Lisa van den Akker Persoonlijke verhalen 20 jan 2022, 16:11

Leestijd: 4 minuten

Column Maria #16: ‘De verpleegster snauwt dat Tom niet zo moet huilen om niks’

Maria Lee is de trotse moeder van de vijfjarige tweeling Tom en Fien. Het leven met haar twee kinderen gaat alleen niet altijd over rozen. Vooral met Tom niet, want toen hij vier jaar was stopte Tom met eten en raakte daardoor ondervoed. Haar verhaal kon je lange tijd volgen op J/M Ouders, nu een jaar later gaat haar verhaal verder.

Vorige week las je hoe Maria Tom voorbereidde op zijn operatie. Tom moet namelijk zijn amandelen laten verwijderen.

Tijd voor de operatie

“Het is vrijdag en we rijden met z’n vieren naar het ziekenhuis. We hebben afgesproken dat ik bij Tom blijf en Fien wordt door papa naar school gebracht. Een verpleegster komt met een pilletje voor Tom. Maar Tom weigert, hij is bang en begint te huilen. Fien probeert haar broer te troosten, maar het verdriet van Tom wordt alleen maar groter. De verpleegster snauwt dat Tom niet zo moet huilen om niks. Ik en mijn man kijken elkaar aan en mijn man weet me nog net tegen te houden. ‘Lief, ze is met het verkeerde been uit bed gestapt. Laat het maar even.’ Ik zucht diep en leg het pilletje aan de kant. Het liefst pak ik Tom op en ga hier weg, maar ja dat zou niemand helpen. En met mijn gebroken voet wordt dat een uitdaging.

Inmiddels zijn we erachter dat de snauwende verpleegster niet ‘onze’ verpleegster is. Een andere verpleegster komt zich voorstellen als mijn man en Fien net weg willen gaan. Het afscheid is even moeilijk, maar Master Milo blijkt een goede afleiding. Onze verpleegster heet Maud en met haar bespreek ik het verhaal dat ik verzonnen heb. Ze knikt begrijpend en is enthousiast. ‘Dit zou zeker kunnen werken! Ik zal dit ook met de anderen bespreken.’ Zelfs de chirurg en de anesthesist gaan mee in het verhaal. Tom is niet bang voor het kapje, hij kijkt er zelfs trots naar uit. Pas wanneer we de operatieruimte inrijden krijgt hij het moeilijk. Al die mensen in blauwe pakken, mama in een blauw pak, een fel groot licht en allemaal machines. Dat is wel heel spannend.

Ik vertel Tom dat de apparaten van Master Milo zijn en dat als hij gaat slapen gaat dromen over werken met Master Milo. Als Tom het kapje over zijn neus en mond krijgt, stribbelt hij even tegen. Ik druk hem tegen me aan en zeg hem dat ik van hem houd, dan voel ik zijn lichaam slap worden. Tom slaapt, ‘goed gedaan mama’, zegt de chirurg. Ik kan wel huilen, maar slik mijn tranen in. Als ik in de wachtruimte zit haal ik een paar keer diep adem. Na tien minuten komt de chirurg, ‘alles is goed gegaan. Zijn keel- en neusamandelen zijn eruit. Dit kan wel eens levens veranderend voor hem zijn’.

Geen olie

Ik ben opgelucht, het eerste gedeelte zit erop. In de uitslaapkamer wordt Tom huilend wakker. Er komt bloed uit zijn mond en neus. Ik streel hem over zijn hoofd en vertel hoe trots ik op hem ben. Dan slaapt hij weer in. Elk half uur moet Tom drinken of een ijsje eten, maar Toms kompas staat op slapen, hij wil alleen maar slapen. Tom heeft grote moeite met wakker blijven, maar als hij eenmaal echt wakker is weet hij me te vertellen dat de tank geen olie lekt. Hij vond het wel stinken, maar hij rook geen olie. Ook de verpleegkundigen vragen Tom of hij kan vertellen of er olie lekt of niet. ‘Nee, Master Milo heeft zijn werk echt goed gedaan, dikke duim’, zegt hij terwijl hij zijn duim opsteekt.

Na een middag van ijsjes eten en aan ‘lange vingers’ koekjes knabbelen mag Tom naar huis. We nemen een taxi naar huis. Tom is zo opgewekt, ondanks de pijn verteld hij de taxichauffeur, over zijn avontuur in het ziekenhuis en over zijn ’werk’ voor Master Milo. Wanneer we thuis zijn en Tom op de bank ligt, gaat de deurbel. Daar staat een man met een pakketje voor Tom van? Je raad het al Master Milo! Trots maakt Tom het pakket open, er zit een T-shirt in met de tank van Master Milo erop, een hoodie, een mok, stickers én een kaart met de handtekening van Master Milo. Tom stalt alles voor zich uit en kijkt verwonderd naar de schat die voor hem ligt. ‘Mama, dat heb ik verdiend, heb ik gewoon gekregen van Master Milo’. Ik knik, ‘lieverd dat heb jij dubbel en dwars verdiend’.”

Column Maria #15: ‘Alles staat in het teken om Tom voor te bereiden op de operatie’