Mirthe Diemel Peuter 5 jun 2025, 15:03

Leestijd: 4 minuten

Mama blundert: ‘Na die val bleef mijn peuter roerloos op de grond liggen’

Alle moeders hebben wel eens zo’n moment waarop het éven misgaat op ouderschapsvlak. Gelukkig kunnen ze er in de meeste gevallen achteraf ook hartelijk om grinniken. In Mama Blundert deelt een moeder haar grootste blunder. Deze week: Nancy keek éven niet, en juist op dat moment maakte haar peuter een flinke val.

“Het was een gewone middag in de speeltuin. Mijn zoontje Kyan van twee en ik waren al een tijdje van de glijbaan aan het gaan. Zo’n ding dat onderdeel was van een klimtoestel, met allerlei netten en touwbruggen. We gingen samen, ik eerst en hij op schoot. Dat deden we drie, vier keer achter elkaar. Alles ging goed: hij gierde het uit van plezier, ik genoot met hem mee.

De laatste keer

Nog één keer. Een zin die ik zo’n beetje elke dag uitspreek en waarvan alle ouders van een peuter weten: daarna ga je nog honderd keer. Maar dit was écht de laatste keer, daarna zouden we naar huis gaan. Dus ik zat alweer klaar op de glijbaan en zoals ik steeds had gedaan, draaide ik me om zodat Kyan op mijn schoot kon komen zitten. Maar hij was er niet. In die paar seconden dat ik me omdraaide, was hij verdwenen.

Geen peuter

Ik keek achter me, geen peuter. En toen keek ik naar beneden. Daar lag hij. Op de grond, stil. Anderhalve meter lager. Hij was blijkbaar door het ‘gat’ vlak voor de glijbaan geklommen en gevallen. Zonder geluid, zonder waarschuwing. Alles in mij bevroor. Ik dacht: dit is echt mis. Hij lag zó stil.

Beste geluid

En toen begon hij te huilen. Huilen is niet altijd leuk, maar op dat moment was dat het beste geluid dat ik me kon voorstellen. Hij leefde, hij reageerde. Ik sprong naar beneden, tilde hem voorzichtig op, voelde overal of er iets mis was. Geen bloed, geen bult, geen rare stand van ledematen of andere toestanden. Maar natuurlijk gingen we meteen naar de huisarts.

Vooral geschrokken

Daar bleek gelukkig dat het goed was gegaan. Waarschijnlijk hadden die netten zijn val deels opgevangen. We moesten hem wel 24 uur in de gaten houden, maar verder niks ernstigs. Hij was vooral geschrokken – en ik ook.

Schuldgevoel

Achteraf voel ik me nog steeds schuldig. Ik had hem moeten tegenhouden, moeten zien dat hij al aan het klauteren was. Ik was hem letterlijk uit het oog verloren, en dat voelde als falen. Het ging zo snel, maar dat maakt het gevoel niet minder heftig. Was het een blunder? Misschien. Maar het voelde vooral als: ik heb niet goed opgelet terwijl ik met mijn peuter was. Sindsdien check ik elk klimrek drie keer. En als we samen ergens vanaf glijden, dan hou ik hem zo’n beetje in de houdgreep vast. Gelukkig liep het goed af. Maar deze vergeet ik niet meer.”

* Om privacy-redenen is er een schuilnaam gebruikt. De echte naam is bekend bij de redactie.

Wil je meer afleveringen van Mama blundert lezen? Check deze artikelen!

• Mama blundert: ‘Ten overstaan van mijn neefjes flapte ik eruit dat Sinterklaas niet bestond’
• Mama blundert: ‘Mijn kleuter had zich tegoed gedaan aan de bonbons gevuld met alcohol’
• Mama blundert: ‘Mijn kind zat vast op de wc terwijl ik stond te borrelen’
• Mama blundert: ‘Mijn zoon (6) had voor 500 euro aan app-aankopen gedaan’

Mama blundert: ‘Ze smeerden de schmink uit over de witleren bank van mijn schoonouders’