Japke Janneke Sybesma Persoonlijke verhalen Vandaag, 11:03

Leestijd: 3 minuten

Janneke van Wingerden-Maas (36) heeft straks vier kinderen onder de vier: “Een tweeling? Ik was in shock”

Janneke van Wingerden-Maas (36) is zwanger van een tweeling, terwijl ze al moeder is van Josephine en Thijmen. Straks heeft ze vier kinderen onder de vier. “Voor mij was een tweeling altijd een droomscenario, maar dan wel bij nummer twee idealiter. Voor mijn man was drie kinderen al een stretch en een tweeling een grote schok.“

• Wie: Janneke van Wingerden-Maas
• Leeftijd: 36
• Woont samen met: Vincent
• Beroep: assistent bij een bierbrouwerij
• Woont in: Amsterdam

“Zolang als ik me kan herinneren wilde ik moeder worden. In mijn hoofd was het plaatje heel duidelijk: drie kinderen, eerst een jongen en daarna een tweeling meisjes. En ja, ik wilde het liefst pas aan kinderen beginnen nadat ik getrouwd was. Vincent en ik spraken dus af: na het huwelijk gaan we ervoor. Dat het meteen raak zou zijn, hadden we niet verwacht. Tijdens onze lange huwelijksreis deed ik voor de grap een test – en die was meteen positief. Mijn eerste Google-zoekopdracht was: “Zwanger, en nu?”

Twee keer zwanger binnen een jaar

Mijn eerste zwangerschap verliep voorspoedig. Ik was ervan overtuigd dat ik tot 42 weken zou doorlopen, maar bij 36+4 braken mijn vliezen. Omdat er infectiegevaar was, werd ik met precies 37 weken ingeleid. De bevalling viel me eigenlijk heel erg mee. Met ruggenprik, en na flink wat weeënstormen kregen we een klein, maar gezond meisje: Josephine. Omdat ze zo relaxed was en goed sliep, was ik al na acht maanden weer zwanger. Deze keer voelde ik aan alles dat het een jongetje zou zijn. Dat klopte: met 40+3 werd Thijmen geboren, een flinke vent van bijna vier kilo. De bevalling ging goed, maar dit keer ging het zo snel dat ik geen ruggenprik meer kon krijgen. Dat werd dus morfine. Achteraf besef ik dat ik er eigenlijk goed vanaf ben gekomen, beide keren.

In shock

Ik wist altijd dat ik een derde kindje wilde. Vincent vond twee eigenlijk wel genoeg, dus ik riep altijd gekscherend dat ik er vier wilde. Zo kwamen we uit op een compromis van drie. Pas toen Thijmen 1,5 jaar was en eindelijk beter sliep, durfden we ervoor te gaan. En ook dit keer was het meteen raak.

Op 1 april, met 10 weken zwangerschap, bleek dat het er niet één maar twee waren. Een tweeling! Ik was compleet in shock. Voor mij voelde het als een droomscenario, al had ik die tweeling idealiter liever bij de tweede gehad. Voor Vincent was het eerder een hele grote schok: de kosten, de opvang, een grotere auto… het spookte allemaal door ons hoofd.

Een tweelingzwangerschap is écht anders dan een normale. Je moet veel eerder stoppen met werken, halve dagen vanaf week 24. Bij Josephine en Thijmen had ik nergens last van, maar nu wel: geknelde zenuwen, ijzertabletten slikken, niet meer op mijn rug kunnen liggen en soms zittend moeten slapen. Voor een tweelingzwangerschap gaat het nog steeds goed, maar ik ben er zó klaar mee. Ik heb nog nooit het gevoel gehad dat een zwangerschap zo eindeloos duurde.

Uitkijken naar de tweeling

Ik kijk ernaar uit om weer normaal te slapen – niet qua aantal uren, maar gewoon comfortabel. En natuurlijk naar de geur van mijn baby’s, het knuffelen, ze leren kennen en hun namen eindelijk met de wereld delen. Ik ben razend benieuwd hoe Josephine en Thijmen gaan reageren. Tegelijkertijd zie ik wel op tegen de nachten. Thijmen wilde vroeger alleen maar bij ons liggen. Stel dat deze twee dat allebei ook willen? Dat wordt pittig.

Vier onder de vier

Ik ben iemand die van structuur houdt en eigenlijk altijd op tijd is. Dat zal straks met vier kinderen onder de vier waarschijnlijk anders worden. Maar de grootste uitdaging zit hem niet eens in de tijd, maar in de opvang. We zijn al maanden aan het rekenen, schuiven, nadenken. Het is echt een enorme puzzel. Maar ja, dat is het waard – uiteindelijk gaat het om ons gezin, en dat is straks compleet.”

Pedagoog Mirre Kastelein (32): ‘Spannend hè, voor het eerst naar de tandarts’ is geen helpend taalgebruik