Janneke Juffermans
Janneke Juffermans Persoonlijke verhalen 21 mei 2021
Leestijd: 6 minuten

Anonieme moeder: ‘Ik weet hoe moeilijk het is om te vertrekken wanneer je wordt mishandeld.’

“Het dochtertje van mijn vriendin zegt haar mama steeds dat ze moet scheiden omdat haar vader haar moeder mishandelt. Maar mijn vriendin doet het niet. Ik weet uit eigen ervaring dat weggaan bij mishandeling heel moeilijk is.” Dat schrijf een moeder op de website Mamamia. Zij weet uit ervaring helaas als geen ander hoe lastig het is om te vertrekken als je als moeder wordt mishandeld.

Blijven als je man je mishandelt

“Jij moet ook scheiden, mama.” Mijn vriendin reageerde niet eens op haar dochters opmerking; het was duidelijk dat ze die vaker gehoord had. Ze haalde haar handen door haar haar en knikte. Ze zag er veel ouder oud dan ze was – fragiel, broos.

De dingen moeten nog slechter worden, dacht ik. Ik zat tegenover haar aan tafel, in stilte. Ze wist dat ik het begreep. We waren al heel lang vrienden; de opmerking van haar dochter behoefde geen verdere uitleg.

Ik nam haar hand in die van mij en wachtte.

Ik herkende de gevoelloosheid, het hele snelle denken, de uitputting. Hetzelfde als bij mij zes maanden eerder: mijn gevoelloosheid, mijn verwarring en hopeloosheid.

Ik keek naar haar hand en dacht aan drijfhout, iets waar ik vaker aan dacht bij haar. We wonen in een plaatsje aan de kust, maar mijn vriendin, meer dan wie dan ook die ik ken, houdt ervan om haar huis te decoreren met het droge bleke hout dat op het strand aanspoelt; ze verandert de verdraaide takken in abstracte kunst en meubelstukken.

Mijn vriendin en drijfhout horen bij elkaar in mijn gedachten.

“Waarom gaan jullie niet spelen,” zei ik, kijkend naar onze kleine meiden, te jong om hun moeders te beschermen, te jong voor volwassen spelletjes als ‘hoe blijven we allemaal veilig’.

Ik slikte een flashback weg van mijn eigen kind. Niks zeggen mama, dan wordt hij niet boos.

Misschien konden ze heel even, hier in mijn nieuwe lounge, ontspannen en even een paar uur kind zijn. Mijn dochter pakte de hand van haar vriendinnetje, met begrip en warmte op haar gezicht en ze vertrokken naar haar slaapkamer.

Vernederend

Mijn vriendin keek naar de deur waar de meiden naartoe waren verdwenen. “Ik was de douche aan het schoonmaken en hij stond over me heen en schreeuwde. Ik zat op handen en knieën. Het was vernederend.”

Haar kurkdroge ogen keken die van mij aan. Geen zoute tranen meer over na jaren in een zee ervan. “Ze vraagt me constant om bij hem weg te gaan.”

“Ga je dat doen?” vroeg ik, haar met mijn ogen smekend ja te zeggen. Ik had gezien hoe haar man haar behandelde. Het was slecht in mijn huwelijk achter gesloten deuren en ik had moeten vertrekken, maar haar man deed niet eens moeite de mishandelingen te verbergen. Tijdens een etentje noemde hij haar ‘dik’ ten overstaan van iedereen. Hij deed of hij een grapje maakte. “Dat zegt hij soms,” had ze gezegd met een opgetrokken wenkbrauw. Zonder emoties. Verstijfd.

Als deze post iets voor je oproept, of je graag met iemand wil praten, dan kun je bellen met Veilig Thuis 0800-2000. Dit nummer is gratis en 24 uur per dag bereikbaar. Zij kunnen je verder helpen.

Foutje gezien? Mail ons. Wij zijn je dankbaar.

Iedere zondagochtend het beste van J/M Ouders in je mailbox 👪

Start je zondag goed met de mooiste verhalen van J/M Ouders.

Ook interessant