Vera Guldemeester Persoonlijke verhalen 1 jun 2025, 13:03

Leestijd: 3 minuten

Jiske (35) weigerde alimentatie van haar ex: ‘Ik hoef niks van hem’

De man van Jiske verliet haar voor een andere vrouw. En hoewel hij netjes alimentatie wilde betalen voor de kinderen, zag Jiske dit niet zitten: “Ik dacht: ‘Laat maar. Ik hoef niks van jou.’”

“Elf jaar waren we samen. Geen perfect sprookje, maar we hadden het goed. Een fijn huis, twee kinderen, vakanties met een volgepropte dakkoffer, de standaard dingen waar je je gezin op bouwt. Natuurlijk zaten we weleens in een sleur, maar dat hoort erbij. Ik dacht: dit is het leven. Tot ik op een dag ineens in een slechte soap belandde.

Steeds vaker op telefoon

Het begon met kleine dingen. Hij zat steeds op z’n telefoon. Ging opeens douchen terwijl zijn mobiele telefoon op de wasbak lag. Als ik er vragen over had, dan lachte hij dat weg. ‘Je ziet spoken, Jis.’ En toen kwam de grote klap: hij was verliefd geworden op een ander. Niet zomaar iemand, nee… de beste vriendin van zijn nichtje. Begin twintig. Jong, spontaan en nog een student. Ik weet nog dat ik dacht: meen je dit? Je breekt ons hele gezin af voor… haar?

In de war 

Het ging daarna allemaal snel, té snel eigenlijk. Hij vertrok en niet alleen ik, maar ook de kinderen waren in de war. Ik was woedend. Geen verdrietig hoopje mens in een hoekje, maar echt kwaad. Op hem, op haar, op de hele situatie. En toen begon hij ineens over alimentatie. Hij wilde ‘alles netjes regelen’. Wilde de kinderen financieel ondersteunen, zoals het hoort. Volgens de wet had ik dat geld natuurlijk moeten accepteren.

Schuldgevoel afkopen 

Maar ik kon het niet. Ik wilde zijn geld niet. Niet van iemand die zo respectloos was vertrokken. Alsof hij alles kapot kon maken, en het daarna met een paar honderd euro per maand weer goed kon poetsen. Alsof hij z’n schuldgevoel kon afkopen met een automatische overboeking. Nee, dacht het niet.

Zelf oplossen

Iedereen verklaarde me voor gek. Mijn moeder was zelfs woest. ‘Jis, het gaat om de kinderen, niet om jouw trots.’ En misschien had ze gelijk, maar ik voelde het anders. Ik dacht: als jij het lef hebt om zo je gezin in te ruilen, dan hoef ik jou nergens meer voor nodig te hebben. Dan los ik het zelf wel op. En dat doe ik dus. Ik werk vier dagen per week in de kinderopvang. Geen vetpot, maar we redden het. Geen grote vakantie dit jaar, maar wel een tentje op een camping met spelletjes en marshmallows. De kinderen zijn gelukkig. Ze weten dat hun moeder altijd voor ze klaarstaat. Niet perfect, wel stabiel. Dat is het enige wat telt.”

* Om privacy-redenen is er een schuilnaam gebruikt. De echte naam is bekend bij de redactie.

Sabine (43): ‘Mijn ex weigert alimentatie te betalen’