Puber eigen bedtijd laten bepalen? ‘We zijn heel makkelijk, mits je je gedraagt’
Een tijdje terug deelden we op de Facebookpagina van J/M Ouders het dilemma van Anke. Haar dilemma luidde: “Laat ik mijn puber zijn eigen bedtijd bepalen om van de strijd af te zijn?” Daar kwamen bijna 400 reacties op.
Wij delen een greep uit de reacties.
Puber eigen bedtijd laten bepalen?
De oudste zoon (15) van Anke heeft erg de behoefte om alles zelf uit te zoeken en zelf te bepalen. Dat vinden zijn ouders prima, als het maar niet ten koste gaat van zijn gezondheid. En dat is volgens Anke nu het geval. “De laatste weken merken we aan hem dat hij zichzelf uitput. Hij doet overdag veel, maar hij slaapt daarbij weinig, want voor middernacht slaapt hij meestal niet. De volgende dag gaat wel de wekker om zeven uur. We merken aan hem dat hij wel moe is: de sfeer wordt er niet gezelliger op in huis. Kan ik hem dwingen om te slapen of geef ik de dagelijkse strijd gewoon op?”
Lees hier het hele verhaal van Anke.
1. Zelf in de hand
Willemijn – “Mijn zoon van 14 mag het zelf bepalen, maar we zijn wel duidelijk geweest. Zolang hij netjes op tijd zijn bed uitkomt, zijn schoolprestaties goed zijn en hij de dingen doet die hij moet doen, laten we hem het zelf bepalen, anders grijpen we in. We zeggen altijd, we zijn heel makkelijk en je mag veel, mits je je gedraagt en je je aan de algemene regels houdt. Zo niet, dan gaan we ons meer bemoeien. Je hebt het dus zelf in de hand. Dit werkt hier goed.”
2. Slaap nodig
Debbie – “Nou… heel simpel: 5 dagen in de week gaan ze om 22.00 uur slapen en dit uit eigen beweging, want ze zijn zodanig vrij opgevoed dat ze beseffen dat ze hun slaap nodig hebben en ik na 15 jaar elke ochtend opstaan, nu niet meer mee opsta. Dat heet zelf verantwoordelijkheid nemen. Werkt goed. En als beloning, doen ze in het weekend hun zin.”
3. Al zoveel prikkels
Hitty – “Dan zijn wij best streng… hier krijgen onze zonen van 11, 13, 14 en 16 jaar wel een tijd mee. De jongste ligt rond 21.00 uur in bed, de oudste om 22.00 uur en de rest ertussenin. Telefoon blijft beneden, ze gaan poetsen en eigenlijk altijd meteen slapen. Pubers hebben naar mijn mening genoeg slaap nodig. Ze hebben inderdaad al zoveel prikkels, dat ze die rust best kunnen gebruiken. Beter voor het leren, voor je gezondheid en voor de sfeer op school en thuis.”
4. Volgende dag op tijd weer op
Eva – “Wij mochten dat ook zelf bepalen, maar moesten wel de volgende dag op tijd weer op. Moe? Jammer dan, moet je maar eerder naar bed gaan.”
5. De drie R’s
Aly – “De drie R’s zijn nog altijd de basis van structuur in een kinderleven. En mijns inziens bepaal je als ouder de tijd van het naar bed gaan van je kind en niet andersom.”
6. Zelf ondervinden is de beste leermeester
Désiré – “Zelf dingen ondervinden is naar mijn mening de beste leermeester, maar dan is een stuk begeleiding en begrenzing als een kind zelf er niet op in kan spelen wel nodig. De tv komt hier sowieso niet boven, dus die had ik persoonlijk weggehaald. En als ze niet om kunnen gaan met schermtijd, dan moeten ze ’s avonds de telefoon inleveren. Ja, dit levert strijd op, maar met goede uitleg en uiteindelijk eerder slapen tot gevolg, leggen ze vanzelf de link dat het zo gek nog niet is.”
7. Zelf verantwoordelijkheid leren dragen
Jacqueline – “Als ze kunnen laten zien dat ze wel op tijd op school komen, hun huiswerk maken, goede cijfers halen voor toetsen, niet chagrijnig zijn op welk moment van de dag ook, dan is het prima als ze zelf iets meer bepalen, zo ook de bedtijd. Maar geef wel van tevoren aan dat zodra ze dat niet kunnen waarmaken, je als ouder weer meer grenzen gaat stellen. Ze moeten kansen krijgen om te laten zien hoe ze zelf verantwoordelijkheid leren dragen. Ik wil best helpen met huiswerk of leren, maar het is niet mijn schoolcijfer. Hulp mogen ze altijd vragen.”
8. Wij willen ook nog rust
Marjolein – “Die van ons gaan sowieso op een afgesproken tijd naar boven en de telefoons blijven beneden. Wat ze dan verder doen, zien ze maar. Wij willen ook nog ff rust.”
Discussies over bedtijden: 5 remedies tegen het eeuwige ‘ik wíl nog niet slapen’