Vera Guldemeester
Vera Guldemeester Persoonlijke verhalen 25 jan 2025
Leestijd: 3 minuten

Opgebiecht… ‘Ik heb liever geen speelafspraakjes bij ons thuis’

In de rubriek Opgebiecht… komt er elke week een moeder of vader aan het woord met iets wat zij willen opbiechten. Of ze nou iets is over vroeger, over hun kind of over het ouderschap. Deze ouders hebben allemaal iets met elkaar gemeen en dat is dat ze iets willen opbiechten.

Deze week spreken we met Louise (34). Louise heeft liever geen speelafspraakjes bij haar thuis. 

“Als moeder wil je natuurlijk het beste voor je kinderen. Dat ze gelukkig zijn, vriendjes maken, en lekker spelen. Maar als ik eerlijk ben, heb ik liever geen speelafspraakjes aan huis. Mijn jongens, Joeri van 6 en Rafael van 9, willen het liefst elke dag wel met iemand spelen. En niet zomaar ergens spelen, nee, altijd bij ons thuis.

Elke keer als ik hun enthousiaste vraag hoor – “Mam, mag Tim blijven spelen? Of Daan? Of Emma?” – voel ik mijn schouders een beetje zakken. Begrijp me niet verkeerd, ik ben dol op mijn kinderen en hun vriendjes zijn hartstikke leuk. Maar het voelt alsof mijn huis elke keer wordt overgenomen.

Altijd hetzelfde tijdens speelafspraakjes

Het begint zodra ze binnenkomen. Tassen worden neergegooid, schoenen blijven midden in de gang liggen, en voor ik het weet, hebben ze zich verspreid door het hele huis. De bank is hun fort, het speelgoed ligt overal, en er wordt constant geroepen om drinken, snacks, of een ander spel. Ik voel me soms meer een serveerster dan een moeder. En het zijn altijd dezelfde kinderen. Altijd. Nooit hoor ik een ouder voorstellen om de jongens eens bij hén te laten spelen. Het lijkt wel alsof mijn huis een gratis speelparadijs is geworden.

Geen tijd voor mezelf

Het meest frustrerende? Dat ik nooit even kan bijkomen. Ik werk keihard als de kinderen op school zijn, zodat ik na school wat tijd voor mezelf kan hebben. Maar dat lukt niet. Zodra de jongens thuiskomen met een vriendje, ben ik drukker dan ooit. Opruimen, zorgen dat niemand ruzie krijgt, en ondertussen proberen om zelf een beetje zen te blijven.

Soms zit ik gewoon naar mijn eigen bank te kijken terwijl hij wordt ingepikt door een stel kinderen, en ik vraag me af: Wanneer wordt het rustiger? Wanneer willen ze niet meer elke dag thuis spelen? Ik kijk bijna uit naar die tijd. Het klinkt misschien onaardig, maar ik ben gewoon niet gemaakt voor al die drukte in huis.

Grenzen stellen

Ik probeer de jongens nu wat meer uit te leggen waarom we niet elke dag kinderen over de vloer kunnen hebben. Ze vinden het niet leuk, maar ze beginnen het langzaam te accepteren. Ik hou echt van mijn jongens en ik gun ze het beste, maar dit is gewoon niet mijn ding. Misschien ben ik egoïstisch, misschien niet. Maar wat ik weet, is dat ik soms mijn eigen rust nodig heb. En stiekem kijk ik uit naar de dag dat ze wat ouder zijn, en het spelen zich verplaatst naar andere plekken. Dan, hoop ik, wordt mijn huis weer echt míjn huis.

Gaat je kindje vaak bij vriendjes of vriendinnetjes spelen? Dat is ontzettend leuk, en als ouder ook vaak even een fijn rustmoment. Het is wel belangrijk dat je het van tevoren even met ze bespreekt. Ook zijn er een aantal dingen die je misschien met de andere ouders wilt overleggen.

Renate: ‘Mijn dochter (15) wordt buitengesloten door haar vriendinnen’

Foutje gezien? Mail ons. Wij zijn je dankbaar.

Ieder weekend het beste van J/M Ouders in je mailbox 👪

Start je weekend goed met de mooiste verhalen van J/M Ouders.