Brenda Schaaper Columns 31 okt 2023, 12:26

Leestijd: 5 minuten

Columniste Brenda: ‘Ik smeer nog het brood van mijn kind en heb hier ook geen problemen mee’

“Ik wil eigenlijk wel op mijzelf wonen als ik ga studeren.” Aan het woord is mijn kind van 16, die bijna 17 wordt. Op zichzelf wonen? Volgend jaar al? Help!

Celeste zit in het laatste jaar. Havo 5, eindexamenjaar. En als ze slagen, dan wil mijn kind gaan studeren. Liefst in Utrecht, de gay stad. En dat snap ik, maar ik moet er nog wel even aan wennen aan dat idee. Celeste is nog best jong om op zichzelf te wonen (vind ik) en kan eigenlijk überhaupt nog helemaal niet voor zichzelf zorgen. Dus er is werk aan de winkel.

Op zichzelf wonen

Mijn kind heeft autisme. Dat is niet onoverkomelijk, maar het betekent wel dat niet alles even vanzelfsprekend is. Althans dat gevoel heb ik als ik naar de dochters van mijn vriend kijk, die dingen toch een stuk sneller oppakken, maar dat kan ook zijn, omdat het meiden zijn.

Ik smeer bijvoorbeeld nog het brood van mijn kind en heb hier ook geen problemen mee. Nu zal er wellicht een hele groep ouders over mij heen vallen die dit belachelijk vindt en misschien is dat ook wel zo. Maar ook daar speelt het autisme een rol.

Dezelfde volgorde

Keuzes in de ochtend zijn lastig. Eigenlijk is het hele ochtendritueel lastig. Er wordt extra vroeg opgestaan, zodat alles in alle rust in dezelfde volgorde afgewerkt kan worden. Een cracker beleggen met grillworst (dat eet Celeste al sinds hun 8e elke ochtend) is al een proces op zich en duurt voor mijn gevoel ellenlang. Maar goed dat doet mijn kind al jarenlang zelf. Een vast ritueel zonder keuzes, dat is goed te doen.

Dus als we de broodtrommel ook gaan overdragen dan moeten we dit eerst samen oefenen. Kijken waar het brood ligt (vaak heb ik het wel al uit de vriezer gehaald), vervolgens beslissen wat er dan op dat brood moet. Keuzes maken uit vleeswaren en keuzes maken uit zoet beleg. Zelf kijk ik gewoon wat we hebben, maar Celeste kan in de war raken als iets er opeens niet is. Als iemand in huis plotseling het gebraden gehakt heeft opgegeten en er niets anders ligt. Wat eet je dan? Wij schakelen heel gemakkelijk, maar mijn kind niet.

Keuzes maken

Sterker nog, als er een aantal dingen opeens anders lopen in de ochtend (denk aan je verslapen) dan kan Celeste direct een punthoofd (overprikkeld) krijgen. Want dan moet je opeens opschieten met eten (of het overslaan), sneller keuzes maken wat je aantrekt en zo kan ik nog wel even doorgaan. Als ik merk dat het misgaat dan grijp ik nu nog in. Dan pak ik de crackers met grillworst snel over en dan zie ik de stress weer verdwijnen. Ik kan het natuurlijk ook niet doen, maar dan gaat mijn kind totaal overprikkeld naar school en dan moet hun schooldag nog beginnen. Is dat leuk? Lijkt mij niet.

Maar goed als het kind op zichzelf wil gaan wonen, dan moet mijn betuttelingsbeleid wel aangepast worden. Dat besef ik ook al te goed. Ik kan niet mijn leven lang alle hobbels wegpoetsen al zou ik het wel willen. Ik weet ook wel dat ik mijn kind moet loslaten en dat dit een gezond proces is. Dus ik ga er heus wel in mee. Maar door dat autisme en het feit dat mijn kind toch kwetsbaarder is door hun geaardheid ben ik misschien voorzichtiger dan andere moeders.

Bezorgdheid

Ik zal mijn kind niet snel ’s avonds in het donker laten fietsen, omdat ik mij toch besef (en mijn kind is zich daar ook al bewust van) dat er mensen zijn die hen het liefst in elkaar zouden willen timmeren. Dus Celeste moet maar zo snel mogelijk een rijbewijs halen, heb ik bedacht. Want met de auto is toch veiliger dan met de fiets. Maar ik weet dat er altijd wel iets kan gebeuren. Dat je je niet moet leiden door angst. Dat er straks ook iets in de trein kan gebeuren en dat mijn kind dan niet weet hoe ze moeten anticiperen. Ik heb het allemaal al een keer meegemaakt met Celeste dus mijn bezorgdheid komt ergens vandaan.

En toch moet ik ons kind gaan loslaten. Meer gaan voorbereiden op een leven zonder een moeder of vader die het voor hen regelt. En dus leren we Celeste nu hoe ze hun lunch moeten maken, wat ze ’s avonds kunnen eten en zal ik hen ook een keer laten zien hoe de wasmachine werkt. Mijn kind vraagt al hoeveel setjes kleding ze straks moeten hebben als ze op zichzelf wonen. En hoe vaak Celeste dan moet wassen. Ik heb het kinderen van vrienden nog nooit horen vragen. Die kijken tegen die tijd wel, maar mijn kind wil alles weten.

Kledingsysteem

Celeste heeft ook een heel (best slim) systeem met betrekking tot kleding. Als het één keer gedragen is, gaat het op een krukje en dan weet mijn kind dat ze het nog een keer kunnen dragen. Daarna gaat het in de was. Ik ken geen ander kind dat dit doet. Sterker nog de dochters van mijn vriend gooien het gewoon op de grond haha. Dus mijn kind is duidelijk anders.
We zijn net op vakantie geweest zonder kinderen. Celeste was bij hun vader en is eerder onze kant op gekomen zonder dat we nog thuis waren. Om te oefenen, omdat het kind dit zo graag wilde. Dus zo gaan we het ook maar aanpakken.

Eerst maar eens alleen thuis blijven als wij zelf op vakantie zijn. Liefst in een vakantie zonder school en dan daarna ook in een schoolweek (wat meer stress teweeg zal brengen voor Celeste). Celeste is natuurlijk heus wel eens alleen thuis. Dat gaat prima. Maar ’s nachts is mijn kind eerlijk gezegd nog nooit alleen thuis geweest. Dus dat zou een begin zijn. En met pizza, patat, tosti’s en zelfgemaakte lasagne (zonder groente) kom je al heel ver in een week.

Ik denk dat het vooral voor mij wennen zal zijn. Het loslaten is officieel begonnen. Nog even een jaartje genieten en dan zien we wel weer verder. Komt tijd komt raad, zou mijn moeder zeggen. Dus daar vertrouwen we dan maar op.”

Brenda Schaaper

Brenda Schaaper is columnist voor J/M Ouders en moeder van Cédé (16). Ze heeft een relatie met Roger die twee dochters heeft (18, 20). In haar columns schrijft Brenda openhartig over alles waar ze tegenaan loopt als moeder van een non-binair kind. Iedere twee weken kun je een nieuwe column van haar lezen op J/M Ouders.

Columniste Brenda: ‘Alle sportieve kneuzen werden bij elkaar gezet’