rustig wordt en dit minder vaak voorkomt. Maar wat ik je eigenlijk op je hart wil drukken: zoek hulp. Daar hoef je je echt niet voor te schamen. Wat je wil is dat jouw kinderen zich veilig bij je voelen. Omdat alleen dan je kind tot ontwikkeling komt en alleen dat zorgt voor een goede band tussen jullie.

1. Herken de signalen

Gespannen kaken, stijve schouders, oppervlakkige adem: voel je het gebeuren? Stop, voel en adem voordat je verder gaat.

2. Stop met vechten en zorg voor verbinding

Realiseer je dat jij nu iets wil wat je kind niet wil of kan. Pas je aan naar het niveau van je kind. Ga op oog- en harthoogte zitten en adem rustig door, verder niks. Er komt dan vanzelf een alternatief in je op. Ga bijvoorbeeld zonder jas naar buiten, maar neem hem wel mee voor als je kind het alsnog koud krijgt.

3. Denk na en doe onderzoek

Als je een rustig moment voor jezelf hebt gevonden, denk dan even terug. Wat gebeurde er nou vanochtend? Wat werd er in jou geraakt door het gedrag van je kind? Was het angst? Controle? Een oud gevoel van tekort? Onderzoek het zonder oordeel.

4. Zorg dat je voldoende kan ontladen

Sport regelmatig, schreeuw in de auto als je iets kwijt moet, adem goed door, praat erover met je vrouw en vraag om begrip. Zonder uitlaatklep stapelt spanning zich op en ontploft het thuis.

5. Stel je kind gerust

En ben je toch uitgebarsten naar je kinderen? Stel dan gelijk je kind gerust. En ook de hond. Dat is echt belangrijk. Binnen 20 seconden als het lukt, om te voorkomen dat het gevoel vast gaat zitten. Stel ze gerust en zeg eerlijk: ‘Dit lag bij mij.’ Zo voorkom je dat je dit gevoel van frustratie doorgeeft en jouw kind later met dezelfde woede en frustratie als zijn vader rondloopt.”

Peter (45): ‘Langs de voetballijn schreeuw ik tips naar mijn zoon, is dat handig?’

Foutje gezien? Mail ons. Wij zijn je dankbaar.

Ieder weekend het beste van J/M Ouders in je mailbox 👪

Start je weekend goed met onze mooiste verhalen.