Lisette Gerbrands Autisme Vandaag, 15:59

Leestijd: 5 minuten

Marjan over de bijzondere band tussen haar zoon (13) en zijn hulphond: ‘Moody gaf Ties vertrouwen én vrijheid’

Marjan van Dam haar zoon Ties (13), heeft autisme. Waar Ties vroeger angstig en snel overprikkeld was, bracht hulphond Moody rust, structuur en vooral vriendschap. “Moody is meer dan een hond,” zegt ze. “Hij is eigenlijk een volwaardig gezinslid.”

Dierendag is een dag die wereldwijd op de agenda staat als een moment waarop extra aandacht wordt besteed aan de dieren. Dierendag valt jaarlijks op 4 oktober. Daarom wil JM Ouders graag aandacht besteden aan dierenliefde. Marjan: “Ties is een jongen van 13 met autisme. Dat werd al vastgesteld toen hij vier jaar was. Hij was vaak angstig en als de emmer overliep, zoals wij dat altijd noemden, rende hij weg en verstopte zich, soms zelfs midden in het verkeer. Dat was voor ons als ouders heel heftig en zorgelijk.”

De komst van Moody

“Via de school voor speciaal onderwijs waar Ties toen zat, werd gezegd dat een hulphond misschien iets voor hem zou kunnen zijn. We hadden daar zelf ook al eens naar gekeken, maar dachten dat we niet in aanmerking zouden komen. Tijdens het traject bleek gelukkig dat wij juist heel geschikt waren. Ties was zes toen Moody, in de herfstvakantie, bij ons kwam. Ons leven stond vanaf dat moment op een positieve manier helemaal op z’n kop.”

Hoe Moody helpt

“Vanaf de eerste dag was Moody een steun en een maatje voor Ties. Op school ging hij niet mee, maar thuis waren ze onafscheidelijk. Waar Ties speelde, lag Moody. Ze sliepen vaak samen, wat voor ons als ouders een enorme opluchting was: we moesten hem eerder zes keer per nacht uit bed halen, maar dankzij Moody konden we ineens weer doorslapen.

Moody hielp Ties ook om zelfverzekerder te worden. Waar hij eerder niet durfde om bij opa en oma zelf om drinken te vragen, deed hij dat met Moody aan zijn zijde wel. Ook fietsen of van de glijbaan gaan durfde hij pas toen Moody erbij was. Op een gegeven moment kon Moody zelfs aangeven wanneer de ‘emmer’ van Ties vol begon te raken. Daardoor konden wij hem eerder uit een situatie halen en een meltdown voorkomen. Dat was zó bijzonder.

Buiten rende Ties ook niet meer weg als Moody erbij was. En nog iets moois: als wij vroegen of Ties achter de tv vandaan wilde komen om te eten, leverde dat altijd drama op. Maar zodra we vroegen: ‘Wil je Moody eten geven?’ sprong hij op. Voor Moody doet hij alles. En daarna schoof hij ook zonder huilen mee aan tafel. Door Moody heeft Ties enorme stappen gemaakt. Hij heeft geen buikband meer nodig, hij kan in de buurt zelf spelen, en hij slaapt vaak zonder Moody. Dankzij die steun gaat hij nu zelfs naar een reguliere middelbare school, met wel wat extra begeleiding.”

Maatje voor het leven

“Ties vindt het jammer dat Moody binnenkort met pensioen gaat, maar hij snapt het wel. . Moody wordt namelijk 10 jaar, en dan gaan de honden standaard met pensioen. Het scheelt dat Moody gewoon bij ons blijft wonen zolang hij leeft. Voor Ties is dat een enorme geruststelling.

Op internet had hij gezien dat je in Amerika een replica van je hond kon laten maken. Dat bleek nog best duur: zo’n 500 euro met verzendkosten erbij. Met verjaardagsgeld en klusjes thuis heeft Ties ruim drie jaar gespaard om zijn eigen knuffel-Moody te kunnen kopen. Toen de knuffel binnenkwam en op tafel lag, dacht het bezoek zelfs dat het de echte Moody was! Ties heeft bij ‘Moody 2’, zoals hij hem noemt, in de borst een speciaal vakje gemaakt. Daar kan later de as van Moody in bewaard worden. Zo blijft zijn hond altijd dichtbij.

De band tussen Ties en Moody zegt eigenlijk alles: hij is een maatje voor het leven, iemand die hij niet wil missen. Zelf ben ik ook bang voor de dag dat Moody er niet meer is. We hebben altijd honden gehad, maar Moody is zoveel meer dan een huisdier. Moodyis een gezinslid, gaat overal mee naartoe en zit in de auto gewoon tussen de kinderen in, natuurlijk netjes vast in de hondenriem. Hij hoort bij ons.

Mijn advies aan andere ouders die twijfelen over een hulphond voor hun kind: neem contact op met een organisatie. Er zijn helaas te weinig hulphonden beschikbaar, maar organisaties begeleiden je heel goed en kijken samen met je of het passend is. Voor ons heeft Moody ons leven 180 graden gedraaid. Waar we vroeger niks konden en constant met meltdowns zaten, hebben we nu een puber in huis die soms kan lachen en plezier maakt. We kunnen weer uitjes maken zonder dat Ties volledig overprikkeld raakt. En dat allemaal dankzij één hond.”