Maaike van de Graaf
Maaike van de Graaf Ouders 20 sep 2020, 
Leestijd: 5 minuten

Brenda’s zoon had een akkefietje met een klasgenoot: ‘Zo bang dat de klas zich tegen hem zou keren’

Brenda column
Bron: Zaanse Regenboog

Columniste Brenda (51) is moeder van zoon Yens (13). Ze heeft een relatie met Roger die twee dochters heeft (15, 17). In het dagelijks leven is ze ondernemer, maar het allerliefst vertelt ze echte verhalen over haar zoon Yens die net even anders is. Ze doet dit in haar blog Moeder enzo op Facebook of in het tv programma Koffietijd.

Column 8: Brenda’s zoon had een akkefietje met een klasgenoot: ‘Zo bang dat de klas zich tegen hem zou keren’

‘Het viel allemaal niet mee deze week en ik huil een beetje. Van woede, maar ook van de angst dat alles weer opnieuw begint. Voor het eerst heb ik ook mijn tranen laten zien aan mijn kind en mijn zorgen met hem gedeeld. ‘Ach mam, soms is het leven klote. Soms. En dat gaat ook weer voorbij.’ Hij geeft mij een dikke knuffel en ik snif nog wat na. Als we rustig praten, geeft hij ook eerlijk toe dat hij zich een beetje aan mij irriteert. Ik reageer namelijk net zo overdreven als het hoofd van de afdeling heeft gedaan. De man waar ik mij zo kapot aan heb geïrriteerd. Woest was ik om zijn aanpak.

Yens zit op een nieuwe school en tot dusver ging het fantastisch. Hij heeft vrienden gemaakt, waar hij mee chillt in de pauzes. En zijn klas is ook oké. Tot deze week, want toen ik gebeld werd door zijn mentor dat er een incident had plaatsgevonden. Alleen al als de naam van de school in de display van mijn telefoon verschijnt, krijg ik een beroerte. Dan denk ik: ‘Wat is er nu weer aan de hand?’ Maar de mentor belde anoniem en dus nam ik nietsvermoedend op.

Aanvaring met een klasgenootje

Yens had een aanvaring gehad met een klasgenootje. Ze had haar huiswerk niet gemaakt en als geintje pakte Yens haar even vast. Soort van foei dat je dat niet hebt gedaan. Ik heb het hem thuis bij mijzelf voor laten doen en toen merkte ik al dat hij best veel kracht heeft in zijn handen. Ik was er niet van onder de indruk, maar hij kneep een tikkeltje te hard. Onbedoeld hard, want Yens is een zachtaardig kind dat graag anderen een knuffel geeft of aanraakt uit liefde. Ook dit was als grap bedoeld, maar het meisje vond het niet leuk. En dat kan en mag, want jongetjes van dertien jaar zijn soms onhandig en irritant in hun handelingen. En bij jongens onderling is dat niet zo erg, maar Yens gaat graag met meisjes om en bij hen kan dit verkeerd vallen. En dat viel het.

Ze maakte er een ding van en Yens kreeg op zijn falie. Althans de mentor gaf aan dat dit niet kon en van mij kreeg hij  daarom ook op zijn falie. Soms weten we niet van Yens of hij dingen wel heel goed aanvoelt. Dat het soms niet gepast is om zo dichtbij iemand te staan of iemand een knuffel te geven. En dus vraagt hij dat tegenwoordig, want hij is niet gek. En dit had hij in een reflex gedaan. Maar deze school is heel streng en dus kreeg hij nog een keer van het hoofd van de afdeling op zijn falie. Omdat hij hem uit de klas haalde, dacht de klas dat-ie geschorst zou zijn.

Je kunt je voorstellen dat dit niet fijn is voor een kind dat niet veel eigenwaarde heeft, omdat hij zelf zo gepest is. Een kind dat zo ontzettend graag zijn excuses aan wilde bieden, omdat hij helemaal niet van conflicten houdt. Woest was ik op die man. Waar was dit voor nodig? Yens is geen een of andere crimineel. Maar goed aan de andere kant, als Yens wat zou hebben, zou hij ook zo ‘irritant autoritair’ hebben gedaan. School zorgt dus wel voor een veilige omgeving, dat is de keerzijde van dit verhaal. Dat besefte ik heus wel, maar het viel niet mee om dit als moeder te incasseren. Voor mij voelde het als de wereld op zijn kop.

Ontzettend bang, maar ook dankbaar

Ik was ook zo ontzettend bang dat de klas zich tegen hem zou keren. Het hoofd hoorde de angst in mijn stem en benoemde het. We kregen een heel erg mooi en open gesprek en opeens begreep hij mij. Hij had zelf ook nog even met Yens gesproken en toen werd hem heel erg duidelijk dat het een lief kind is dat onhandig had gedaan. Hij vond het heel erg dat we zo geleden hadden afgelopen jaar. Dat een gezin zo onder pestgedrag kan lijden. Want het is niet alleen Yens die geleden heeft, maar ik heb mij ook zo ontzettend machteloos gevoeld. En het werd mij pijnlijk duidelijk dat er bij mij ook nog veel angst zit. En een hoop verdriet dat er met dit ene akkefietje in een keer uit kwam. In de vorm van woede en een flinke huilbui.

Uiteindelijk ben ik dankbaar dat het zo gelopen is. Dat klinkt gek, maar door dit weten school en ik wel wat we aan elkaar hebben. Er is opeens een vertrouwensband en ik weet dat ze voor Yens gaan staan en ervoor gaan zorgen dat onze geschiedenis op de vorige school zich niet herhaalt. En ook de klas is bijgedraaid. Soms moet er iets gebeuren, voordat er iets gebeurt. En zo is het maar net.’

Iedere zondag komt er een nieuwe column van Brenda online op J/M Ouders.

Meer lezen?

Foutje gezien? Mail ons. Wij zijn je dankbaar.

Iedere zondagochtend het beste van J/M Ouders in je mailbox 👪

Start je zondag goed met de mooiste verhalen van J/M Ouders.