Vera Guldemeester Persoonlijke verhalen 12 jul 2023, 09:24

Leestijd: 3 minuten

Veronique (34): ‘Mijn 3-jarige dochter is hoogsensitief’ 

Gevoelig voor prikkels, geluiden, intens gedrag en moeite hebben met veranderingen. Dit zijn enkele voorbeelden van een hoogsensitief kind. Zoë, de dochter van Veronique, is een hoogsensitief kind. “Ik hou 24/7 rekening met haar. Is het niet te luid? Te druk? Te heftig? Ik zou zo graag eens gewoon iets spontaans doen, maar dat zit er niet in”, vertelt ze aan ons zusje Famme.

“Al een paar maanden na de bevalling merkte ik dat Zoë ‘anders’ was dan mijn oudste dochter. Die konden we overal naartoe nemen. Uit eten gaan terwijl zij in de kinderwagen ernaast sliep. Ook konden we naar verjaardagen en lieten haar daar slapen. Bij Zoë was dit geen optie. De enige plek waar ze kon en wilde slapen, was thuis in haar eigen bedje.

Prikkels op een kinderdagverblijf

Na acht maanden thuis geweest te zijn, wilde ik graag weer beginnen met werken. We hadden een plek gevonden voor Zoë op een leuk kinderdagverblijf in de buurt. Na zo’n dag merkten we dat ze het moeilijk vond om de prikkels van die dag te verwerken. Ze huilde, was onrustig en wilde niet slapen. Na twee maanden zagen we geen verbetering en daarom besloten we om op zoek te gaan naar een gastouder, in de hoop dat daar minder prikkels zouden zijn.

Zoë als dreumes

Het moment dat Zoë dreumes was, werd ze erg intens. Ze had haar lieve momenten, maar kon ook opeens erg boos worden om niks. Dit had ik nooit gezien bij mijn oudste dochter. Ik wist niet wat ik met die boze en intense buien aanmoest. Ik had verwacht dat het wel over zou gaan als ze bij een gastouder zou zijn, maar helaas was dit niet het geval. De gastouder gaf aan dat ze weleens hoogsensitief zou kunnen zijn. Ik besloot een afspraak bij de huisarts te maken.

Afspraak bij huisarts

Tijdens de afspraak met de huisarts besprak ik het gedrag van Zoë. Hij gaf aan dat ze zeker hoogsensitief zou kunnen zijn. Het was volgens hem belangrijk om de omgeving zo rustig mogelijk te houden en weinig prikkels te geven. Dan zou ze ook minder intens reageren of boos worden. Ik besloot het te proberen.

Geen spontane dingen

Zoë is nu ruim drie jaar en inmiddels weet ik zeker dat ze hoogsensitief is. Er is geen twijfel meer over mogelijk. Moeilijk is het wel. Ik hou 24/7 rekening met haar. Is het niet te luid? Te druk? Te heftig? Ik zou zo graag eens gewoon iets spontaans doen, maar dat zit er niet in. Als we ergens naartoe gaan, dan moet ik het eerst uitleggen en laat ik plaatjes zien, want van een verrassing wordt ze allesbehalve blij. Dit is niet alleen jammer voor haarzelf, maar ook voor onze oudste dochter. Ik zie echt dat zij het moeilijk heeft met haar zusje. Laatst vroeg ze ook waarom Zoë ‘altijd zo lastig’ is. Ze wilde een normaal zusje. Op zulke momenten moet ik wel even slikken.

Naar de basisschool

Met nog maar een halfjaar te gaan voordat ze naar de basisschool gaat, begin ik het wel spannend te vinden. Zoë gaat nu drie dagen per week naar een gastouder waar maar drie andere kinderen zijn. Over een halfjaar zit ze in een klas met 25 tot 28 kinderen. Dat is nogal een verschil. Hoe gaat dat voor haar zijn en hoe gaat dat qua prikkels zijn? Ik weet nu al dat ze dan weer slechter gaat slapen. Ik ga daarom eerst maar beginnen om haar een paar uur per dag naar school te doen. Gelukkig heeft ze een jaar de tijd om te wennen. Pas met vijf jaar is ze leerplichtig. Hopelijk is ze tegen die tijd iets minder prikkelbaar en minder intens, maar ik hou mijn hart vast.”

Olivia (43): ‘Ik twijfel nog steeds of ik wel voor een kind wil gaan’