Lisette Gerbrands Persoonlijke verhalen Vandaag, 13:02

Leestijd: 4 minuten

Niek van den Adel (43) raakte verlamd bij een motorongeluk: “Ik wil mijn kinderen laten zien dat geluk niet zit in wat je kunt, maar in wat je geeft”

“Opgegroeid in een liefdevol gezin in het oosten van het land, had ik een onbekommerd leven. Twee liefdevolle ouders, stabiel thuis, genoeg geld en de vrijheid om te studeren. Ik koos voor de hotelschool, rolde in consultancy, maar rond mijn 28e voelde ik me ongelukkig. Ik woonde in Amsterdam, probeerde succesvol te zijn, maar ’s avonds lag ik met cola en chips op de bank. Mijn uitvlucht was mijn motor. Ik zocht spanning, en die vond ik.”

Niek van den Adel woonde in Amsterdam, vrijgezel en op zoek naar avontuur, toen zijn leven plotseling veranderde. Een motorongeluk zorgde voor een dwarslaesie, maar het diepste dal bracht hem ook de liefde van zijn leven. Samen kregen ze drie dochters. Niek vertelt hoe hij als vader en echtgenoot zijn handicap positief gebruikt en zijn gezin inspireert met veerkracht, liefde en natuur.

• Naam: Niek (43)
• Woonplaats: Blaricum
• Kinderen: drie dochters, (Puck en Josefien, een tweeling van 10) en Anna (8).
• Beroep: spreker

Elke dag is een uitdaging

“Op een avond, na een lange werkdag, reed ik op mijn motorfiets naar huis. Ik ging onderuit in een bocht in een buitengebied van Loosdrecht. Ik heb uren op straat gelegen en werd pas rond half zeven ’s ochtends gevonden. Het AMC vertelde me dat ik tot tepelhoogte verlamd ben. Mijn mobiliteit en gevoel nemen af, de pijn neemt toe. Inmiddels ben ik drie operaties verder, en is elke dag opnieuw een uitdaging. Toch vertel ik over dat ongeluk alsof het mijn bevalling was. Het herinnert me eraan hoe gezegend ik ben dat ik leef.

Juist in dat diepste dal vond ik de liefde van mijn leven. Ik leerde mijn vrouw Kim kennen tijdens revalidatie. Thuis zeggen we vaak: ‘Het enige wat je nodig hebt is een schepje liefde, de rest verzinnen we er allemaal bij.’ Zij maakt het mogelijk dat ik kan leven. Ons huishouden is nu een constante balans. Kim staat meestal op, smeert brood en brengt de kinderen naar school. Ik lig dan soms nog in bed omdat ik de dag nog niet kan opstarten door de pijn. Maar het is een fijne chaos. We zoeken continu uit wat ik kan en niet kan doen. Dat geldt voor elk moment als vader en echtgenoot.”

Veerkrachtbos en wereldreis

“Recent gingen we zeven maanden op wereldreis, naar onder andere landen als Sri Lanka en Bali, die totaal niet toegankelijk zijn voor mij. Het mooiste was dat we alle externe prikkels en druk loslieten. We gaven thuisonderwijs, hadden tijd voor echte gesprekken en leerden elkaar als gezin beter kennen. De kinderen zijn veerkrachtiger geworden, en dat is een van de grootste geschenken die we ze konden geven. Niet iedereen kan op wereldreis, maar vraag jezelf af: ‘Waarom doen we eigenlijk wat we doen als gezin?’ Dat verandert alles; hoe we leven en hoe we als gezin functioneren.

De reis veranderde alles. De kinderen liepen tegen andere geuren, eten, andere denkwijzen en geloven, en andere kindjes aan. Nu namen we tijd om het erover te hebben. Thuis praten we over alles, ook over mijn kwetsbaarheid. Je hebt tijd om een gesprek af te maken, iets wat in de drukte van alledag vaak niet lukt. De kinderen zijn veranderd. We gaan verhuizen, in de natuur. Of dat in Nederland is of bijvoorbeeld naar Zweden, maakt niet uit. Ze zijn gelukkig als ze in bomen hangen en hebben geleerd dat ze overal vriendinnetjes kunnen maken. Dat geeft ons als gezin de vrijheid om te verhuizen, in plaats van alleen als ouders.”

Veerkracht en natuur als levensles

“Ik ben echt gefocust op waarden die ik mijn dochters wil meegeven: Liefde moet je niet vertellen, maar laten zien. Veerkracht leren ze door te doen, niet door bang te zijn. De natuur is een leraar: we planten bomen, gaan het bos in, leren verschil tussen een beuk en een esdoorn. Ik ben ambassadeur van Trees for All, en dat vertaalt zich in een groot project: in 2026 gaan we ons eigen Veerkrachtbos planten. We zijn nu landgoederen aan het uitzoeken, en in totaal planten we 27.500 bomen, waarvan de helft in Nederland, op een plek waar mensen kunnen wandelen en leren over de natuur. Het is belangrijk dat dit samen met mijn kinderen gebeurt. Welke bomen, welk ecosysteem, welk landgoed, het bepaalt hoe we actief bijdragen aan een groenere wereld. Mijn droom is dat het bos een plek wordt waar gezinnen kunnen ervaren hoe verbonden zijn met de natuur én elkaar het leven mooier maakt. Ik hoop dat mijn dochters leren naar zichzelf te kijken, te durven falen en veerkrachtig te zijn. Ik wil de wereld mooier maken door liefde, veerkracht en natuur mee te geven. Daar draait het voor mij als vader om.”