Had ik maar nooit… Ruziegemaakt met de nieuwe vriendin van mijn ex
:format(jpeg):background_color(fff)/https%3A%2F%2Fwww.jmouders.nl%2Fwp-content%2Fuploads%2F2025%2F05%2Fnieuwe-vriendin-ex-.jpg)
In de rubriek Had ik maar nooit… komt elke week een moeder aan het woord met spijt. Of ze nou spijt heeft van flesvoeding, een abortus of het moederschap. Deze moeders hebben allemaal iets met elkaar gemeen en dat is spijt van hun aanpak als moeder.
Deze keer spreken we met Julia (39). Julia heeft er spijt van dat ze zich heeft laten gaan tegenover de nieuwe vriendin van haar ex-man.
“Twee jaar geleden zijn mijn ex en ik uit elkaar gegaan. Er was geen drama, we groeiden gewoon uit elkaar. Na onze beslissing hadden we geen vechtscheiding, geen ruzies over meubels of de kinderen. Voor de kinderen hebben we altijd geprobeerd het goed te regelen. Vaste afspraken, vaste weekenden bij hem en alimentatie… het liep allemaal goed. Tót hij ineens zijn nieuwe vriendin introduceerde.
Geen ervaring met kinderen
Vanaf het begin had ik al zo’n gevoel van: dit wordt lastig. Ze is jonger dan ik, nogal uitgesproken en heeft geen ervaring met kinderen. Maar goed, ik dacht: als zij hem gelukkig maakt en goed is voor onze kinderen, dan prima.
Aan elkaar wennen
Maar dat laatste dat bleek dus al snel niet het geval. Onze zoon van negen kwam een paar keer verdrietig terug van een weekend bij z’n vader. Hij vertelde dat de vriendin hem ‘verwend’ noemde als hij naar me vroeg. En onze dochter van zes had gehuild omdat ze zei dat ze haar pop niet mocht meenemen omdat dat ‘kinderachtig’ was. Toen ik het voorzichtig bij mijn ex aankaartte, wuifde hij het weg. ‘Ach, ze moeten gewoon aan elkaar wennen’, zei hij. Maar ik voelde: dit klopt niet.
Rustig praten
Op een zaterdag, toen ik de kinderen weer ophaalde, heb ik haar apart genomen. Ik probeerde rustig met haar te praten, maar ik zei wél duidelijk dat ik vond dat ze zich wat terughoudender moest opstellen richting mijn kinderen. En dat ik merkte dat ze zich niet op haar gemak voelden bij haar. Tja… dat was dus de verkeerde snaar: ze explodeerde. Ik heb nog nooit iemand zo snel zo fel zien worden.
Jaloezie
Ze begon te schreeuwen dat ik jaloers was, dat ik hun relatie probeerde te saboteren, dat ik de kinderen gebruikte als excuus. En alsof dat nog niet erg genoeg was: mijn ex koos meteen haar kant. Binnen een paar dagen kreeg ik een appje van mijn ex: ‘Ik betaal voorlopig geen alimentatie meer tot we dit allemaal opnieuw besproken hebben. Dit kan je niet maken.’
Machteloos gevoel
Sindsdien is het één groot drama. Ik wil geen advocaat inschakelen, want dat kost geld dat ik niet heb en het maakt alles alleen maar lelijker. Maar geloof me: ik voel me machteloos. En de kinderen? Die merken dat er iets aan de hand is. Ze stellen vragen. Ze voelen de spanning. En ik… ik heb spijt. Had ik maar even mijn mond gehouden. Of beter: had ik het gesprek met mijn ex gevoerd, in plaats van haar rechtstreeks aan te spreken. Want nu heb ik niks bereikt, alleen maar ruzie en gedoe. Hopelijk is het snel voorbij.”
* Om privacy-redenen is er een schuilnaam gebruikt. De echte naam is bekend bij de redactie.
Meer verhalen over Had ik maar nooit… lezen?
- Had ik maar nooit… Een kortpittig kapsel genomen toen ik moeder werd
- Had ik maar nooit… Zo snel voor een scheiding gekozen
- Had ik maar nooit… Zoveel druk op mezelf gelegd tijdens het opvoeden