Vera Guldemeester Persoonlijke verhalen Vandaag, 09:01

Leestijd: 3 minuten

Diantha (32): ‘Ik doe alsof ik enthousiast ben over knutselwerkjes, maar het ligt binnen vijf minuten in de prullenbak’

Diantha (32) is dol op haar zoontje Tom (5), maar niet op zijn knutselwerkjes. Toch weet ze precies wat er van haar verwacht wordt als hij trots thuiskomt met iets dat volgens hem een raket, een leeuw of een regenboog is. “Ik bewonder het even, maak soms een foto en daarna gaat het weg.”

“Als Tom thuiskomt met een knutselwerkje, ben ik altijd enorm enthousiast. Ik zeg: ‘Wauw, wat heb jij dat mooi gemaakt!’ en geef hem een dikke knuffel. Hij straalt dan helemaal en dat is natuurlijk het moment waar ik het voor doe.

In de prullenbak

Maar eerlijk? Nog geen vijf minuten later ligt het meestal in de prullenbak. Vroeger bewaarde ik echt álles. Elk papiertje, elk schilderijtje en elk werkje dat hij mee naar huis nam. Maar op een gegeven moment werd het te veel. Het huis leek wel een museum van lijm, glitter en gekreukte kartonnen figuren.

Ik had stapels dozen vol met knutsels en overal lagen van die half afgebroken wc-rolraketten en geverfde eierdozen. Het werd gewoon te gek. Je kunt niet álles bewaren, hoe lief het ook is.

Geen ruimte voor

Nu heb ik het mezelf makkelijk gemaakt: ik bewonder het even, maak soms een foto, en daarna gaat het weg. Alleen de moederdagknutsels bewaar ik, die zijn me te dierbaar. Daar zit echt iets van hem in, iets speciaals. Maar die andere dingen… nee, daar heb ik geen ruimte meer voor.

Soms voel ik me een beetje schuldig als ik het in de prullenbak gooi. Dan denk ik: als hij dit ooit ziet, wat zal hij dan denken? Ik prop het dan ook altijd ver onderin. Of leg er snel wat keukenpapier overheen. Tot nu toe heeft hij nog geen idee. Als hij me vraagt waar zijn werkje is, zeg ik gewoon dat ik het veilig op zolder heb opgeborgen. Kleine leugentjes om bestwil.

Niet alles bewaren 

Het is niet dat ik zijn creativiteit niet waardeer, integendeel! Ik vind het geweldig dat hij zo blij is met wat hij maakt. Maar ik heb geleerd dat je niet elk velletje papier hoeft te bewaren om te laten zien dat je trots bent. Soms is even aandacht geven genoeg.

Ik denk dat veel ouders dit wel herkennen. Je wil enthousiast zijn, je kind een goed gevoel geven, maar je wil ook geen huis vol knutselafval. Dus ja, ik ben die moeder die lacht en zegt hoe prachtig het is… en de knutselwerkjes daarna snel weggooit. En eerlijk? Ik heb er geen spijt van.”

* Om privacy-redenen is er een schuilnaam gebruikt. De echte naam is bekend bij de redactie.