Wilma Groothuis Persoonlijke verhalen 5 jun 2024, 13:04

Leestijd: 4 minuten

Dilemma: ‘Kan ik mij met de opvoeding van mijn stiefkinderen bemoeien?’

Regelmatig krijgen we vragen van lezers over zwanger zijn, opvoeden, ouderschap en problemen en dilemma’s waar ouders mee zitten. Daarom delen we elke week een dilemma van een lezer. Deze week legt Christel (40) haar dilemma voor: “Kan ik mij met de opvoeding van mijn stiefkinderen bemoeien?”

“Ik heb twee kinderen samen met mijn ex-man, een dochter van 12 en een zoon van 10. Vier jaar geleden zijn wij uit elkaar gegaan, gelukkig op een goede manier en niet door middel van een vervelende vechtscheiding. Sinds twee jaar heb ik een relatie met mijn vriend. Hoewel het even heeft geduurd voor ik er weer klaar voor was, kon ik er niet omheen: ik was weer helemaal verliefd.

Eerste ontmoetingen

Mijn vriend heeft ook twee kinderen uit een eerdere relatie, een zoon van 11 en een dochter van 8 jaar. Het duurde wel een tijdje voor we elkaar aan onze kinderen en onze kinderen aan elkaar voorstelden. We wilden eerst zeker weten dat dit niet een bevlieging was en we zeker van onze zaak waren. Gelukkig verliepen die eerste ontmoetingen allemaal goed en hebben we het contact zo langzaam opgebouwd.

Sinds een half jaar ben ik bij mijn vriend ingetrokken. Aan de ene kant omdat we er klaar voor waren en we bij elkaar wilden zijn, maar aan de andere kant speelde de financiële kwestie ook een rol. Ik kon steeds moeilijker alle kosten dekken met mijn inkomen, dus het was ook wel een praktische oplossing. Mijn kinderen zijn de helft van de week bij mij en de andere helft van de week bij hun vader.

Verschillen in opvoeding

Mijn stiefkinderen zijn ook regelmatig bij hun vader. We zijn dus nog best vaak met alle vier de kinderen thuis. En hoewel het in het begin eigenlijk best goed ging als we als met z’n allen waren, merk ik juist de laatste tijd hoe verschillend onze opvoedingen zijn geweest. Dat is natuurlijk niet erg, maar achter sommige dingen sta ik gewoon simpelweg niet.

Zo mogen mijn kinderen bijvoorbeeld niet de hele dag achter een scherm zitten. Prima voor even een uurtje voor of na het avondeten, maar daarna moeten ze gewoon zonder scherm de avond doorkomen. Mijn vriend is daar veel makkelijker in, zijn kinderen zitten soms de hele avond voor de tv of op hun tablet. Mijn kinderen zien dat natuurlijk ook en vinden het oneerlijk als zij wel moeten stoppen.

Schelden

Een ander voorbeeld is dat mijn stiefkinderen af en toe schelden. Geen hele erge scheldwoorden, maar wel woorden die ik mijn kinderen niet wil horen zeggen. Nu beginnen mijn kinderen dat dus over te nemen en dat vind ik wel kwalijk. Ik heb dit al meerdere keren aangekaart bij mijn vriend, net zoals het schermgebruik, maar hij zegt dan dat hij daar geen moeite mee heeft.

Er zijn meer voorbeelden van dingen waar ik in de opvoeding moeite voor heb gedaan, maar waar mijn vriend en zijn kinderen anders mee omgaan. Mijn vriend en ik hebben er steeds vaker discussies over. Ergens vind ik dat nu we samenwonen, ik mij er ook best mee mag bemoeien, maar aan de andere kant is het opvoeden van zijn kinderen misschien niet mijn taak. Hoe ga ik hiermee om? Alle tips zijn welkom!”

Tips van de redactie

Dit is waarschijnlijk een heel herkenbaar dilemma voor mensen die in dezelfde situatie zitten als Christel. Twee verschillende gezinnen worden opeens één, dat brengt uitdagingen met zich mee. Het allerbelangrijkste hierin is de communicatie met je partner. Ga er eens samen goed voor zitten en bespreek de punten waar jullie tegenaan lopen. Luister naar elkaar en laat elkaar uitpraten.

Maak dan samen afspraken over regels die jullie willen gaan opstellen. Dit kan best lastig zijn, omdat jullie het misschien niet met elkaar eens zijn, maar probeer in ieder geval een aantal overeenkomsten te vinden. Of spreek af dat jullie allebei twee of drie regels mogen opstellen die jullie het belangrijkste vinden en dat jullie (en dus de kinderen) je daaraan moeten houden.

Als stiefouder je bemoeien met de opvoeding van je stiefkinderen is niet de bedoeling, dat is voor het grootste deel echt aan de ouders. Maar jullie hebben er samen voor gekozen om samen te wonen, dus is het logisch dat je ook samen kijkt naar hoe het kan werken voor iedereen en daar je best voor te doen. Succes!

Michelle: ‘Ik ben een nare stiefmoeder voor de kinderen van mijn vriend’