Vera Guldemeester Persoonlijke verhalen Vandaag, 11:03

Leestijd: 3 minuten

Opgebiecht… Als mijn zoon slaapt, lees ik stiekem zijn WhatsApp-berichten

In de rubriek Opgebiecht… komt er elke week een moeder of vader aan het woord met iets wat zij willen opbiechten. Of ze nou iets is over vroeger, over hun kind of over het ouderschap. Deze ouders hebben allemaal iets met elkaar gemeen en dat is dat ze iets willen opbiechten.

Deze week spreken we met Lucienne (40). Als haar zoon slaapt dan leest ze stiekem zijn WhatsApp-berichten. 

“Sinds Bram een smartphone heeft, merk ik dat hij zich steeds meer terugtrekt. Hij is minder open dan vroeger en hangt de hele dag aan zijn telefoon. Natuurlijk snap ik dat het erbij hoort, dat hij contact wil met vrienden, maar ik maak me zorgen over wat hij precies doet en met wie hij praat.

WhatsApp-berichten lezen

Soms zit ik ’s avonds laat naast hem terwijl hij slaapt en dan pak ik stiekem zijn telefoon om zijn WhatsApp-berichten te lezen. Het voelt niet goed, ik weet dat het een grens is die ik eigenlijk niet moet overschrijden, maar ik doe het toch. Ik ben bang dat hij gepest wordt, of dat hij verkeerde dingen hoort of doet waar ik niets van weet. Soms zie ik gesprekken over roddels, over feestjes of dingen die ik niet begrijp. Dan wil ik hem beschermen, ook al weet ik dat het anders moet.

Dubbel gevoel 

Het voelt dubbel: ik wil hem vertrouwen geven, maar ik wil ook weten wat er speelt. En als ik het niet weet, kan ik hem niet helpen. Ik weet dat open communicatie het beste is, maar soms voelt het alsof hij een muur om zich heen bouwt. Toen ik het laatst tegen mijn beste vriendin vertelde, zei ze: ‘Je moet vertrouwen opbouwen, niet inbreken op zijn privacy.’ En ze heeft gelijk. Maar ik ben gewoon bang om hem te verliezen en ik wil weten met wie hij is als hij buiten mijn zicht is.

Lastig om balans te vinden 

Ik probeer nu vaker met hem te praten, zonder meteen zijn WhatsApp-berichten te checken. Gewoon samen zitten, interesse tonen in wat hij leuk vindt, in zijn vrienden en zijn leven. Het gaat langzaam beter, maar het is lastig om die balans te vinden.

Schuldig voelen

Soms voel ik me schuldig over mijn nieuwsgierigheid. Wil ik niet gewoon dat hij open is? Wil ik niet dat hij me durft te vertellen wat hem bezighoudt? Maar ja, de wereld is anders dan toen ik jong was. Wat ik hoop is dat hij zich veilig genoeg voelt om alles met mij te delen, zonder dat ik zijn privacy hoef te doorbreken. Dat hij weet dat ik er ben, zonder dat ik zijn telefoon hoef te lezen. Het ouderschap is soms een kwestie van loslaten en vertrouwen. Dat leer ik nog elke dag.”

* Om privacy-redenen is er een schuilnaam gebruikt. De echte naam is bekend bij de redactie.

Meer Opgebiecht verhalen lezen?

• Opgebiecht… Ik kan niet wachten totdat mijn zoon het huis uitgaat 
• Opgebiecht… De kinderbijslag gebruik ik voor mezelf  
• Opgebiecht… ‘Mijn man denkt dat ik iedere maand 1000 euro spaar, maar ik maak alles op’
• Opgebiecht… ‘Ik maak het huiswerk en de werkstukken van mijn zoon (14)’