Janneke Juffermans Gedrag 16 sep 2021, 16:41

Leestijd: 4 minuten

Jiska: ‘Ik vind het vriendje van mijn zoon een zeurpiet’

“Ik ben van nature nooit een kinderliefhebber geweest. Daarmee bedoel ik niet dat ik een hekel heb aan kinderen, maar ik raakte nooit automatisch in vervoering bij kinderen die je zomaar ergens kon tegenkomen. Sommige mensen hebben dat wel: die zijn al vertederd als ze een onbekende baby in de kinderwagen zien liggen of als er een schattig meisje op een fietsje langskomt. Ik voel daar totaal niets bij.

Een enorme zeurpiet, dat vind ik hem!

Mijn eigen kinderen, ja, díe vind ik enorm leuk. En de kinderen van goede vrienden of familie. Daar voel ik genegenheid voor. En bij die kinderen voel ik me betrokken en maak ik me druk als ze huilen of als ze ruzie hebben. Als ik een goede relatie heb met de ouders, ervaar ik blijkbaar ook eerder een band met het kind.

Genieten

Ik vind het ook heerlijk als vriendjes en vriendinnetjes van mijn kinderen komen spelen. Dan kan ik er zó van genieten hoe ze tegen elkaar praten en hoeveel lol ze met elkaar hebben. Soms kan het me niet druk genoeg zijn in huis. Laat maar komen, die klasgenootjes…

Bij de meeste vriendjes en vriendinnetjes snap ik heel goed waarom mijn kinderen daarmee bevriend zijn. Ze hebben dezelfde humor, ze houden van dezelfde dingen of ze zijn gewoon heel gezellig om mee samen te zijn. Ik vind het altijd leuk als zij er zijn.

Niet uitstaan

Mijn jongste zoon, hij is nu 8, heeft alleen een vriendje dat ik eigenlijk niet kan uitstaan. Ik durf dit nooit hardop te zeggen want ik wil absoluut niet dat hij daar ooit iets van merkt of dat iemand anders dat doorheeft. Ik zou natuurlijk nooit een kind emotioneel willen beschadigen.

Maar ik betrap mezelf er wel op dat ik steeds vaker denk: ‘Pfff, moet dat nu?’ als mijn zoontje hem uitnodigt. Hij is druk en hij stelt enorm veel vragen. Als je iets zegt, gaat hij geheid in discussie of vindt hij er iets van. Op zich heeft mijn zoon meer drukke vriendjes, maar hun gedrag is toch anders.

Strak geregisseerd

Als ik mijn zoontje samen met dit vriendje zie spelen, zie ik geen spontaan spel waarbij beiden hun fantasie uitleven. Het is eerder een strak geregisseerde boel. Hij wil alles voortdurend in de hand hebben en overal invloed hebben. Het lijkt wel alsof hij bang is om de controle los te laten of dat er iets onverwachts kan gebeuren.

Hij weet ook precies wat hij wil, en geloof me: dat is niet altijd handig. Zit je bijvoorbeeld te eten, dan blijkt dat hij geen melk of water of thee wil, maar een bepaald zuiveldrankje van een bepaald merk. Iets anders lust hij niet. Hetzelfde met brood: geen bruin brood, geen brood met pitjes, alleen wit brood, maar dan met de korstjes eraf gesneden.

Commentaar

Het maakt eigenlijk niet of je dat soort dingen van tevoren in huis haalt als je weet dat hij komt, want elke keer is er weer iets anders niet goed. De hagelslag, de kleur van de appels, de limonadesiroop, geen enkel ding is veilig voor zijn commentaar.

Ik word er echt niet goed van. Het zou makkelijk als ik zou kunnen zeggen: ‘Hij is gewoon verwend.’ Maar ik ken zijn ouders, hartstikke leuke mensen. Ik weet ook wie zijn broer en zijn jongere zusje zijn en daar zit niets verwends aan. Ik kan maar tot één slotsom komen: hij is gewoon een zeurpiet.

Zeurpiet

In het begin maakte ik nog wel eens de fout door met hem in discussie te gaan als hij bijdehante opmerkingen maakte of als hij het spontane spel van mijn zoontje en andere kinderen hinderde door allerlei beperkingen in te bouwen of commentaar te leveren. Maar daar ben ik mee gestopt.

Elke vraag van mij leidt weer tot een nieuwe vraag, elke opmerking tot wéér een uiteenzetting waarom zijn aanpak of idee toch echt beter is. Het is een wijsneus en een zeurpiet. Ik schaam me om dit te vinden van een kind en om het te zeggen, maar dit is hoe ik het ervaar. En nogmaals, ik zal het nooit hardop zeggen. Hij blijft ook van harte welkom, ik zal tegen hem net zo doen als tegen andere kinderen. Maar ik moet wel altijd even diep zuchten voordat hij ons huis binnenstapt.”

https://www.jmouders.nl/anoniem-hekel-aan-stiefdochters/

Sanne: ‘Mijn kind is een pietlut en ik word er gek van’